Bu Cihânın Bekâsı Yok

Rivâyete göre, hükümdarın biri, dillere destan muhteşem bir saray yaptırmıştı Öyle ki, sarayın her odası ayrı bir güzellik sergisi, her köşesi ince tezyînatla işlenmiş ayrı bir sanat eseri gibiydi Kapılar, kakma sanatının en nâdide örneklerini taşırken, duvarlar baştan başa rûhu okşayan enfes hat örnekleriyle doluydu Hülâsa, kısa bir vakitte bu sarayın hususî özelliklerini tamamıyla anlatabilmek mümkün değildi

Hükümdar bir gün, evliyâullahʼtan bir zâtı, saraya dâvet etti Dâvete icâbet edip saraya teşrif eden mübârek misafirine sarayın her tarafını kemâl-i edeple gezdirdikten sonra, niyetini şu sözlerle izhâr etti:

"- Efendim! Sarayı nasıl buldunuz? Bu hususta görüşlerinizi almak isteriz"

Hükümdarın bu suâline karşılık o Hak dostu:

"- Sultanım! Sarayın dünyevî ihtişâmı gerçekten de göz kamaştırıyor Zira sarayın yapımında emeği geçen sanatkârlar, bütün mahâretlerini ortaya koymuşlar Kısaca her şey mükemmel!" dedi ve ilâve etti:

"- Sâde bir eksiği var!"

Bu cevâbı hiç beklemeyen hükümdar ise birden şaşırdı ve sonra hayretle:

"- ! Efendim, bu sarayın eksiği nedir?" diye tekrar sordu O Hak dostu, insanı tefekkür deryâsına daldıran ve bütün kâinat için geçerli olan şu mânidar cevâbı verdi:

"-Bekâsı yok!"

Her zerresi bir gün fânîliğe gark olacak şu âlemdeki bütün mevcûdât için söylenebilecek, gâyet kısa ve öz, fakat mânâsı büyük bir ifâde: "Bekâsı yok!"

Bu hakîkat, âyet-i kerîmelerde şöyle bildirilmiştir:

"Yeryüzünde bulunan her canlı fânîdir Ancak azamet ve ikram sahibi Rabbinin zâtı bâkî kalacaktır" (er-Rahmân, 26-27)

"O'nun zâtından başka her şey yok olacaktır" (el-Kasas, 88)

Cenâb-ı Hakk'ın fânîlikten muaf tuttuğu bir canlı yokken, insan, sahip olduğu nîmetlerin aslâ elinden çıkmasını istemez, dünyada dâimâ ebedîlik ve ölümsüzlük arzular Hâlbuki fânî dünya üzerinde ebedîlik aramak veya mes'ut günlerin hiç bitmeyeceğini ve ihsân edilen nîmetlerin hiçbir zaman elden çıkmayacağını sanmak; çöllerdeki seraplara aldanmak gibi boş bir hayal ve beyhûde bir ümittir

Nitekim bir Hak dostu, bu hususta ne güzel buyurmuştur:

"Dünyadan ebedîlik isteme! Kendinde yok ki, sana da versin!"

Ölümü bilen, fânî dünya lezzetlerine, bu hayatta yolcu olduğunu bilen de misafirhanedeki oyuncaklara aldanmaz! Çünkü eşya, ondan ayrılmayacak bir sûrette dünya misafirhanesine âittir Bütün fânî nîmetler, bir kişide toplansa ve o, huzur ve saâdet içinde bin yıl yaşasa ne fayda! Sonunda gireceği yer, bu kara toprağın bir çukuru değil midir?!

Bu sebeple Hazret-i Mevlânâ -kuddise sirruh- bizlere şöyle seslenir:

"Ey sâlik; aynadaki son nakşa bak! Bir güzelin ihtiyarlığındaki çirkinliğini ve bir binanın harâbe hâline geleceğini düşün de aynadaki yalana aldanma!"

İslâm dîni, insanın beşikten mezara kadar hayatını tanzîm edip, onu, âhiret âleminin esrârına ve gaybî hakîkatlerine hazırlar İnsanın; beşik ile tabut arasındaki münâsebeti kavrayamadan, kâinattaki mevkîini ve vazîfesini tâyin edemeden ve gideceği mezar yolculuğunun hikmet ve ibretini idrâk edemeden, hayatı gâyesiz bir şekilde yaşaması ne büyük bir hüsrandır!

İnsan ibret almaz mı ki, her fânî varlığın tazelik ve zindeliği zaman değirmeninde dâimî bir sûrette öğütülmektedir!

