Son Nokta

Topladım sana dair tüm cümlelerimi…Vurdum kapıyı 'gidiyorum' senden…
Şimdi bilmediğim bir duvarın yansımasında tüm anılarım…

Gözümün ucunda ‘inceliklerim’ duruyor…
En sevdiğim eşyalarımın arasında ‘kırgınlığım’ uyuyor…
Korkuyorum, düğümleniyorum karmaşık duygularımla…

Sevdiğim, sevmediğim ne varsa yığılıyor hayallerimin üzerine…
Yalnızlığım ölüyor karanlığın koynunda…Uyuyamıyorum düşlerimin içinde…
Ağlıyorum, duyuramıyorum sesimi yüreğimden bir adım öteye…

Vuruyorum dalga misali hüzün kıyısına…

Bu kez,
Korkmuyorum !

Ama yine ağlıyorum…
Belki de ilk defa, bu denli sessizliğin içinde hıçkırıyorum sensizliğe !

Dağılıyor her bir hücrem parça parça gecenin üzerine…Çekiliyor kanım yavaş yavaş…

Hisset !

Dönüyorum karanlığın içinde senden arta kalan yamalı cümlelerime…
Tükeniyorum her harfte

Ve bitiyorum ‘nokta’ misali…