Cezmi ersöz şizofren aşka mektup

Bir şizofrendim artık Yalanlar söylüyordum, hem sana hem de ona Kendimi tanıyamaz olmuştum Hangisi bendim?
Birbirinden nefret eden ve birbirinin varlığına tahammül edemeyen bu iki benlikle yalnız kaldığımda çıldıracak gibi oluyor, ağır ağır ruhumu öldürüyordum


KiTAPTAN İNCiLER ;

#Açlığını duyduğum senin sevgindi, cinsellik değil Ne onda, ne başka birinde, nede dünya üzerinde hiçbir yerde olmayan, sadece ruhunun o karanlık, o binbir gizemle dolu bahçesinde gezinirken hissedebildiğim sevgin



#Bense seni hep inkar ettim, elimde kalan son sevgiyi, son masumiyeti koruyabilmek için


#Öyle büyüktü ki özlediğim sevgi, ona kavuşabilmek için hep bir başkası gibi yaşadım Yıllarca sevgiyi özlerken, sanki ona hiç ihtiyacım yokmuş gibi davrandım


#Tanıdığımı sandığım insanlar öylesine çabucak değişiyor ki İnsanları tanımakta zorlanınca, bütün öfkem, bütün kırgınlığım kendime yöneliyor


#Aramızda en çok kullandığımız kelime ayrılıktı

#
Sorardım, senden değil, neden hep kendimden kaçtığımı
Her yeni ilişkiyle içimdeki boşluğun biraz daha derinleştiğini bildiğim halde bu hayatı neden sürdürdüğümü sorardım kendime


#Asla çözemediğim kurallarıyla beni hep dışına sürükleyen hayata yeniden tutunmaya çalıştığım tek yerin size duyduğum bu derin aşk olduğunu bilmediniz hiç