Ellerimde Papatya

"istesede çok uzağa gidemiyor insan kendisinin
hangi trene binse, içindeki bir adrese varıyor sonunda
hangi rüzgâra tutunsa, kendine savruluyor
hangi denize açılsa, yine kendi kıyılarında buluyor kendini"
Çöl çiçeğinin susuzluğu kadar susuzum
ve sana uzaklardan yazıyorum
Ellerimde , papatya kokusu

gerçek yalnızlığın ne demek olduğunu öğrendim artık
Şimdi gölgemle başbaşa ağlamak için karanlık bir köşeye çekildim
Gözlerimde deniz isyanı
Akşam vurmuş yüreğime
Açılmamış mektuplar arasında yüzüm

Sahipsiz kalmış bir aşk gibi , kimsesiz isyanlarım var yine
Sana susuyorum çöl çiçeğinin susuzluğu kadar Susuzum
Yaşamadan yitirdiğim düşlerimin ikliminde ,
soluk soluğa asiliğim
Bastırın kabarmış öfkemi !
Kudurmuş hayallerimi vurun zincire
Kolaymış çekip gitmek Anladım sen gidince

Sana uzaklardan yazıyorum
dayanılmaz bir acı
Karanlık , yaralı bir hüznün kıyısındayım şimdi
Unutulmuş günahlarımın son baharında ,
her geçen gün güzelleşiyor ölüm
Duygularım mum ışığında !
yokluğuna kahretmek var şimdi
Sabahı olmayan gecelerde , kuru güller dermek isterdim rüyalarımda sana ama ;
Kaybolup gideceğim birazdan
Emin ol , bir martı getirecek gözlerimi sana !
Ellerimde , papatya kokusu

Çöl çiçeğinin susuzluğu kadar susuzum
ve sana uzaklardan yazıyorum
Güneşi avuçlarına getiremedim ya ;
İşte Ona Yanıyorum







alıntı