Sessiz Çığlıklar

Yaşam Hikayeleri - Dilek Çoban - Derin Duygular - Öykü

O kadar sessizdim kiHıçkıra hıçkıra ağlamak istiyordumYüreğimde bir düğüm ağlayamadımAğlamak son çareydiBiraz sonra cenaze gelecekBenim hayatım son bulacaktı

Daha kimin cenazesi olduğunu bana söylemedilerAma şundan eminimBu cenaze ailemden biriydiEtrafımdaki insanlar acılı gözlerle bakıyorduOysa ‘ben bu kimindi?'diye üzülüyordumNiyahet cenaze geldiBana söyledilerANNEM ÖLMÜŞKANSERDENBu sözleri duyarken düştüm aniden yereBu cenaze annenin dediklerini duydumSonra beni teselli etmek için ağızlarından çıkan harfleri bile anlamıyordumSoğuk olmuş vücudum ve karşımda annem

Babam cenazeden çok uzaktıSürati bembeyaz kesilmiş,öylece cenazeyi izliyorduBense hayatım üzerime yıkıldıAğlasam gözlerimde kan akıcaktıYüreğim yanıyor,fenlaşıyorumAma kimseye belli etmiyorumKucağımda annemden kalan tek yadigar vardıÖmrüm hayatımBir onu kokluyorum bir de annemiO daha 2 yaşında

Yavaş yavaş annemim cenazesini defetiyorduk Son yolculuk,ilk gözyaşı ve ilk bitişAnnemi son kez defalarca öptümHerkes dağılmıştıOrada uzun süre kalmak istemiştimAma buna izin vermedilerEve gitmek zorundaydımBİTTİ hayallerim,yaşayamam ki artıkÖyle bir yaşamak zorundayım kiKimse bilemezNefes alışımın bile artık bir sebebi varÖlüyorumBeni al kollarına anne

O eve gelmiştikO evEvin geleni geçeni,baş sağlığı dileyeni eksik olmuyorduİyiki dayım varTutunmak bir dalaHiç bırakmıyordu beniBugün o kadar zor geçti kiBilemez kimseİçimde ne fırtınalar koptuBilemezlerKonuşamadım hiç kimseyleAkşam olmuştuNihayet herkes gitmiştiTek dayım kalmıştı yanımdaBabam bile herkes gittikten sonra kapıyı çarpıp gittiBu gece hiç uyumadımNasıl gönül rahatlıyla yatarımYatsam bile dikenler beni sarıcaktı Ömürümü bile zor uyuttum

Yarın olduBabam sabah erkenden gelip;Hazırlanın öğlen sizi yurda gönderecemBu söz var ya beni hepten küle çevirdiÇaresiz hazırlandıkYalvarışlarım,yakarışlarım fayda etmedi

Bizi yurda verdilerYurdun ayak seslerini inliyorduKayıt işlemleri o kadar zor oldu ki benim içinİnanamıyorum halaBabam değilde bir caniydiNeymiş ben uzaktan akrapasıymışımYok bizim ailemiz yokmuşHepsi yalanAma diyemezdimO bizi çoktan bırakmıştıAnnemin soyadını kullanıp öyle kayıt işlemlerini gerçekleştirdiBizi bıraktıktan sonra en son dediğim şey;

BİR DAHA SENİ GÖRMEK BİLE İSTEMİYORUMGELME BİR DAHA

Yurdun ilk günleriydiHayatımı keşkelere bağlayamazdımÖmür benim her şeyimNefes alışım,hayatım,onun için her şey, kaderimÖmür henüz 2 yaşındaBen ise 13

‘'Gül SEZGİN,Gül SEZGİNÇabuk buraya gel''Bu seslenen Zardan Hanım'dıYurdun müdürüAceleyle yanına gittim

Efendim Zardan Hanım

Ömür ne yapıyor?

