Sevgi Ve Korku Duygusu Arasında &Quot;Kişilik Gelişimi&Quot;

Sevgi Ve Korku Duygusu Arasında "KİŞİLİK GELİŞİMİ"
Allâh-ü Teâlanın, seven, yardım eden, erişilmeyecek sonsuz gücü ile koruyan, himaye eden “Yüce bir İlah” olduğunu telkin etmek yerine, sevimsiz, ürküten, korkutan, gazap eden; kaçınılması gereken ve cezalandırmak için fırsat kollayan “Korkunç bir İlah” şeklinde telkin etmek, en başından Yaratıcı ile kulun arasını açmaktadır Bu da; insana, hayatı boyunca taşımakta zorluk çekeceği bir yük olur



İnsanlar üzerinde “sevgi” yerine “korku duygusu”nun kullanılması, şiddet dahil, birçok olumsuzluğun temelini teşkil eder

Erken çocukluk döneminden beri sevgiden uzak kalmış çocuklar için, diğer bütün şartlar elverişli olsa bile, sağlıklı bir psikolojik gelişme beklenemez “Sevgi duygusu” insanı, önce kendi içinde huzura kavuşturan, sonra da canlı, cansız tüm çevresi ile bütünleştiren, kaynaştıran bir duygudur Şefkat, acıma, yardımlaşma, cömertlik gibi duyguların temelinde de “sevgi duygusu” bulunur Sevgiden yoksunsa kişi, onu, kendisi ve çevresi ile barıştıracak bir güç bulmak zordur Esasen “sevgi” ve sevgiden kaynaklanan duygular, “insan” olarak dünyaya gözlerini açan bu harikulade varlığın “insan olarak yaşaması” için şarttır Sevgi odaklı duygulardan yoksun büyüyen birinin “insan kalması” ve insanlık dışı olumsuzluklardan kurtulması kolay olmaz Hele “sevgi” yerine, “korku” duygusu ile hamuru yoğrulmuşsa, ciddi problemlerle karşılaşması pek muhtemeldir

“Sevgi”nin koruyan, bütünleştiren, barıştıran, huzur verici özelliğine karşılık “korku”; dağıtan, ürküten, kaçıran, uzaklaştıran, nefret uyandıran bir duygudur Kişiyi önce kendi içinde bozar Bütünlüğünü tehlikeye sokar Sonra da tüm çevresi ile ilişkilerinde tedirgin, şüpheci ve uyumsuz yapar; kendini savunma ihtiyacı içinde, sürekli huzursuz ve her an saldırmaya hazır hale getirir

Çocuklarını Şiddete Hazırlayan Anneler

Allah “En Çok Seven ve Sevilen” Olarak Bilinmeli İken! “Çocukluk”, “sevgiye dayalı ve olumlu bir İlah fikri” ile tanışmak için en uygun çağdır

“Yaratıcı”, öncelikle ‘çok seven ve sevilen’ (Vedud) olduğuna göre, telkinlerin de bu yönde yapılması gerekir

Kimse Yaratıcı Kudret’i istemediğini yapmaya mecbur edemeyeceğine göre! Sevmeseydi yaratmazdı diye düşünmek gerekmez mi?!

O’nun, daha baştan insanı yaratıp vücut vermekle ve bahşettiği nice nimetlerle, lütufkâr olduğunun anlatılması gerekirken; seven, yardım eden, erişilmeyecek sonsuz gücü ile koruyan, himaye eden “Yüce İlah” yerine; sevimsiz, ürküten, korkutan, gazaplanan; kaçınılması gereken ve cezalandırmak için fırsat kollayan bir “korkunç İlah” telkini, ta baştan Yaratıcı ile kulun arasını açmaktadır Bu da; insana, hayatı boyunca taşımakta zorluk çekeceği bir yük olur

Çocuğu “Otorite” İle KorkutmakYaratıcı fikri, toplumun önemli bir kesiminde, öncelikle çocukluk döneminde, bir dini eğitim ve öğretim amacıyla verilmez Çocuklar, “Allah” fikriyle, okul öncesi dönemde, daha çok anneleri tarafından tanıştırılır Genellikle de “korku ve tehdit” üzerine gelişir

Burada annelerin ilk amacı, çocuklarına “Allah inancı”nı öğretmek ya da benimsetmek değildir Allah’nın adını, çoğunlukla, çocuklarına söz dinletemedikleri zaman, onları hizaya getirmek üzere kullanırlar

Çocuklarına kendilerini saydıramayan anneler, onları önce babaları ile tehdit ederler Ancak çoğu zaman bununla da yetinmez, daha büyük bir güçle tehdit etme ihtiyacı hissederler ki, bu da ancak “Allah” olabilir

“Baba” ile tehdidin üzerine “Allah” ile korkutmayı da eklediklerinde, çocuklar için yapabilecekleri en yanlış telkini böylece tamamlamış olurlar

“Sevgi” ile büyütülmesi gereken ve doğal olanı da bu iken, “korku” ile büyütülen bireyde, ortaya çıkacak sonuçlar hayatın tümü üzerinde, ömür boyu telafisi kolay kolay mümkün olmayacak derecede etkili olur

“Sevgi” Yerine, “Korku” Duygusu Üzerine Kurulan ‘Yanlış Otorite Benimsemesi’

“Otorite fikri” ya da “otorite benimsemesi”, kişiliğin oluşmasında en önemli unsurlardan biri! ‘Baba’dan ‘Yaratıcı’ya doğru yükselen “otorite benimsemesi, bir yandan kişiliğimizi disipline ederken, diğer yandan ruh sağlığımızın yerinde olmasına yardımcı olacak “güven” duygumuzun gelişmesi için şart

Gücün, kuvvetin, kudretin ifadesi “otorite”, eğer “korku duygusu” üzerine kurulmuşsa, “güven içinde yaşama” ihtiyacımıza cevap veremez Tam aksine “güvensizlik hissi” oluşturur Bu da ruh halimiz üzerinde son derece olumsuz etkiler yapar

Duygu ve kişilik eğitiminde doğru olan, güç ve kudretin sembolü olan “baba” ya da, en büyük Kudret “Yaratıcı”ya “sevgi” ile yakınlaşma sağlamaktır “Sevgi”yle kurulan ve babadan Allah’a kadar uzanan “olumlu otorite benimsemesi”, ruh sağlığının tanımı olan; “kişinin; kendisi, çevresi ve Rabbi ile barışık ve güven içinde yaşaması”nın zeminini oluşturur

__________________Hamdi Kalyoncu