Gece Yüzlü Bir Kadın Aglıyor Sanma Adamım!

Gece yüzlü bir kadın ağlıyor sanıyorsun

Alışılagelmiş terk edilişlerdeki

Sağnakları bekliyorsun ardından

Dinle adamım

Şehit verdim ben aşkı

Ağlamaz şehit anaları
Mesul bile tutulmaz kaçaklar

Adamdan bile sayılmaz

Kaç kez üşüdü bu yürek hasret nöbetlerinde

Kaç kez şafak kaç diye sordu umut kuşlarına

Kaç masum bekleyişler öldü de

Yine de firarı düşlemedi hiç

Nakaratı boldu ıslıkladığı türkünün

Geçmişteki her anıya sıkıyordu

Yalnızlık kurşunlarını

Ay bile göstermiyorken yüzünü

Doğacak güneşi düşledi yine de
Kendine sarılmayı öğrendi bu yürek

Ve

Yüzünde gülücükler doğurmayı

Gece yüzlü bir kadın ağlıyor sanma adamım

Hüznün sağnaklarında ıslanmamı bekleme
Yokluğunun gülcelerinde boğuluyorum artık