Hafız Fatma.........

İlkokulu bitirip kursa gelmişti Ailesi kendi isteğiyle geldiğini söylemişti Kayıt için adını sorduğumda, "Fatma", dedi Hiç de çekinmeyen bir tavırla Ve ekledi:



"Eğer hafız yaptırmazsanız kayıt yaptırmak istemiyorum" Böyle tehdit edercesine konuşması onu yaşından daha olgun gösteriyordu Tebessümle: "Korkmayın küçük hanım siz isteyin hafız da yaparız, hoca da" O küçük gözlerinin içi parıldadı birden Annesi:


"Hoca hanım kusuruna bakma hele sen, ille de hafız olcam der de başka bir şey demez Bizim köyün hocasından duymuş Peygamberimiz hafız olanlara Cennette taç giydirilecek demiş herhalde Siz daha iyi bilirsiniz ya köylü kafası, biz de bu kadar duyduk anladık Bu da çocuk işte"


"Tabi teyze ne demek, keşke herkes sizin gibi duyduklarından etkilense de teslim olsa Siz hiç merak etmeyin kızınız önce ´a sonra bize emanet"


Kadıncağız elime yapıştı, öpecekken geri çektim, utandım Tuttum, ben onun elini öptüm Gözleri yaşardı:



"Hoca hanim bu eller, gözler hep günahlı asil sizinkiler öpülmeye layık"



"Estağfurullah teyze", dedim O ahirette beli olur


Bu konuşmadan sonra kaydını yaptığımda Fatmanın Erzurumlu olduğunu öğrendim Bir an düşündüm Küçük nasıl kalacak bu kadar buralarda Zaman ilerledikçe Fatmanın edepli tavırları daha da çok etkiledi beni


Azimliydi Geceleri uykusunun arasında ayetleri sayıklarken görüyordum çoğu kez Böyle devam ederken arada bir bana gelip soru soruyordu Bir gün:


"Hocam hafız olmak içi Kurânı bitirmek mi lazım" diye sordu


Bende:


"Tabi ki hepsini ezberleyeceksin ki hafız adını alacaksın"



Bu cevabıma çok üzülmüş gibiydi Bir şey demek istiyordu sanki Teşekkür etti ve döndü arkasına gitti


Derslerim arasında onlara sürekli Kur´ân ezberlemekle işin bitmeyeceğini mutlaka içindekileri uygulamanın gerektiğini hatırlatıyordum Talebelerden biri:


"Hocam" dedi "Fatmanın annesi ona abdestle olmayanın hafızları dokunamayacağını söylemiş doğru mu?" diye sordu


Çok ilginç doğrusu Maşallah dedim


"Osmanlı zamanında atalarımız Kur´ân´a ve hafıza kıymet verdiklerinden öyle yaparmış" dedim Çok hoşlarına gitmişti bu iş Hepsi âdeta kendilerini ulaşılması zor, kasa içindeki altın gibi görüyorlardı Görsünler dedim içimden, bu yaşta buralara gelmişler ın kelâmını ezberliyorlar, onlara fazla görmem bunu Bu arada Fatma ara sıra rahatsızlanıyor ve revirde yatıyordu Zaman geçtikce Fatmanın morali ve sağlığı daha da çok bozuluyordu Bir gün dersini 2 kez aksatınca sordum:


"Ne oldu yoksa anneni mi özledin?"


"Hayır", dedi


"Neden moralin bozuk? Sık sıkta hasta oluyorsun" dedim


"Yanlış anlamayın, inan ki annemi özleyip de gitmek istediğim yok Burayı çok seviyorum ´ımdan çok korkuyorum Buraları terk edersem bana âhirette hesabını sormaz mı?"


Bir şey diyemedim Suçlu bile hissettim kendimi O küçük kalpte bu ne imandı Ya Rabbi! Onu hayranlıkla izliyordum Bir gün çok rahatsızlandı Doktora götürmek zorunda kaldık Bir çok tahlillerden sonra arkadaşım olan doktor hanim:


"Hoca hanım derhal bu talebeyi ailesinin yanına gönder" dedi


Şaşkınlıkla:"Neden?" diye sordum Bana:


"Belki üzülecek hatta inanmayacaksın ama bu talebe "KANSER"


Âdeta basımdan aşağı kaynar sular dökülmüştü Sanki her tarafıma Rabbimin Rahmet sıfatı tecelli etmiş, şefkat sarmıştı Hastaneden ayrılırken Fatma´ya hiç bir şey diyemedim Oysa anlamış gibi bana sorular sorup dikkatimi dağıtmaya çalışıyordu Kulağıma eğilerek:



"Hocam" dedi "Azrail insanların canını alırken nasıldır?"


Ağlamamak içi zor tutum kendimi:


"Güzel bir sûrettedir, mümin kullara", dedim


Sevindi, sanki mırıldandı:


"Belki hafız olamam ama Elhamdülillah müminim diye


Şimdi anlamıştım bana önceden sormuş olduğu soruyu Demek ki hastalığını biliyordu Hafız olmak içi Kur´ân´ı bitirmek gerektiğini söylediğimde neden üzüldüğünü şimdi anlamıştım Bir kaç gün sonra eşyalarını hazırlamaya başladık Çünkü dayanılmaz acılar içinde olduğunu görüyorduk Evine gitmesi gerekiyordu Ailesi geldi Fatma yanıma gelerek:


"Bana kızmadınız değil mi? Eğer söyleseydim belki kursa almazdınız"


"Ne demek nasıl kızarım sana, dedim "Hem sonra sakın üzülme hafızlığımı bitiremedim diye Bu yola girdin ya, Rabbim seni hafızlar zümresinden yazmıştır inşallah, dedim Öyle sevindi ki sarıldı boynuma:


"Gerçekten ben simdi hafız sayılır mıyım? Anne bak duydun değil mi?"


Ya Rabbi bu ne aşktı Rabbimin hikmeti tecelli etse de iyi olsaydı su Fatma ne güzel bir kul olurdu Böylece Fatmayı Erzurum´a uğurladık Çok geçmedi Bir iki hafta sonra ailesi ağırlaştığı haberini verdi Bu bir iki hafta içinde ondan iki mektup almıştım Bana hep hafızlık tacını merak ettiğini, rüyalarına bile girdiğini yazıyordu Bir gün sabah namazından sonra telefon çaldı Fatmanın annesiydi karşımdaki ses Ağlamaklı bir sesle:

"Hoca hanim Fatmayı uğurladık Rica etsem bir hatim okur musunuz" deyince bende dayanamadım ağlamaya başladım Annesi beni teselli edercesine telefonu kapatmadan:


"Size ölmeden önce sunu söylememi istedi", dedi Hıçkırarak: "Anneciğim hocama söyle Azrail söylediğinden de güzelmiş"


*************************************

Azrail (as)' in güzel gözükmesi dilegi ile insaALLAH