Oksar Tepe

“Türkiye'nin Alpleri” olarak da anılan ve gerçek anlamda bir sıradağ niteliği taşıyan Aladağlar sivri dorukları ve dik kaya duvarlarıyla, biz dağcılar için bir cazibe merkezi Niğde'nin Çukurbağ ve Demirkazık köylerinden başlayan tırmanış hikayemizi Oksar Tepe'de sonlandırıyoruz

Geleneksel ve sportif kaya tırmanışı, kış dağcılığı, tur kayağı, yürüyüş gibi doğa sporlarının yapılabildiği bir dağ bölgesidir Aladağlar 1927 yılında bölgenin en yüksek dağı olan 3756 metrelik Demirkazık Dağı'na tırmanan Alman dağcı Dr Künne ve rehberi Veli Çavuş'tan sonra bölge, sportif amaçlı dağcılıkta tanınan bir yer haline geldi Günümüze dek her milletten dağcının değişik zorluklarda tırmanışlar gerçekleştirdiği bölge, Türkiye'nin dağcılık açısından en önemli yeri

Aladağlar, 3500 metre üzerindeki onlarca zirvesi ve beş ana vadisiyle Adana- Niğde- Kayseri illeri arasında yer alıyor Bölge, ekim ve mayıs ayları arasında büründüğü beyaz kar örtüsüyle daha da etkileyici bir manzaraya sahip oluyor Bu nedenledir ki bu aylarda, Türkiye'nin dört bir yanından hevesli dağcıları mıknatıs gibi kendine çekiyor


DAĞLARA ÇIKMA VAKTİDİR
Kışın bembeyaz örtüsü yüksek dağları kaplayıp daha da büyülü bir hale getirince, her dağcı gibi, bizim de kalbimiz pırpır etmeye başlamıştı… Aladağlar bizi çağırıyordu! Ancak, kış dağcılığı genellikle pek kolay değildir, kendine has riskleri vardır; soğuk hava, hareketi engelleyen derin ve batak kar, kimi zaman görüşü sıfıra indiren tipi ya da her dağcıyı korkutan çığ tehlikesi gibi Bu nedenle, dağ koşullarının iyi olmasını bekledik ve aradığımız güzel şartlar Ocak ayı sonunda oluştu Artık dağlara gitme vaktiydi Aladağlar'a ulaşmak için ilk olarak Niğde'nin Çamardı ilçesinin Çukurbağ ve Demirkazık köylerine gitmemiz gerekiyordu



EMLİ VADİSİ'NE TIRMANIŞ
Güneşli bir günün ve Ankara'dan beş saatlik bir araba yolculuğunun sonunda Aladağlar karşımızda, bulutlar arasından göz kırptı bize Bu, tipik bir Aladağlar gezisi başlangıcıydı Niğde'nin Çamardı ilçesinin Çukurbağ köyündeki eski bir dostumuzun evinde, sıcacık sobanın başında yenen şahane köy yemekleri ve demli çayın ardından güzel bir uyku çektikten sonra, sabah erkenden traktöre binerek tırmanışı yapacağımız Emli Vadisi'ne hareket ettik Dağa ulaşmak için yaylaya yürüyeceğiz, çünkü kışın kar yüzünden araba ulaşamıyor Yürümek yerine zamandan tasarruf etmek için traktör tutuyoruz Soğuktan elimiz, ayaklarımız ve yüzümüz buz kesiyor


KOCADÖLEK'TE KAMP
Yürümeye başladığımızda, traktörün gürültüsüden başka ses işitmeyen kulaklarımız, yoğun sessizliğe alışmakta güçlük çekiyor Ormanın güzelim taze çam kokusu, karla kaplı ağaçlarla dolu bir vadi, insanı kendi içine döndüren sakinlik… İçinde birkaç günlük kamp ve tırmanış yükü olan ağır çantalarımız sırtımızda, karda bata çıka yürüyerek kamp yerimize varıyoruz Burası Emli Vadisi'nin sonunda Kocadölek denilen karlı bir dağ çanağının içi Çevremiz sarp, karlı kayalık doruklarla çevrili Kar üzerine çadırımızı kuruyoruz Bezden evimize yerleştiğimizde gün çoktan yerini geceye bırakıyor Hava soğuk ve durgun, kapkaranlık gökte binlerce yıldız göz kırparak, havanın ertesi gün iyi olacağını müjdeliyor bize Benzin ocağında pişirdiğimiz çorba, patlıcan kızartmalı makarna ve bol miktarda çaydan oluşan akşam yemeğimiz bitip, ısı aniden sıfırın hayli altına düşünce, uyku tulumlarımızın yatıştırıcı ılıklığına sığınıyoruz