Fakat ne tuhaftır ki insan, birkaç gün misafir olarak bulunduğu bu dünyada kendini aldatır Her gün cenâze sahnelerini seyrettiği hâlde, ölümü kendine uzak görür Kendisini, kaybedilmesi her an muhtemel olan fânî emânetlerin dâimî sahibi sanır Hâlbuki insan, rûhuna ceset giydirilerek dünyaya gönderildiğinde, artık bir ölüm yolcusu demektir Ölüm ve ötesi için bir hazırlık mekânına girmiş olduğu hâlde, bu hakîkatten ekseriyâ gâfil yaşar

Fakat bir gün gelir, ruh, ceset elbisesinden soyundurulur ve âhiret kapısı olan kabirde, diğer bir büyük yolculuğa uğurlanır Zaman şeridinden düşen her ânın, bizi hakikat sabahına yaklaştırmasını, âyet-i kerîme ne güzel ifâde etmektedir:

"Kime uzun bir ömür verirsek, Biz onun yaratılışını (güç ve kuvvetini alarak) tersine çeviririz Hiç (bu manzarayı) düşünmüyorlar mı? (Bu ibretli yolculuğu idrâk etmiyorlar mı?)" (Yâsîn, 68)

Bi'set-i Nebî'den evvel, Kuss bin Sâide'nin Ukâz Panayırı'nda yaptığı ve Hak bir peygamberin geleceği müjdesini de verdiği şu hitâbesi, bu dünyanın fânî bir imtihan mekânı olduğunu, ne güzel ifâde etmektedir:

"Ey insanlar! Geliniz, dinleyiniz, belleyiniz, ibret alınız!

Yaşayan ölür, ölen fenâ bulur, olacak olur Yağmur yağar, otlar biter; çocuklar doğar, anaların babaların yerini tutar Sonra hepsi mahvolur gider Vukuâtın ardı arkası kesilmez; hepsi birbirini tâkip eder

Dikkat edin, söylediklerime kulak verin! Gökten haber var; yerde ibret alacak şeyler var! Yeryüzü serilmiş bir döşek, gökyüzü yüksek bir tavan Yıldızlar yürür, denizler durur Gelen kalmaz, giden gelmez Acabâ vardıkları yerden memnun oldukları için mi orada kalıyorlar; yoksa alıkonulup da uykuya mı dalıyorlar

Yemin ederim, Allâh'ın indinde bir din var ki, şimdi bulunduğunuz dinden daha sevgilidir

Ve Allâh'ın gelecek bir Peygamber'i var ki, gelmesi pek yakındır O'nun gölgesi başınızın üzerine düştü Ne mutlu o kimseye ki, O'na îmân edip de, O dahî ona hidâyet eyleye! Vay o bedbahta ki, O'na isyan ve muhâlefet eyleye!

Yazıklar olsun ömürlerini gaflet içinde geçiren ümmetlere!

Ey insanlar!

Gafletten sakının! Her şey fânîdir, ancak Cenâb-ı Hak Bâkî'dir Birdir, şerîk ve nazîri (ortağı ve benzeri) yoktur İbadet edilecek, yalnız O'dur O doğmamış ve doğurmamıştır

Evvel gelip geçenlerde bizler için ibretler çoktur

Ey İyâd kabîlesi! Hani babalarınız ve dedeleriniz? Hani müzeyyen kâşâneler ve taştan hâneler yapan Âd ve Semûd? Hani dünya varlığına mağrur olup da kavmine hitâben; «Ben sizin en büyük Rabbinizim» diyen Firavun ve Nemrud?

Bu yer, onları değirmeninde öğüttü, toz etti Kemikleri bile çürüyüp dağıldı Evleri de yıkılıp ıssız kaldı Yerlerini şimdi köpekler şenlendiriyor Sakın onlar gibi gaflet etmeyin Onların yolundan gitmeyin Her şey fânî, ancak Cenâb-ı Hak Bâkî'dir

Ölüm ırmağının girecek yerleri var, ama çıkacak yeri yok! Küçük büyük herkes göçüp gidiyor Herkese olan bana da olacaktır" (Beyhakî, Kitâbü'z-Zühd, II, 264; İbn-i Kesîr, el-Bidâye, II, 234-241; Heysemî, IX, 418)

Velhâsıl dünyada bir misafir olarak bulunduğumuzu, ömür senedinin vâdesinin meçhul bir günde dolacağını, esas ve ebedî hayâtın âhiret hayâtı olduğunu aslâ unutmamak ve o sonsuz yolculuk için hazırlık yapmak îcâb eder

İmâm Şâfiî Hazretleri, ne güzel buyurmuştur:

"Kervanların, yolculuk esnâsında ev inşâ etmeleri akıl kârı değildir? Gideceği yere ulaşmak isteyen, istasyonda uyumaz (istasyonda gaflete dalmaz)"


Osman Nuri Topbaş