Peygamberimizin (S.A.V.) Son Tavsiyesi....

PEYGAMBERİMİZİN (sav) SON TAVSİYESİ NAMAZ OLDU

Resul-i Ekrem’in (asm) vefat edeceği gün sabah vakti, kendisinde bir hafiflik görüldü Yanındakiler sevinerek, iyidir diye ayrılıp işlerine gittiler Yanında yalnız kadınlar kaldı Böyle ümitle ferahlık arasında iken Resul-i Ekrem (asm):
– Kadınlar çıksın, bu melek yanıma girmek istiyor, dedi

Herkes çıktı, yalnız Hz Aişe kalmıştı Resul-i Ekrem’in (asm) başı onun kucağındaydı Meleği karşılamak üzere Efendimiz (asm) oturdu O da evin bir köşesine çekilmişti

Bir müddet melekle konuştuktan sonra tekrar Âişe Validemizi çağırdı ve başını onun kucağına koydu Kadınlara da içeri girmelerini söyledi Hz Aişe, Resul-i Ekrem’e (asm):

– Bu melek, Hz Cebrail’e (as) benzemiyordu, dedi

Resul-i Ekrem (asm) şöyle buyurdu:

– Evet, ya Aişe, bu, ölüm meleği idi Bana geldi ve “Allahu Teâlâ beni sana gönderdi ve iznin olmadan yanına girmememi emretti İzin vermezsen geri dönerim, izin verirsen girerim Ve yine sen müsaade etmeden ruhunu almamamı bana emretti Emrin nedir?” diye sordu Ben de kendisine “Cebrail gelinceye kadar benden uzaklaş” dedim İşte şimdi Cebrail’in gelme saatidir

Hz Aişe bunun üzerine, “Ne bir fikir yürütecek ne de bir cevaba muktedir olacak durumda idik Büyük bir felâketle karşılaşmış olarak dehşet içinde kaldık İşin önemine binaen kimsenin ağzından ses çıkmıyor, ehl-i beyt dehşet içinde bekliyordu Tam bu sırada Hz Cebrail’in (as) kapıya geldiğini anladım Selâm verdi, kadınlar çıktı Hz Cebrail (as) girdi ve Resul-i Ekrem’e:

– Allah Teâlâ’nın sana selâmı vardır, kendini nasıl bulduğunu sana soruyor Şüphesiz O, senin nasıl olduğunu daha iyi bilir, ancak senin kerem ve şerefini artırmayı ve ümmetin arasında örnek olmayı kast etmiştir, dedi

Resul-i Ekrem (asm):

– Kendimi sancılar içinde buluyorum, dedi Hz Cebrail de (as):

– Sana müjde olsun! Allah Teâlâ seni vaat ettiği mevkilere yükseltmek için bu acı ve sancıları sana vermiştir, dedi Resul-i Ekrem (asm):

– Ey Cebrail, ölüm meleği yanıma girmek için izin istedi, dedi ve olayı anlattı Hz Cebrail (as):

– Ya Resulallah, Rabbin sana müştaktır, senden başka hiç kimseden böyle bir müsaade istememiş ve istemeyecektir Allah Teâlâ böylece senin şerefini tamamlamak istiyor, dedi Resul-i Ekrem:

– O hâlde Azrail gelinceye kadar ayrılma, dedi Kadınların içeri girmesine izin verildi Resul-i Ekrem, Hz Fâtıma’ya:

— Yaklaş, diye buyurdu Hz Fatıma Resul-ü Ekrem’e doğru eğildi Efendimiz (asm) ona gizlice bir şeyler söyledi ve gözleri yaşlı olarak başını kaldırdı Resul-i Ekrem tekrar Hz Fatıma’ya:

– Yaklaş, diye buyurdu Bu defa da kulağına bir şeyler fısıldadı ve Hz Fatıma gülümseyerek başını kaldırdı

Tabii bu durum, Hz Aişe başta olmak üzere odadaki kadınları meraklandırdı Hz Aişe sonra bir fırsatında Hz Fatıma’ya bu durumu sordu O da:

– Birinci seferinde Resul-i Ekrem (asm) bana, “Ben bugün ölüyorum” diye buyurdu ve ona ağladım İkinci seferinde, “Ben Allah’a dua ettim; ehl-i beytimden ilk olarak seni bana ulaştırmasını ve seni benimle bir arada bulundurmasını istedim” şeklinde buyurdu, buna da güldüm, dedi ve oğullarını kendisine çekerek başlarını kokladı

Tam bu sırada ölüm meleği geldi, selâm verdi ve içeri girmek için izin istedi İzin verildi, içeri girdi ve:

– Ya Muhammed, ne emrediyorsun, diye sordu Resul-i Ek*rem (asm):

– Şu anda beni Rabbime ulaştır, buyurdu Hz Azrail de (as):

