Can Dündar In Kaleminden Afife Jale Ve Selahattin Pınar

sahne 1



1902 doğumlu Selahattin Pınar, Ticaret Mektebi'ni bırakıp müziğe başladı

Oysa babası eski Denizli milletvekili Sadık Bey, onun hukukçu olmasını

istiyordu


Bir gün Denizli'den gelen eşraf için kurulmuş bir sofrada Sadık Bey'e oğlunu

sordular; Selahattin de sofradaydı Sadık Bey o yokmuş gibi "Selahattin

çalgıcı oldu" dedi



Selahattin ayağa fırladı ve "Babacığım, rica ederim, ben çalgıcı değil,

sanatkârım" diye diklendi


Sadık Bey, pek sevimsiz bir küfürle yanıtladı bu çıkısı


Bunun üzerine Selahattin Pınar, ceketini alıp sofrayı terk etti Kapıdan

çıkarken döndü ve söyle dedi:

"Babacığım, bir gün gelecek, benim adımla anılacaksınız"


Sadık Bey, yani başında bulunan gaz lambasını oğluna doğru fırlattı Çıkan

yangını güç bela söndürdüler Selahattin kapıyı çarpıp çıkmıştı bileAsla

baba evine dönmeyecekti




sahne 2

1902 doğumlu Afife Jale, İstanbul Kız Sanayi Mektebi'nde okuyordu Ama onun

aklı tiyatrodaydı Oysa Müslüman kadınlara sahneye çıkmak yasaktı Buna

rağmen 16 yaşında talebe olarak Darülbedai'ye başvurdu ve kabul edildi


Babası Hidayet Bey, kızını bu sevdadan vazgeçirmek için çok uğraştı

Başaramayınca sertleşti Ona "kötü kız" dediği bir gün "Benim Afife diye bir

kızım yok" diye gürledi



Zaten Afife artık sahnede "Jale" adını kullanıyordu Sanatı için baba evini

terk etti





sahne 3

Hicaz makamındaki o Selahattin Pınar bestesindeki gibi, "Bir bahar akşamı",

rastlaştılar İstanbul Kuşdili çayırında Hafız Burhan konserinde


Selahattin Pınar, üstadın arkasında tambur çalıyordu Nicedir saz

salonlarının en sevilen besteci ve icracılarından biriydi


Afife Jale ise Darülbedai'de sahneye çıkarak "Tiyatrodaki ilk Müslüman

kadın oyuncu" olarak tarihe geçmiş, ancak tiyatro zaptiye tarafından

basılınca kapı önüne konulmuştu İssiz, sahnesiz ve kimsesizdi Acısını

yatıştırıcı haplarla dindirmeye çalışıyordu


İkisi de 25 yasındaydı


Belki de güftedeki gibi "İçimde uyanan eski bir arzu/ dedi ki yıllardır

aradığım bu/ simdi soruyorum büküp boynumu/ Ah, daha önceleri neredeydiniz"

dediler Ve evlenmeye karar verdiler




sahne 4


Gençliklerini acılar içinde harcamışlardı Evlenince hayat boyu

ıskaladıkları her şeyi birlikte yapmaya çalıştılar Evde saklambaç

oynadılar Bahçede enginar yetiştirip yarıştırdılar "Bir çocuk resmi"

kıvamında şiirler yazdılarPınar çaldı; Afife dinledi


Ancak güzel günler uzun sürmedi Afife, tiyatrosuz yaşayamıyordu ve

tiyatronun boşluğunu uyuşturucularla dolduruyordu Suriyeli bir eczacı onu

morfine alıştırmıştı


Selahattin Pınar, bir gün eşinin öğle uykusu için çekildiği odasının anahtar

deliğinden içeri baktığında, damarına morfin şırınga ettiğini gördü ve

çöktü Morfin için eczacıyla ilişkiye girmişti Afife


Ama Pınar, esine öfkeden çok, merhamet duyuyorduOnu hayata döndürebilmek

için çırpınmaya başladı Sürekli melankolik besteler yapar olmuştu




sahne 5


Çırpındılar, bu gidisi geri çevirebilmek için Olmadı! Selahattin Pınar,

kendisi de morfin tuzağına düşer gibi oldu Bunun üzerine Afife, "Terk et

beni" diye yalvardı ona

"Yoksa sen de mahvolacaksın,bırak beni gideyim" dedi


Pınar, 6 ay sonra Afife Jale'yi terk etti Simdi ikisi için de en kötü

yıllar başlıyordu Afife, kimsesiz ve beş parasız, tenha parklarda yatıp

kalkar, aşevlerinde karnını doyururken ayrıldığı eşinin kendisinin ardından

yazdığı şarkıları taş plaktan dinleyip ağladı


Ayrılık acısını yeni bir evlilikte dindirmeyi deneyen Selahattin Pınar ise

hiç birlikte yatmayacağı bu kadından kısa sürede ayrıldı


Son sahne


Afife Jale, kimsesizliğinin, terk edilmişliğinin, yoksulluğunun son durağı

Balıklı Rum Hastanesi'nde, bir deri bir kemik veda etti hayata Ölümü,

gazetelere haber bile olmadı Cenazesine 4 kişi katıldı Mezar yeri de

mektupları ve fotoğraflarıyla birlikte kaybolup gitti Unutuldu


Selahattin Pınar, Afife'nin ölümünün ardından paraladı kendini Nice

ölümsüz, hicran dolu besteye imza attı Son katıldığı radyo programında

"Hatıralar" şarkısını seslendirdi:


"Beni de alın koynunuza hatıralar/dolanıp kalayım bir an boynunuza

hatıralar"


Bir süre sonra müdavimi olduğu Todori meyhanesine gitti; doktorların yasak

ettiği ne varsa hepsini ısmarlayıp sofrayı döşetti Rakısını yudumlarken son

nefesini verdi




"Her yıl ölüm yıldönümümde mezarıma bir büyük rakı dökün" diye vasiyet etti

Son yolculuğuna mezarlıkta kendi bestesi çalınarak uğurlandı:


"Söndü yadımda akisler gibi aşkın seheri"


CAN DÜNDAR

can dundar,can dundar kimdir,can dündar,can dundar yazilari,can dundar yazıları,can dundar hayatı,can dundar şiirleri,can dundar siirleri,can dundar şiir,can dundar siir,can dündar com,can dündar yazılar,can dündar yazilari,can dündar yazıları,can dündar aşk yazıları,can dundar neden,can dundar in hazirladigi,can dundar com,can dundar in,www can dundar,can dundar e,www can dundar com,aşk can dündar,www can dündar com,can dündar babam,aşkları can dündar,can dündar hikayeler,can dündar mektupcan dündar uğur dündar,can dündar hikayeleri,can dündar bir kadın,can dündar bir kadın çocuktur,can dündar felluceyim ben,ben can dündar,can dündar kimdir,can dündar e mail,can dündar en,can dündar in,can dündar mail,www can dündar,youtube can dündar,can dündar yanlızlığa alışmalı,can dündar 1,can dündar 12,can dündar 14,