Eğiliyorsun...

Sen istediğin kadar dik dur
Gözlerin mağrur burnun gurur solusun
Hayat hırpalıyor bir yerde
Biçimine getirip eziyor
Bilmiyorsun
Seli yalayan çamur oluyorsun
Ölü oluyorsun yaşamın kumsalında boylu boyunca uzanan
Cesedin heybetli bir dalgayı bekliyor sonra
Bir sokak köşesinde tükürük oluyorsun
Seni çisil çisil öldürenleri tanısalar da
Faili meçhul yazıyor gazetedeki adının altında

Sen istediğin kadar dik dur
Türkünü söyle
Gözlerin dalgınlıklardan bir yol yaptığında kendine
Diyarbakır da unutulan oluyorsun
Nemrutta umursanmayan
Urfa da ezilmiş bir yaprak oluyorsun
Somana tunç bilek de elleri nasır tutmuş kömür işçisi oluyorsun
Çukur ovada yas tutmuş pamuk oluyorsun
Umudunu etin,ekme in,silahın bilmişken
Umudu yere düşen oluyorsun

Sürgünün eşiğinde oyalanmak istemezken
Gidiş oluyorsun

Sen istediğin kadar dik dur
Ağlayan çocukların gözyaşları için
Gazete kağıdına sarılmış rakı şişeleri gibi yaşayan insanlarımız için
Yakılan köyler yıkılan evler için
Darülaceze deki yalnızlıklar için
Sen istediğin kadar dik dur
Bir yerde bir vakit bilmiyorsun sende eğiliyorsun