Hayat Ve Sen

Unutmuştum sevmeyi, sevilmeyi, aşık olmayı Kalbimi kapatmıştım aşka ve bir sürü asker yerleştirmiştim kalbimin kapısınaAşkın,sevginin içeri girmesini istemiyordumUnutmuştum seni seviyorum cümlesinin anlamını çünkü ben o cümleyi hoyratça kullananlardan duymuştum hepYalan sevdaları gerçek sanmıştımBinlerce yalanların içinde aşkı yaşadığımı sanmıştım

Karanlıklarımda yalnızlığın koynuna bırakırken kendimi sen geldin hayatımaKatran karası gecelerime bir ışık oldun senHayatımdaki bütün siyah renkler seninle birlikte canlı renklere dönüşüverdiHiç beklemezken aşkı,sevgiyi usulca bıraktın yüreğimin kapısının aralık kalmış yerinden Sen varken dış dünyayla bütün bağlarımı koparıyordum benYüreğime sevgini,aşkını kısacası seni işliyordum benÇünkü hayatta sendin artık aşkta

Kendimi hiç bitmesini istemediğim bir rüyanın ortasın buldumSanki herşey birer düştü; yaşananlar, hissedilenler
Tarifini bilmediğim bir korku sardı tüm benliğimi sanki uyanıcaktım ve herşey bir yalandan ibaretmiş gibi tokat gibi suratıma çarpıcaktı tüm gerçekler ama yanıldımUyandığımda bitmesini beklediğim herşeyin aslında birer gerçek olduğunu yüreğime inen tokatla anladımSen gerçektin,aşk gerçekti ve sen artık hayatımın merkezi aşkın ta kendisiydin

Aşkın en saf halini yaşıyorum şimdi seninle Gerçekleşmesini beklediğim hayallerim var şimdilerdeBiliyorumki onlarda bir gün tıpkı bugün olduğu gibi tüm gerçekliğiyle hayatımıza yerleşecek

Hayatımın anlamı hoşgeldin yüreğimeMerkezi sen olan bir hayatım var artık ve herşeyden önemlisi SEN varsınSeni seviyorum gerçeğim

güzelmiş gerçekten

şiirin başı bana uyuyo ama hayatımın merkezi yok hala :)

gözlerine sağlık

tşklerr anlamlı paylaşımın için

ben teşekkür ederim okuyan gözlerinize sağlık