|| Sevmek En Çok Kıyamamaktır / &Quot;Anne&Quot; Sevgisi Gibi...||

En çok kim kıyamaz bize?

Eşimiz mi, çocuğumuz mu, sevgilimiz mi, en büyük aşkımız mı, kardeşimiz mi, eşimiz dostumuz, arkadaşımız mı?
HAYIR!

Koskoca bir hayır işte! Bize en çok annelerimiz kıyamaz! Çünkü en çok onlar sever bizi

Sanat aşkla doludur, en büyük eserler aşkla yazılmıştır, yapılmıştır, bu doğru Ama aşk öldürür de çoğu zaman, hasta da eder, ser-sefil de eder, ama "anne" sevgisi yaşatır

O dünyanın en lezzetli, en uygun sıcaklıktaki, en sevgi dolu besinini "ana sütünü" verdiği gibi verir sevgisini, kendiliğinden, yumuşacık, hiç karşılık beklemeden

Anne yavrusuna hiç kıyamadığı gibi, hiç kırılmaz da ona, yine kıyamadığından, o üzülmesin diye kırılmaz Bir de, yüreği o kadar yumuşak, o kadar yumuşaktır ki, ondan kırılmaz

Annenin hiçbir beklentisi yoktur yavrusundan, hiçbir talebi de yoktur Kolay kolay belli etmez , derdini, kederini, hastalığını, isteklerini

Sanki bir tek "sevgi,saygı,ilgi" bekler gibi gelse de, ondan bile vazgeçer bazen, çocuğuna yük ve sorun olmamak için

Size herkes kıyabilir, sizi herkes kırabilir, en sevdiğiniz, aşkından deliye dönüp, uğruna ömrünü verdiğiniz, anadan babadan tatlı dediğiniz yar, elinizdekini avucunuzdakini yollarına serdiğiniz evlatlarınız

Ama anne Anne hiç kıyamaz yavrusuna, çünkü en çok o sever Bir gün ikinci plana düşeceğini, hatta unutulacağını bile bile, hiç esirgemeden, hiç kısıtlamadan, hiçbir şart koşmadan ırmaklar gibi akıtır sevgisini

Çünkü o annedir!

Bu özellik yalnız annelere verilmiştir O her şeye bunun için katlanır, o her şeyi yüze vurmayışı, o pek çok şeyi görmezden gelişi, o şahane suskunluğu bu yüzdendir

Herkes için en büyük temennim; "anne" sevgisi gibi,"kıyamayan" sevgiler…