İyi efendim

İyi olsunBak Gül seninle konuşmam gereken şeyler varGeç otur şöyle

OtururumSizi dinliyorum efendim

Bak Gül daha yaşaman gereken çok güzel bir hayatın varKendini böyle mahvetmeBak küçük olmana rağmen yetişkinlerden farkın yokSaçların ağarmış,yüzün buruşmuş

Zardan Hanım bu konuyu nereye getirmeye çalışıyorsunuz

Bak kızım!Zengin bir aile Ömür'ü evlat edinmek istiyorSen de kendi hayatını,sahip olduğun hayatı yaşarsın

Zardan Hanım'ın dedikleri beni çok yaraladı

Demek hayatımı yaşarımBen annem olduğu gün hayatımı Ömür'e atadımO olmazsaydı ben çoktan bitmiştimAnnemin vefat ettiği gün ben babamı da kaybettimBizi istemediO da yetmez gibi beni sevdiklerimden de ayırtıBen çoktan ölmüşüm

Söylüyeceğim daha çok şey vardıAma kelimeler karışık,anlamsız

O hızla kapıyı çarpıp dışarı gittimAğlamaklıyımdım Göğsümde ailemin resmini çıkartıp;

Seni o kadar özlüyorum ki anneMutluluk resimden ibaretmişGerçek mutluluk bu resmin güzelliği anneHayatta Ömür'den başka kimsem yokBabamdan çoktan vazgeçtimBabam diye birisi yokEn çokta onun ellerinde,omzunda teselli bulacağımı zannetiyordumBen onu değil,o beni bıraktı Sadece Ömrüm var anne,ağlamaklı bir sesleO olmasaydı senin yanına çoktan gelmiştimBu kadar nı ban böyle??Almak istiyorlar

Arkamda Zardan Hanım bütün konuştuklarımı dinliyormuşElini omzuma yasladı

Ömür'ün senin için bu kadar önemli olduğunu bilmiyordum

her şeyim,nefes alışımBak bu resimde bile onu ne kadar sarılmışım

Canım

İçinden

Ben ne yaptım böyleİnsan hiç sevdiğinden,kanından olan bir şeyi istemez miSesli

Tamam GülümÖmür'ü senden kimseler ayıramazSen istemdikten sonra

Elimi Zardan Hanım'ın üzerine koydum

Çok saolun Zardan Hanım

Aaaaa!!Bana Zardan Abla diyeceksin

Kafa salladım

Günlerimi Ömürle geçiriyordumOna yeni şeyler öğretmeyi çok seviyorumGeceleri ise yurtta ne iş bulsam yapıyordumÇalışyordumYoksa nerden gelirdi ki paraGünler çok çabuk geçiyorduSu bile daha erkendiÖmürle olduktan sonra her şey o kadar güzel ki

18 yaşıma gelmiştimYurdan çıkma zamanım yaklaşıyorduÖmür 7 yaşına da gelmiştiBu sene okula gitmesi gerekiyorYurttaki okula da gönderemezdimÇünkü burada ders işlenmiyor

Yurdan çıkma günüm gelmiştiBahçede giterken:

Ablacım Ömür sana emanetBirkaç gün sonra gelip Ömür'ü yurttan alıcam

İş bulmam gerekiyorSonra ağır ağır düzenimizi kuracağızKendine iyi bak!

Ömrüm kimseye kötü davranma tamam mı canımBirşey olduğu zaman Zardan Abla'ya git!!

Zardan Abla kafa salladı

Tamam,ablaSeni bekliyecem

Yurtdan ayrılışım çok zor olduSokaktayımYıllar sonra ilk kez gördüğüm caddeler,sokaklarBu sokaklarda yürümeyeli o kadar oldu ki!Akşama kadar iş aradımBulamadımÇokta yoruldumSonunda iş buldumO kadar saat aradımLokantada garson

İş görüşmesindeyimMümtaz Bey o kadar iyi bir adam ki!!Bana iş ve Ömürle yatacak yer verdiHem de paraYani avans

Bu seviçle dışarı çıkıp bir banka oturup

‘Ey gidi koca Ankara!!Burda doğdum,hayatımı verdimAğlamaklı:

Annemin mezarını bildiğim halde yanına gidememek çok acı veriyorBeş yıldır göremedimYETER!!15 Haziran annemin ölüm yıl dönümüKarşıyaka mezarlığıBunalrı art arta söylemekNe bileyim annemi çok özledimGitsem mi ki

Sonunda giderimBu yere ne kadar zamandan beri gelmemiştimAnkara'nın benim gözümde en sade yeriAnnemin mezarına yaklaştığım an;

Ahhh!!AnnemBu hayat nasıl5 yıl önce küsmüştü galibaBen hiç gözümü açmadım anne hayataİşte bugün ilkİş buldum biliyor musun??Yarın da Ömür'ü okula yazdıracamMezarın üstüne usulca yatarımAğlarım

Hava kararıyorduGitmek gerekiyorÖmür beni bekler

ELVADA ANNESENİ HER ZAMAN GÖRMEYE GELİCEMDaha senle konuşacağım çok şey var anne

Yurda giterimÖmür kapıda;

Kucaklaşarak;

Ömrüm ben geldimSeni almaya geldimArtık gidiyoruz bu yerdenYarın yeni bir hayat bizi bekliyorNasılsın Ömür?Seni çok özledim

İyiyim,ablacım!