GİDEREK DİKLEŞEN UÇURUMLAR
Tırmanış yapmak üzere yola koyulmak için henüz gün doğmadan uyanıp hazırlandık Günler kısa, rotamız epeyce uzun… Bu yüzden gün ışığını en verimli şekilde kullanmamız gerekiyor Yeni günün ilk ışığı karlı dağları solukça aydınlattığında, gecenin soğuğunu tutan kayalara tırmanmaya başlamıştık Giderek dikleşen ama çok zorlaşmayan uçurumlar arasından rotaya girdik Rotanın bu kısmı otlu ve boşluklu yarlardan oluşuyor; arada köşelere sıkışmış sert kar var Tırmandıkça ve çıktığımız yükseklik arttıkça manzaramız açılıyor; sabahın keskin güneşi dağları önce pembeye, sonra turuncuya boyuyor!

DAĞIN BEKÇİLERİ KEÇİLER
Üzerimizden irili ufaklı taşlar dökülüyor, bunun sebebinin tırmandıkça bizden kaçan ufak bir dağ keçisi sürüsü olduğunu anlıyoruz Biz tırmandıkça kayalık sırtların ardından uzun boynuzlu kafalarını uzatıp bize bakan boz renkli, beyaz kuruklu keçiler, bizi farkeder etmez kaçışıyor Kaya tırmanışının bittiği yerde başlayan buzlanmış, sertleşmiş karda, buzda tırmanmaya yarayan krampon ve kazma kuşanarak tırmanışa devam ettik Bazen sert, bazen derin batan uzun bir kar kulvarını tırmanıyorduk Hava sıcaklığı, sabah güneşi bizle buluşur buluşmaz sıfırın üzerine fırladı Sabah soğuğunda, güneşin doğmasını iple çekmiştik ama bir süre havanın aşırı sakinliğinden, yakıcı dağ güneşinden ve hızlı yükselmekten yorulmaya başladık doğrusu Öte yandan hava ısısının artmasıyla kar da yumuşayıp bataklaşmaya başladı İlerleme hızımız birdenbire azaldı Buna rağmen, yükseldikçe karşımıza çıkan manzara, Aladağlar'ın tüm güneyini kapsıyordu





YEDİGÖL PLATOSU'NU SEYİR
Öğleden sonra, dağın yüksek sırtlarına ulaşıp yüksek Yedigöl Platosu'nu seyredecek konuma geldik Yedigöl Platosu, güzel ve yüksek, çevresi kayalık duvar ve dağlarla çevrili bir dağ çanağıdır, adını içerdiği irili ufaklı buzul göllerinden alır Yüksek plato, kışın olağandışı bir ıssızlık abidesidir adeta


OKSAR TEPE'YE VARIŞ
Önceki günler hakim olan şiddetli rüzgarın buzlattığı karlı sırtlardan zirveye adım adım çıktık Böylece hem Oksar Tepe'nin ilk kış tırmanışını, hem de bu dağın güney yüzünün ilk kış çıkışını yapmış oluyorduk! Milyonlarca yıllık bu doğa harikasının uzak bir ucunda, hayranlık dolu gözlerle çevremize bakıyoruz Güneş artık batıya doğru alçalıyor, hava gündüz kazandığı ısısını kaybediyor Gece, dağlara çökmek üzere Gökyüzü gündüz saatlerindeki koyu mavi rengini kaybedip uçuk maviye dönüyor, ardından da güneşin batışıyla birlikte kızıl ve turuncuya Dağlardaki gölge ve ışığın, bir kaleidoskopta görebileceğimiz olağanüstü oyunları beni her zaman büyülemiştir

Zirveye varıldığına göre, artık inmek zamanıydı İniş rotamız çıktığımız yerden farklıydı, daha kolay bir rotadan inecektik Ancak derin ve batak kar, bu inişi biraz keyifsiz bir hale soktu Önceki günlerin poyrazının batıdan süpürüp doğu yamaçlarına yığdığı derin, tabakalı karı yararak indik Bazı yerlerde bele kadar batarak ve olası çığ tehlikesini dikkate alarak… Sıyırma vadisine ulaştığımızda dizlerimiz yorulmuş, derin karla boğuşmaktan bedenlerimizde hiç sıvı kalmamıştı İnişimizi toplam on saat gibi bir sürede bitirdik, akşamın uzayan buzlu gölgesinde kampımıza ulaştık Bizi kendimize getirmek için sıcak bir bardak kahve gerekiyordu; ve sonrasında, kaybettiğimiz kalorileri geri almaya yarayacak güzel yemekler, yorgunluktan betonlaşan bacakları gevşetecek birkaç esneme hareketi, ardından da uyku tulumunda derin bir uyku




Yazı ve Fotoğraflar: TUNÇ FINDIK

skylife dergisinden