Aşıkla Geleceksen

Kuytularında kaybolduğum şehirden sesleniyorum sana Duy beni!! Dilimin ucunda öbek öbek sevdalar biriktiriyorum sana nice zamandır Paslı avuçlarımdan yedi iklim döküyorum köprü altlarında titreyen kışların üzerine Nedense hala titremekte ellerim,ip üstünde acemi cambaz gibi

Tutuversen elimi aşka çağırırcasına ve durdursan kalbim hariç bedenimdeki tüm titreşimleri Soluklayıp yüzyıllık özlemleri saniyelerin sonsuzluğunda eritsek Sonsuza dek bir olsak; bir sen,bir ben olsak Ve başka hiç bir şey olmasa dünyada

Altını çizdiğimiz bir sürü süslü cümlenin satır aralarında kalmış,fark etmeden üstünden geçtiğimiz nice yolda kavuşsa birbirine gözlerimiz tüm ayrılıklara inat
Güneş tutulması kadar güçlü olmalı göz bebeklerimizin tutulması ama kalabalık olmamalı onun kadarÖyle gelmelisin ki bir ben anlamalıyım geldiğini Ürpermeli şehir Sokaklar ürpermeli, hatta kaldırımlar, elektrik direkleri

Hayata dair ama hayattan öte olmalı adımların bana yaklaşırken Gürültülü olmamalı sevdanın sesi; sessiz, derin ve inceden yaklaşmalı kalbimin tenhalığına Bir güz günü, gönül kuşlarımı göç etmekten alıkoyacak kadar sıcak olmalı tenin,ardında puslu gülüşler bırakıp gelmemeli yolların bana

Yani sağlam olmalı yüreğin, İnanmalısın aşkımızın sonsuzluğuna
Dudaklarımızın birleştiği gün, korktuğun en son şey olmalı ölüm
Bana aşkı getireceksen, aşkla geleceksen gel

Kısacası, elden düşme sevdalar değil benim istediğim; ya yüreğinin sahibi olmalıy(d)ım ya da hiçbir şeyin