Canım benimHadi sen içeri gitBen Zardan Ablayla konuşucağım

Zardan Abla'nın odasına doğru ilerlerim

Girin!!

Merhaba Zardan AblaÖmür'ü almaya geldim

İçeride bay-bayan oturuyordu

Bayan:

Sen Ömür'ün nesi oluyorsun?

Ben Ömür'ün ablasıyımSiz Ömür'ü neden sordunuz?

Biz onun yeni ailesi olmaya geldikZardan Hanımla onu konuşuyorduk

Sinirlenerek:

Ömür'ün ailesi var zaten Siz kim oluyorsunuzÇabuk gidin gözüm görmesin sizleri!

Bay:

Bak Gül!!Ömür'ün ailesi olsaydı onu yurtta vermezdin demiSen şimdi onu almaya geldim,diyorsunÖnceden aklın nerdeydi

Ya sen ne oluyorsun da böyle konuşabiliyorsunBenim ailem yokAma Ömrümün varBenim!!Ben onsuz o bensiz yaşayamazŞimdi aklın nerde demeyin boşunaBen de Ömürle beraber yurtta büyüdümBirkaç günlüğüne yurttan ayrılıp iş bulmaya gittimBuldum da!Şimdi ise Ömrümü almaya geldim

Bayan:

Demek öyle kızım!Zardan Hanım bunu doğrularsa sana veririmAksi takdirde vermemAlır giterim

Zardan Abla bunu doğrulamazsa bile Ömrü size vermemBenim iznim olmadan alamazsınızİşte o kadar

Tamam Gülüm sakin ol!Ömür'ü kimse senden alacağı yokBu insanlar gazeteciYurdu gezmeye geldiler sadeceEn çokta senin hayat hikayeni beğendilerSeni deneyelim dediler

Öyle mi??Çok sevindimAz daha kötü şeyler olucaktı

Bayan:

Sen kaç yaşındasın Gül?

18Yurttan ayrılmam gerektiği için dışarıda iş buldum ve yatacak yerÜstelik Ömrü'n okula başlama zamanı geldiBu sene okula başlıyacak

Bay:

Tebrikler,kızım!Bu azmin ve başarın beni duygulandırdı

Bayan:

Zardan Hanım seni bana anlatmıştıHayata 13'nde başladınHatta daha erkenSenin yerinde başkası olsaydı dayanamazdı herhaldeKeşke,olmasaydı,eski günlerSen bunları dedin mi peki

DemedimDiyemezdim

Zardan Hanım kalemiyle oynuyordu

Bay:

Baban olsaydı hayatın nasıl olurdu?

Ben bu soruyu ilk günlerde hep kendime sordumAcaba babam olsaydı nasıl olurdu?Değişen hiçbir şey olmuyacaktıBundan eminim

Bayan:

Neden olmazdı Gül?

O bizi gerçekten istemedi

Bu konuşma gerçekleştiği için kendime kızıyorum

Bay ve bayanla el sıkıştım

Zardan Ablacım her şey hazırsa yarın gidiyoruz

Hazır GülümŞimdi siz hazırlanın

Kardeşimin yanına giderim

Gül hayatını kardeşine atadıAnnesinden kalan tek yadigar!

Bay:

Gül'e yardım etmek istiyoruzKabul eder mi?Bayan kafa sallar

Hiç kabul etmezSizler gibi kaç insan yardım etmek istediKabul etmediSırf kardeşi için geceleri yurtta çalıştıKardeşi yanda 1 dk bile olmazsa çok telaşlanırÇok korkarAyrıca köşenize yamayınÇok kızar

Hadi artık biz kalkalım

Ama çayınız

Başka zamanGiderler

O öyle bir Gül kiDikeni yokO etrafındakilere kendini açarAma o hep kapalıdır

Yarın olurYurdan ayrılırız

İŞTE BİZİMKİSİ MUTLU BİR HAYATIN YELKENLERİYDİ


Dilek Çoban