Mevlana'dan Namaz..

Mevlana'dan Namaz



Tekbir getirince kurbanlık koç gibi âlemden çıkarsın
Ey ulu! tekbirin manası şudur :
“Yarabbi, huzurunda kurbanız!…”

Hani koyun keserken ,”Allahu Ekber-Allahu Ekber ” dersin ya!…

O ölesice nefsini keserken de bu söz söylenir
“Allahu Ekber” de de ;
Vehmî benliğinin başını kes, ki , can mahvolmaktan kurtulsun

Ten; İsmail’e,
Can ; Halil’e benzer
Can, yaptırdığı bu senin bedeninde tekbir getirdiğinde;
ten kesilir, yani beden kaydından çıkar,
şehvetlerden, hırslardan kurtulur,
besmeleyle kesilmiş temiz bir kurban haline gelir
Kıyamette olduğu gibi Hak huzurunda saf tutulur
Hesaba, Rabbi ile konuşup görüşmeye geçilir
Allah huzurunda gözyaşı dökerek ayakta durmak,
Kıyamet gününde kabirden kalkıp mahşer yerinde dikilmeye benzer

Hakk:
“Sana bunca zamandır mühlet verdim, bana ne getirdin?…
Ömrünü ne ile geçirdin ,
Verdiğim gıdayı, ihsan ettiğim kuvveti ne uğurunda harcadın?
Gözünü, kulağını , aklını, arşa ait bütün cevherleri harcadın…
Bunlara karşılık ne getirdin?…
Sana kazma ve bel gibi el ve ayaklar verdim ,
Bağışladığım bunca şeye karşılık ne var elinde,
neler getirdin bana?” der

Kıyamda iken kula gelen bu haberlerden kul utanır, iki büklüm olur,
Rükûa varır
Utanmaktan ayakta durmaya kudreti kalmaz,
Rükûda Allah’ı tesbih eder
Allah’tan:
“Başını kaldır, rükûdan kıyama dön de, sorulara birer birer cevap ver”
fermanı gelir
O utanan kul, rükûdan başını kaldırır,
fakat olgun bir iş yapmamış olduğundan yüzüstü yere düşer

Yine emir gelir:
“Başını kaldır!Secdeden kalk da, yaptıklarından haber ver!…”
Tekrar utana utana başını kaldırır ama,
yine yılan gibi yüz üstü düşüverir
Hakk tekrar sorar:
“Başını kaldır da söyle ,
kıldan kıla bütün yaptıklarını araştırmak istiyorum!…”
Artık ayakta durmaya kudreti kalmadığından,
Hakk’ın heybetli hitabı da canına tesir etmiş olduğundan,
o ağır yükün altında ezilir , yere çöker, oturur
Hakk:
“Söyle bana ; sana nimet verdim, nasıl şükrettin?…
Sermaye verdim, haydi göster kazandığını?…” der
Kul, sağ yanına dönüp peygamberlere, o ululara selam verip :
“Padişahlar, bu kötü kişiye şefaat edin” der
Peygamberler:
“Çareye baş vuracak gün geçti
O, orada yapılacak bir şeydi Elde alet oradaydı, orada kaldı
A bahtsız kişi , git oradan!”
Sen vakitsiz öten bir horozsun
Bırak bizi, kanımıza bulaşma,” derler
Bunun üzerine sol tarafa başını çevirir
Hısımından, akrabasından yardım ister Onlar da:
“Sus!… Allah’a kendin cevap ver
Biz kim oluyoruz ki? Elini çek yakamızdan,” derler
Ne bu yandan bir çare olur, ne o yandan
O biçarenin canı da yüz parça olur
Herkesten ümidini keser de ellerini açar, duaya başlar :
“Yarabbi!… Herkesten ümidim kesildi Evvel de sensin, âhir de

Senden başka önü, sonu olmayan yok!…”
Namazdaki bu hoş işaretleri gör de,
bunun eninde sonunda böyle olacağını bil
Namaz yumurtasından civcivi çıkarmaya bak!…
Yoksa; tane toplayan yolsuz yordamsız kuş gibi yere başvurup durma!…
Mevlana…