Kimse Aşk'tan ölmüyor

Çok sıcak bir İstanbul gecesi içindeyim Kızımı uyuttum Bir kahve yaptım

kendime Uyku tutmayan gözlerime iyi bir arkadaş değil biliyorum ama onsuz

olmuyor işte

Gülden Karaböcek'in eski şarkılarını dinleyerek oturdum balkonda bir
süre

Anadolu yakasının ışıklarını, gemileri seyrettim

'Gözümde canlanır koskoca mazi' diyordu Gülden Karaböcek

Yıllar, yıllar öncesine götürdü beni

Yetmişlerin sonuydu

Ben küçücük bir kız çocuğu, oturduğumuz sokağın genç kızları liseliydi

Polis radyosundan istekler yapar, akşamüzerleri sevdikleri 'çocuk'la

bakışmak için büyük parka giderlerdi

Tülay abla çok güzeldi Dümdüz, kalın, sarı saçları vardı Yan apartmanda

otururlardı Sokağın başındaki bizimkilere göre daha yeni ve modern olan

Çelik apartmanında oturan Erhan abiye âşıktı Erhan abi de ona elbette

Çocuk aklımla mahallede kim kimi seviyor takip ederdim Gönüllü ulakları

olur, aralarında haber taşırdım Ve büyüdüğüm zaman yaşayacağım aşkların

hayalini kurardım

Tülay abla ve Erhan abi benim için ideal çiftti

Ben de Erhan abi gibi bıyıklı, saçları güzel bir adama aşık olacaktım

Tülay ablanın kız kardeşi Gülay'a görücü geldi bir gün Oysa büyük olan

evlenmeliydi önce Ama Tülay abla Erhan abiyi bekliyordu Erhan abi

üniversiteyi bitirmeden evlenemezlerdi Tülay abla sözde sırasını kardeşi

Gülay'a verdi Gülay abla evlendi

O yıl Erhan abi okulu bitirdi ve askere gitti Tülay abla asker yolu

beklemeye başladı Derken küçük kardeşi Mehmet de evlenmek istediğini

söyledi Tülay abla ikinci düğünü de gördü

Kız kardeşi Gülay bebeğini kucağına aldığında Erhan abi askerden döndü

Artık mahallede en çok konuşulan konu ne zaman evlenecekleri olmuştu

Erhan abi bir işe girmeden evlenemeyeceğini söylemişti Tülay ablaya


Bir gün

Annemlerle Kızılay'da alışveriş yaparken Erhan abiyi gördüm Denizatı

pastanesinin önünde bir kızın elinden tutuyordu Ve o kız Tülay abla
değildi
Değil Tülay ablaya, anneme bile söylemedim gördüğümü
Sonra
Sonra Tülay abla çok hastalandı Lösemi dediler Biz büyüklerin neden bu

kadar üzüldüklerini anlamadık Tülay abla hastaneye yattı O hastanedeyken

Erhan abi nişanlandı 'Tülay'dan saklıyorlarmış' dedi annem Aylar sonra

Tülay abla sokağımıza döndüğünde ne saçları vardı ne de Erhan abi İş
bulup
İzmir'e gittiğini söylediler
Bir yaz akşamı Tülay abla'yı balkonda otururken gördüm Hırkasına sarılmış

içerden gelen bir Gülden Karaböcek şarkısı dinliyordu Kolunu balkona
dayamış Erhan ağabeylerin oturduğu apartmana bakıyordu

Sonra öldü Tülay abla

Filmlerdeki gibi öldü

Erhan abinin üç tane oğlu oldu Birinin adını herkese inat Tülay koydu

Hala anlatırlar, Tülay üzüntüden öldü diye Erhan abinin annesi istememiş

evlenmelerini Bir gün komşular toplanmış birinin evinde çay içerken, Tülay

ablanın annesinin yanında 'oğluma el değmemiş kız arıyorum' demiş Çok
üzülmüş Tülay ablanın annesi
Annem hala aynı sokakta oturuyor

Geçen yaz balkonda otururken o günleri anımsadım Uzun uzun anlattı annem

Meğer ne çetrefil, ne acı bir öyküymüş bu

'Neyse ki' dedi 'şimdi kimse aşktan ölmüyor artık Olmadı mı yenisine
bakıveriyorlar'

Şimdi bu lafı duymalı mı , duymamalı mı?

Tülay ablanın balkonuna baktım O benim tanıdığım aşktan ölen ilk ve tek
kadındı
Bu gece Gülden Karaböcek şarkıları dinlemek bana bunları anımsattı işte

Belki de doğrudur Kimse 'gerçekten' aşktan ölmüyordur artık

Sizce kötü müdür peki bu?

Emeğine sağlık paylaşım için teşekkürler

bu saatte okuduğun ve yorum yaptığın için esas senin gözlerine sağlık