– Olur, seni bugün Rabbine ulaştırırım, çünkü Rabbin sana müştaktır Senin dışında hiç kimse hakkında böyle bir tereddüde meydan vermedi Senden başka kimseden izin almamı emretmedi Fakat senin saatin yakındır, dedi ve ayrıldı Bu sırada Hz Cebrail (as) gelerek selâm verdi ve:

– Vahiy dürüldüğü gibi dünya da benim için dürülmüş oldu Artık ne dünyanın bende bir ihtiyacı ve ne de benim dünyada bir ihtiyacım kaldı Bu, benim yeryüzüne son inişimdir, dedi

Kimsenin ses çıkaracak durumu yoktu Hz Aişe, Efendimizin (asm) mübarek başını göğsü arasına aldı ve Efendimizin (asm) göğsünü tuttu Bu sırada Efendimiz kısa bir baygınlık geçirdi Sonra alnından inci tanesi gibi terler akmaya başladı Hz Aişe terini sildi ve şöyle dedi:

– Böyle güzel koku hiç almış değilim Sonra ayılınca:

– Anam babam sana feda olsun, bu terler ne idi, dedi Resul-i Ekrem (asm):

– Mü’minin ruhu ter ile, kâfirin ruhu ise merkebin canı gibi ağız ve burun deliklerinden çıkar, buyurdu İşte ancak o zaman Hz Aişe ve yanındaki kadınların aklı başına gelmişti, korku dolu bir halde hemen erkekleri çağırdılar

İlk gelen erkek, Hz Aişe’nin babasının ona gönderdiği, kardeşi Abdurrahman’dı Ne yazık ki o bile Resul-i Ekrem’in hayatına yetişememişti Allah Teâlâ, Cebrail ve Mikail’i görevlendirdiği için vazifeyi onlar üzerlerine almışlardı da hiçbir erkek ölümü ânında yanında bulunamamıştı Resul-i Ekrem (asm) kendinden geçip baygınlık geçirdiği sırada da, sanki “Hangisini tercih ediyorsun?” diye bir muhayyerlik içinde, “Hayır, Refik-i Â’lâ’yı istiyorum” buyurmuştu Dili açıldığı ve baygınlığı geçtiği vakit kadınlara döndü:

– Namaz, namaz; zira siz namaza devam ettiğiniz müddetçe dine bağlısınız Onun için hepiniz namaza devam ediniz, buyurdu ve “namaz, namaz” diye diye ruhunu teslim etti


Namazı Yaşayanar/Said Demirtaş

Efendimiz sallallahu aleyhi vesellem'in son sözleri " namaz namaz " olmamıştır !
Hastalığının son anlarında "Ellerinizdeki kölelerinize iyi davranınız! Namaza dikkat ve devam ediniz!" demişse de,

Hz Cebrâil İle Hz Azrail'in Birlikte Gelişlerinin akabinde son konuşmalar şöyle gelişmiştir

Hz Cebrâil Hz Azrail ile birlikte geldi Resûl-i Kibriyâ Efendimizin hal ve hatırını sordu Sonra, "Ölüm meleği Azrail içeri girmek için izin ister" dedi
Resûl-i Kibriyâ Efendimiz müsâade edince, Hz Azrail içeri girdi Efendimizin önünde oturdu, "Yâ Resûlallah!" dedi, "Yüce Allah, senin her emrine itaat etmemi bana emretti İstersen ruhunu alacağım İstersen sana bırakacağım"
Resûl-i Kibriyâ Efendimiz Hz Cebrâil'e baktı O da, "Yâ Resûlallah, Mele-i A'lâ seni beklemektedir" dedi
Bunun üzerine Hâtemü'l-Enbiya Efendimiz, "Yâ Azrail! Gel, memuriyetini yerine getir" (17 ) buyurdu


Mübârek başları Hz Âişe'nin kucağında, göğsüne dayalı idi Yanında su kabı vardı İki elini suya batırıp ıslak ellerini mübârek yüzlerine sürdü
Mübârek dudaklarından "Lâ ilâhe İllallah" cümlesi döküldü
Sonra ellerini yüzünden kaldırdı
Gözlerini evin tavanına dikti
"Allah'ım! Refik-i Alâ" cümlesini tekrarlaya tekrarlaya altmış üç yaşında iken mübarek ruhu Refik-i Alâ'ya yükseldi (18)

17 Tabakât, 2:312
18 Age, 2:259; ibn-i Kesîr, Sîre, 4:550

Peygamberimizin ( sallallahu aleyhi vesellem)
son sözlerinden ziyade son tavsiyesi olarak başlığı düzeltirseniz Efendimiz sallallahu aleyhi vesellemin Kelimeyi tevhid söylemeden ruhunu teslim etmemiş olduğunu ümmeti Muhammed de bilsin

SON SÖZLERİ