Sevgiliydi Ve Gidecekti

Sevgiliydi Ve Gidecekti - Kahraman Tazeoğlu - Kahraman Tazeoğlu Yazıları - Kahraman Tazeoğlu Şiirleri

Bir gün gidecekti yanık kozalarıma bir tane daha ekleyecektim… o gidecekti O yüzden bilsin istemedim

Ne içimi sancıtan, bakışlarına yüklediğim anlamı ne de yüreğimi yüreğine yasladığım o baharı, bilsin istemedim…

Gidecekti, içime basa basa terk eyleyecekti, ‘canım’ dese de ‘cananını’ içinde taşıyacaktı

Yüklemsiz yolcuklara çıkacaktı sevgili, öznesini Haliç’e bırakıp gidecekti

Bilsin istemedim, desem zamansız sevdalar büyüyecekti içimde, büyük bir ihtimal yaşayacaktık en alını sevdanın, desem eflatun gölgelerle yeşerecekti aşk

İhtimal ya, Atilla İlhan’ın Pia’sı gibi olacaktım, aşk tahayyüldür diyecektim ve başladığı yerde bitecekti

Müptelası olduğum o mistik düşlerimden yara alacaktım hem de en morundan ve o yarayı yok etmek için kısa mesafelerde yolculuk yapacaktım,

Bir limana varacaktım, renksiz gölgelerin peşinde onu kovalayacaktım bir yan flüt sesi duyduğumda sevdama yenik düşecektim,

Öyle en alından gülecektim, gözlerime oturttuğum Haliç’le gitme diyecektim ama o gidecekti, fonda bir yan flüt sesiyle…sol yanım sızım olacaktı


hani o bırakıp giderken seni bu öksüz tavrını takmayacaktın

alnına koyarken veda buseni yüzüme bir türlü bakmayacaktın

gelse de en acı sözler dilime uçacak sanırdım birkaç kelime

bir alev halinde düştün dilime hani ey göz yaşım akmayacaktın


Hiç beklemediğim bir anda bir gün yanıma oturdu… Biz ikimizdik Anlamış gibi baktı göz bebeklerime Gözlerimin yeşilinde aradı sevdanın alını

Diyemedim, ama yüreğimi yüreğine çoktan yaslamıştım İzinsiz Aşkta izin aramam ki ben sevgili O da yüreğini bana verdi

Ama diyemedi ki ‘ bu yolculuğa birlikte çıkalım’ Ama ben o yolculuğa çoktan çıkmıştım, elimi eline verdim… ve kısa metrajlı bir film başladı…

O kendini anlattı, ben susmanın erdemlik sayıldığı bir öğretiyle dinledim

En çok vapur yolculuğunu severdi vapura bindik, içimden en sancılı şarkıları dinledim, içimin sandığından tek tek çıkarıp…

Bu yolculuk hiç bitisin istemedim ‘karaya varmayalım sevgili olur mu’ dedim içimden utanarak Duymadı

Biz ikimizdik bir vapur yolculuğunda Film(mimiz) karaya vardığında bitecekti ya, camdan maviye baktım yaklaşıyorduk,

içime bakıp bakıp ona yaslandım, içine almak istedi ama başkaları, ‘başkaları’ diyordu, biliyorum… sesine vermese de bu cümleyi duyuyordum


Sevgiliydi ve gidecekti Vapur karaya yanaştı hatırlayıp hatırlayıp yanaklarıma tuzlusu dökeceğim an geldi, film bitti

Diyemedi, suskular biriktirdi heybesine, gözlerime yalancı baharlar yükledi Sessizce ‘hadi’ dedi Ben göğsüne yaslanıp ağlamak isterken o gitti

Yanımı yanına verdim ‘hayır’ demedi Ama gitti Bir başaksını taşıyordu içinde sevgili, söylemese de suskularına asmıştı onu

Bindiğim bütün salıncakların ipine astığım aşk gibi… Tanımlayamadığım gülüşüyle yanımda oturuyordu

Beni dinlemek istedi bakamadım sevgiliye, hala filmi düşünüyordum, neden, neden karaya vardık sevgiliNeden karaya vardık


bozduk yeminleri yine düştük yollara bir yer var içimde sevdalar

bir yer var içinde korkular bir yer var ki yar gidemiyorum

bir yer var içimde sevdalar bir yer var içinde korkular bir yer var ki yar gidemiyorum

biri sana benzer gül gibi biri bana benzer kül gibi biri kana benzer akar gider biri yare benzer

biri sana benzer gül gibi biri bana benzer kül gibi biri kana benzer akar gider biri yare benzer


Tekrar sordu ‘ sevgili hayat nasıl gidiyor’: sığ bir soruydu anlamlar yüklemeye çalışmadım

Hala ikimizdik, en yakınımdaydı, elimi uzatsam tutar mıydı sevgili…?


Uyanıverdim sonraya, eflatun düşlerimi içimdeki mezara gömdüm Filmin bazı karelerini yok saydım

Sorunun cevabını almak isteyen sevgilinin yüzü yüzümdeydi, ne dememi bekliyordu ki, ‘hayat mı’ dedim gülümsedim

Anlamıştı iç cebime iliştirdiğim hüzünlerimi Ben film gibi son bekliyordum içini toplayıp gitmesini ama hala yanımdaydı sevgili

Yüzüne baktım, masum bir kent soyluluğu taşıyordu ‘ama’lı cümleler geçiyordu gözlerimden İçinde ‘doğrusu’nu bekleyen kırıkları vardı

Ortak edemedi beni kırıklarına ‘hadi’ dedi filmdeki gibi, ayağa kalktı, ‘doğrusu’na gidiyordu Beni yanına almadı, ‘canım’ dedi ‘cananını’ geçemedi

Zaman affetmeyecekti niceleri gibi, askıda bırakacaktık bu aşkı ve hep hatırlayacaktık, bir muammanın peşinden neden koştugumuzu…


Karaya varmıştık Parmakları parmaklarıma kavuşmadı sevgili’nin… Parmağında ‘doğrusu’nun izi vardı kavuşamadı,

Bildik aile terbiyesinin öğretisini taşıyordu, suçtu kimilerine göre bu suça ortak etmekti gitti sevgili

Diyemedim, yüklemsiz bir yolculuğa çıktı, öznesini sulara bırakıp İçinin ‘doğrusu’na gitti şimdi

Şimdi hangi yolculuğa çıksam, iç cebime iliştirdiğim hüzünlerimden alıyorum Ne zaman bir şiir yazsam ‘sevgili’ye diye not düşüyorum

Ama soramadım sevgil’ye, kırıklarını öğrenemedim sevgilinin ‘Sol yanın acıdığı için’ diyemedim biliyorum ama sol yanını nerde acıttığını bilmiyorum

‘doğu’da mı acıttın, yoksa giderken geride bıraktıkların mı acıttı Yüreğimi yüreğine yasladığımda içine söz geçiremediğin o an mı acıdı

Ne zaman sevgili? ne zaman

Benden duyamadıkların mı yoksa senin söyleyemediklerin mi acıttı…

Yaşantına ‘yaşantına ‘katık’ yapmadığın şimdi mi sevgili’ nerdesin yüreğinin en doğusun da mı? Eflatun gölgelerin kaldı geride…

‘Hadi’ bu kez ayrılık için değil, yanını yanıma vermen için, ‘HADİ’ EN ‘DOĞU’ YANINLA SEV BENİ


Kahraman Tazeoğlu