Aşkın Aldı Benden Beni

Aşkın Aldı Benden Beni - Şule Meryem Canpolat




Kekik kokulu dağların çocuğuyum benKocaman mağaraların sessiz bekçisiKoyunlarla arkadaş, çiflik köpeğiyle sırdaşTavuk kümeslerinin en sevilen konuğu, topladığım yumurtaların sadık koruyucusuyumIrmağın sesini iyi bilirim, taşarken kendi dilinceNeşeyle ötüşen kuşlar, seherimin müjdecisi gibiKöy çobanı kadar tarif edebilirim dağ yolunuYaylanın ve ormanın kimsesizliği korku vermez bakışlarımaDağları seyrettikçe, varlığın derinliğini sezerimYine de tarlalara konulan korkuluklar kadar korkular taşırım yüreğimdeİmrenirim kayaların dik ve kocaman görünüşüneMinarede okunan ezanlar yetişir çaresizliğimeAşkın beni düşürdüğü, en koyu hallerimeBir tek onu tarif edememOnu çözemem, çözmeye çalışmam belki de, kendimceSuskunluğun adı olur aşkKırık hecelerin, karanlık gecelerin sahibi


Ördekler elimden yerler yemleriniAnne tavuk benimle beraber gezdirir civcivleriniHindiler el sürdürtmez kendilerineSansarlar, güvercinler güvenle çizerler yollarınıKimse kimseye karışmaz bu zincirdeSoramaz kimse bir sansara, boğarken arkadaşım tavuğu, neden diye?Herşey doğal bir süreçte işler de, bir tek aşkın zinciri bırakmaz sahibiniNe boğar tamamen ne de hür bırakmaz elindekiniOysa iyi bilirim bir ördekle sohbet etmeyiSudaki danslarını seyretmeyiYumurta sepetindeki yumurtaları sevinçle sayarımFarklı boylardaki yumurtalara hayretle bakarımHerşeyde bir başkalık var dikkatli bakıncaAma aşkın karmaşasında tıkanıp kalırımSoramam aşka neden bu kadar gizli olduğunuOnun için yaşayanları neden bu kadar yorduğunu


Ay ve yıldızlar bana gülümser en çokHorozlar benim için öterler sanki her sabahÇiftliğin köpeği bir dakika bırakmaz beniŞaşırtır kimsesizliğime inat, sadakatiÖyle sokulur ki her defasındaİnsan soğukluğu siner avuçlarımaAşktan bahseden yanlarımızla, köpeklere yaptığımız hakaretler gelir aklımaOysa iyilik bilmez hallerimizle, ruhumuz kimbilir hayatın neresinde?Sevgiye ve sevenlere karşı tutumlarımızla aşağılarda mıyız, yukarılar da mı?Soramam, söyleyemem kimseye



Kuşburnu çalılarından ellerime düşen kuşburnularını koklamadan geçememNeredeyse hiçbir bitkiyi, öpmeden ve selamlamadanÇeşmenin şırıltısında akıp gider gülüşlerimHer su baloncuğunda sanki gerçek olur düşlerimAyna olur su bana kendimi seyrederimKırda, bayırda deli divane gezerim gezerim deBir tek aşkın ikliminde gariban, aşkı arma yapmış insanlardan çekinirimHerkes aşkı konuşur bir yerlerdeHerkes aşksızlıktan dem vurur bazenBir tek insanların dillerini çözemem, çelişkilere kurban verilmiş halleriyle



Aşkı söze değil, kaneviçeye işlediğimde henüz küçük bir çocuktumHer karesinde etaminin gizli düşler kurdumİçinde samimiyet vardı her ilmeğinDesenlerinde insansı mutluluklarGül bahçelerini işledim kah, gezindim içinde ben deKah da ateşlerinde yandım aşkın, adına cehennem denilen çıngılardaAşkı dilsizlikte buldumSessizlik konuştu her renkteHer desende aşkın renklerine boyandımGül oldumBülbül oldumKanadım boyunaBir titreyişle irkildim bazen, "konuşan insanlardı" rüyalarımı bölenBir gürültüyle devrildim birdenTerkedenler insanlardı gördüğüm yeni karelerdeTerkedilenler vardı başka bir yerdeAcılar gördüm farklı tenlerdeRenkler beyaz olsa da kiminde, hüzünler kopkoyu ve diz boyuyduİnsan! dedim kendi kendimeKoyamadım bir yereÇizemedim resminiİşleyemedim bezimeOysa iğnem aşinaydı her ilmeğeBattıkça deliğe, şevkle yüzeye çıkmaya Her defasında farklı bir tablo üretmeyeAlışıktım çok renkliliğe ben deDüşündüm, denedim, bilemedim



Dağ gezintilerinde ata bindim ben deUsulca güzellikleri keşfettim gezdiğim her yerdeHer şey olması gerektiği kadar güzelken, insanlar arasındaki doğallığı bozan şey de neydi?Kavgalar gördüm, düşlerimden uyandığımdaKabus dediğimiz şey, gerçeğin kendisi değil de ne?İnsanlar üretmiyor mu kabusları daYıkılanlar, kırılanlar insanlar olmuyor mu yine bir yerlerde?Aşk birini sevmekmiş dedilerAşık olduğumu sandım hep ve tek birineSomali'de inleyen çocuk geldi önümeAşk bir insanı sevmek se, peki bu çocuğun hali ne?Ona aşık olanlar ve aşkı bir kişi sananlar hani nerede?Yitirdim kendimiAşkın enginliğinde bulandım ilkinDurulmak için insanları izledimBitap şekilde kendime serildimSoramadım kimseyeNe zamana kadar böyle?




Aşkın aldı benden beniSende seyrettim alemiSana döndüğümde sen yoktunBelki de sen hiç olmadınBen hep seni sevdim oysaBelki sen hiç bilmedinHiç hissetmedin bir aşkın teklikten çokluğa gidişiniKüçüktüm, büyüdümAzaldım, çoğaldım sevdikçeDaraldım yokluğundaVarlığında seni aradımHerşeyin ardında saklı dediler aşkKaf dağının arkasında aradımAnka kuşu saklamış olmalıİnsanlarda aşkın adı kalmış baktım kiAğladım, güldümİç çektim akşamlarında aşkınAşka dualar yolladım


Aşk dile geldi bir sabahBahçemde ses verdi, üzerine damlalar serpiştirilmiş çiçekRenk verdi güneş, ışıklarıyla bahçemeDile geldi aşk bir sabah, gönlüm ateşlerden ve güllerden geçmiş, aşkın sesini dinlemede


"Bende arama dedi aşk, beni kendinde araAşk gözüyle bak insanlara, kimsede kusur aramaSeven gönüllerde beni bulursun dedi , aşkta karşılık aramaSen istersen o sana gelir zaten, sen aşkı arama"Sustum


Bir kuş olup bahçeme uçtumBir ağacın dalına kondumMinicik gözlerimde telaş, aşkı arayan yüreğimde huzur vardıAğacın dalını mesken tuttum o sabahİnsanların güzelliğine vuruldum


Aşkın aldı benden beni




Şule Meryem Canpolat