Yalnızlık

Bavulları hep toplu durmalı insanın
Bir gün telefonların hiç çalmayabileceği hesaplanmalı
Tül perde arkasından misafir yolu gözlemekten vazgeçmeli
İhanetlere, terkedilmelere, bir başına bırakılmalara hazırlıklı olmalı
Yalnızlığa alışmalı

Çünkü "omuz omuza" günlerin vakti geçti Dayanışma günümüz borsasının değer kaybeden hisse senetlerinden biri artık
Bireyin keşif çağı, geride kırık dökük yalnızlıklar bıraktı
Terörün bile bireyselleştiği çağdayız Zaman, birlikten kuvvet doğurma zamanı değil; zaman, tek başına dimdik ayakta kalabilmeyi becerme zamanıdır

İşte o yüzden alışmalı yalnızlığa
Sokaklar dolusu ıssızlıkla başbaşa yaşamayı göze almalı insan Güvendiği dağlardaki karlara bakıp ders çıkarmalı Hüzünlü bir şarkıyla paylaşılan gecelerde başını dayayacak bir omuz arama huylarından vazgeçmeli Sofrada tek tabağa, tabakta az yemeğe alışmalı
Romanlardan yalnızlığı yücelten paragraflar asmalı evin en görünür duvarlarına
"Yalnızlık paylaşılmaz/ Paylaşılsa yalnızlık olmaz" dizeleriyle başlamalı güne Telesekretere "şu anda size cevap verebilecek kimse yok" denmeli, " belki de hiçbir zaman olmayacak"
Cevapsızlığa, sessizliğe ısınmalı

Oysa sessizlik haksızlığa alkıştır
Haklılığın onuru yaşatır insanı Susmanın utancı öldürür
O yüzden en sessiz gecelerde ''doğruydu, yaptım"la teselli bulmalı insan
Feryada komşuların yetişmemesine, soğuk duvar diplerinde sessizce ağlaşmaya alışmalı Kendiyle hesaplaşmaya çalışmalı
Gece yastıkla ağlaşmaya, sabah aynayla gülüşmeye, kendiyle hüzünlenip, kendiyle keyiflenmeye hazır olmalı
Hep başını alıp gidebilecek kadar cesur, ama hep kalıp savaşacakmış kadar gözüpek olabilmeli
Sessizliği, sese dönüştürebilmeli

Ve sırt çantasını her daim hazır tutmalı insan
Yollarla barışmalı
Yalnızlığa alışmalı

rahatsız yazı çok güzel de yalnızlığa alışmak gerçekten zor

~~ ßu dünyaya Hepimiz yaLnız geLdik ve Yalnız göçücez Yazı gerçekten güzel ßende etkilenmedim Desem yalan söylemiş olurumOrada ßelirtildiği gibi aLışmak Lazım ~~

eline sağlık, çok güzel

evet yalnızlık zor ama alışmalıyız sonuçta tekiz insanlar içimizde olanları nekadar anlayabilirlerki bize ne kadar yaklaşabilirlerki tşkkürler rahatsız güzel bir yazıymış hakkaten

Kendimi bildim bileli yalnızlıkla baş başayım Dostlarım var, evet, ama yalnızlığı öğrendim Çünkü güvendiğim dağlara kar yağmasını izlemeklee kalmadım Tırnaklarımla yaptığım kalelerin çöküşünü izledim Ağladım ilk zamanlar Ama dimdik durmayı öğrendim sonra Henüz 17 yaşındayım, ama, öğrendim sonunda dimdik durmayı Çünkü, anladım ki, dayandığın bastona tekme atmakla kalmıyorlar, düştüğün yere, senin üzerine kuruyorlar kalelerini Mezara gömüyorlar seni Şimdi tek amacım biri üzerime mezarım olacak kalesini kurmadan, kaleden mezarlar yapanları diri diri gömmek

Teşekkürler Rahatsız, etkileyici ve doğru bir yazı