Yanıldım

Gece karanlık ,
karanlık hüzün ,
hüznünse anlamı çok alfabemde
Simsiyah sularında kayboldum şehrimin dün
yıkıntılarımın enkazlarını teker teker sonsuz derinliklerine var gücümle salladım
Uzaktaki yalnız ama başı dimdik fenereyse hiç aldırmadım
Yaraladı çünkü kendine güveni beni
Başının yere eğilmemesi sızdı içime acı acı
Herkesin ışığıydı,umuduydu,kurtuluşuydu o
Oysa BEN Rotamı almış giderken;
umuttan her dem tokat yemiş müebbet mahkum,
yine kandırdım kendimi
Elimde kalacak dolmaz boşlukları yine acizane
yok sayarak inanmamın bedeli,
tadına bakıyorum kan kokan tuzlu yaşlarımın
Her dakika ayrı bir ağıtı öğreniyorum bana kalan zamanlarımda
Ne zılgıtlar varmış önceden gülüp geçtiğim acıdan yangına tutulmuş mecnunların yarlığındaŞimdi,
kendi seslerimin çokluğundan uyuştu,
içinin büyüklüğü omuzlarıma ağır gelen beynim
Zılgıt zılgıt,ağıt ağıt,buram buram çaresizliğimi bağırıyorum şehrimin sokaklarınaGelir misiniz?
Sırata asılı kalmış yok sayılışlarımla,
yavaş yavaş ateş yanıklarıyla süsleniyor bedenimin en iç yanları
Elimi bırakırsam İBRAHİMİN kıssasına dönmeyecek sonum biliyorum,
Dönersem geri NUH gibi korkularımı toplayıp yeni bir varoluşa yelken açamayacağım,,YUSUF gibi kalacağım kör kuyularda
Replikler şaşırıldıKim kimin kıyalarında kıyama duramadı?
kaçak bu hikayedeKabullenirken en ağır cezaları,
aslında bilmiyorum hüküm giydiğim suçum neyin kısaltılmışlığı?
Yok sayana sebep sorulmaz,
Ellerinin boşluğunda zaten olmayan sıcaklığının ağırlığı duyurulmaz,
Giderken üzerine yığdıklarından bahis açılmaz,
Güneş batar sıcaklığını çekip günlerimden
Ay şavkının ışıltılarıyla,izinsiz dalar gecelerime
stanbul yine kanar,yedi tepesinde yedi ağıt hikayesiyle
Bana ise yazarın (s)aklıma takılan son sözünü tekrarlamak kalır"
ÜSTÜM KALSIN"(YAN)ıl(DIM)