Aşktan Ölmek Ondan Hayat Bulmaktır

Aşktan Ölmek Ondan Hayat Bulmaktır - Haydar Dönmez - Yaşam Hikayeleri

Sevginin bir duygu olduğunu hepimiz biliriz de, bunun birbirinden farklı sevgi türlerinin genel bir karşılığı olduğunu her zaman göz önünde tutmayız Oysa kadın-erkek sevgisinin-aşkın- dışında, tanrı sevgisi, anne sevgisi, çocuk sevgisi, bilim sevgisi, sanat sevgisi gibi sevgi türleri de vardır


St Thomas sevgiyi genel anlamıyla 'iyi olana duyulan arzu' diye tanımlar Muhteşem Lorenzo ise bunu 'güzele duyulan arzu' olarak tanımlar


Sevgi insanın yaratıcılığını geliştiren en önemli duygudurErkek bununla aşık, kadın bununla mâşuk olurArzu coşkuya, anlayış düşünceye,düşünce de eyleme bununla dönüşür


Arzuyla elde ettiklerimiz bir süre sonra istenmez hâle gelebilirAncak sevgiyle elde ettiklerimiz ömür boyu istenilir olacaktır


Aşk, yere göğe sığdıramadığımıza duyduğumuz sevgidir Gözde büyüttüğümüzü gönülde yüceltme erdemidirSevmek her zaman yoğun bir çaba gerektirirAşk, gözün gördüğüne, gönlün sevdiğine beş duyuyla bağlanma yeteneğidirMutluluğumuzun sevdiğimiz kişiye bağlı olduğunu anlama bilincidirAşkın bir tür delilik olduğunu söyleyenler de olmuşturAma biz aşkın bu yönüne burada değinmeyeceğiz Bunu başka bir yazımızda ele alacağız


Şimdi şu soruyu soralım: Sevene sevdiğinden her zaman mutluluk mu gelir? Elbette ki hayır Acı da gelirBu acının değişik nedenleri vardır: Karşılıksız sevgi acı yaratırÖlüm acı yaratır Ayrılık acı yaratır Hasret acı yaratır Sevenin sevilende görmek istediklerini görememesi acı yaratır

Sevgi nefrete dönüşmediği sürece, aşık sevdiğini dert içinde sevmeyi sürdürür


Öte yandan, acılar sevginin denek taşıdırAcı insanı olgunlaştırır, insancıllaştırırSevgilinin yarattığı acılar,seveni her şeye karşı duyarlı hâle getirirSeven, anlaşılmazı anlamak, anlatılmazı anlatmak ister Böylece, sevene bilimin ve sanatın yatıştırıcı kapıları açılırDerdinin anlaşılması ve anlatılması seveni avutur


Yazılan bir şiir, çizilen bir resim ya da yaratılan bir ezgi sevilendeki güzelliği ölümsüzleştirir Sevenin sevileni sanatla yüceltme çabası, acısına sanatla anlam verme çabasıdır


Sevileni güzelleştiren duygular, sanat sayesinde hayatı güzelleştiren duygulara dönüşür Seven, aşk acısında hayatın derin anlamını keşfeder


Acıların aşığın dünyasına getirdiği karanlık, sözcüklerin yarattığı aydınlıkla yok edilmeye çalışılırBöylece aşkın acısından yeni bir kavrayış gücü ortaya çıkar Âşık sevdiğini yüceltme uğruna kendi içinde yeni bir âlem yaratırÂşıkken sanatçı olur İşi artık güzelden güzellikler yaratmaktırÂşığın bu çabasına bir tür yolculuk gözüyle bakabiliriz:Sevgilinin görünür güzelliğinden görünmez güzelliklerine yapılan bir yolculuk!


Peki bu yolculuğun ödülü nedir? Mutluluk! Sevgilinin kendinde göremediği güzellikleri sevenin onda keşfetmesinin mutluluğu!


Burada da su soruyu sormak gerekiyor: Âşık acaba hiç sevmeseydi ,daha mutlu olmaz mıydı? Hayır OlmazdıÇünkü sevmemek, duygudan yoksun olmaktırDuygulardan yoksun olmak da insan olmamaktır


İngiliz şair Tennyson bu durumu çok iyi bildiği için olsa gerek, şöyle demiş bir şiirinde:

' Tis better to have loved and lost/ Than never to have loved at all'

( Sevip de yitirmiş olmak / hiç sevmemiş olmaktan daha güzeldir


Fransız yazarı Victor Hugo da bu konuda Tennyson gibi düşünüyor: Sevdiğiniz için acı çekiyorsanız eğer, daha çok seviniz Aşktan ölmek ondan hayat bulmaktır


Ne dersiniz? Haklı değiller mi?



Haydar Dönmez