Ahmed'e Doğru, 1

AHMED'E DOĞRU 1




Yahudiler içinde zalim, İsa düşmanı ve Hıristiyanları yakıp yandırır bir padişah vardı İsa’nın devriyle, nöbet onundu Musa’nın canı oydu, onun canı Musa Şaşı padişah Tanrı yolunda o iki Tanrı demsazını birbirinden ayırdı Usta bir şaşıya “yürü, var, o şişeyi evden getir” dedi Şaşı,”O iki şişeden hangisini getireyim? Açıkça söyle dedi Usta dedi ki: “O iki şişe değildir Yürü, şaşılığı bırak fazla görücü olma!” Şaşı, “Usta, beni paylama Şişe iki” dedi Usta dedi ki: “O iki şişenin birini kır!” Çırak birini kırınca ikiside gözden kayboldu

İnsan taraf girlikten, hiddet ve şehvetten şaşı olur Şişe birdi onun gözüne iki göründü Şişeyi kırınca ne o şişe kaldı, ne öbürü Hiddet ve şehvet insanı şaşı yapar; doğruluktan ayırır Garez gelince hüner örtülür Gönülden göze, yüzlerce perde iner Kadı kalben rüşvet almaya karar verince zalimi, ağlayıp inleyen mazlumdan nasıl ayırt edebilir?

Padişah, yahudice kininden dolayı öyle bir şaşı oldu ki aman Ya Rabbi, aman! Musa dininin koruyucusuyum, arkasındayım diye yüz binlerce mazlum mümin öldürttü

Padişahın öyle yol vurucu, öyle hilekar bir veziri vardı ki hile ile suyu bile düğümlerdi Dedi ki: “Hıristiyanlar, canlarını korurlar ve dinlerini padişahtan gizlerler Onları az öldür, çünkü öldürmede fayda yok, Dinin kokusu çıkmaz; misk ve öd ağacı değil ki! Yüz tane kılıf içinde gizli sırdır Dışı sana malumdur ama içi aksine”

Padişah : “Peki söyle bakalım, ne yapalım; bu hususta ne hile ve tezvirde bulunalım, çaresi ne? Ne yapalım ki dünya da ne açık dindar, ne gizli din tutar bir Hıristiyan kalmasın” dedi

Vezir dedi ki: “Bana gazebederek hükmet, kulağımı elimi kestir; burnumu, dudağımı yardır! Ondan sonra beni dar ağacına götür O esnada bir şefaatçi suçumun affını dilesin Bu işi dört yol ağzı bir yerde, tellal pazarında yaptır Ondan sonrada beni, huzurundan uzak bir şehre sür ki ben, onların arasına yüz türlü din kayıtsızlığı sokayım

Bu halde diyeyim ki: ben gizli hıristiyanım; ey sır bilen Tanrı; sen benim gönlümü bilirsin!Padişah, benim imanımı anladı; taassuptan dolayı canıma kasdetti

Dinimi padişahtan saklamak, onun dininden görünmek istedim Padişah, benim sırlarımdan bir koku sezdi Sözlerim huzurunda kusurlu göründü

Dedi ki: “Sözlerin, içinde iğne olan ekmek gibidir Benim gönlümden senin gönlüne pencere var Ben o pencereden halini gördüm, artık lafını dinleyemem” Eğer İsa’nın ruhaniyeti bana imdat etmeseydi o, yahudicesine beni parça parça ederdi İsa için başımla oynar, canımı verir ve bunu canıma yüz binlerce minnet bilirim İsa’dan canımı sakınmam, fakat onun din bilgisine iyiden iyiye vakıfım O pak dinin cahiller arasında mahvolması, bana dokunmakta

İsa’ya şükrolsun ki biz, bu hak dine yol gösterici olduk Belimizi zünnarla bağladığımızdan beri Yahudiden ve Yahudilikten kurtulduk Ey halk; devir, İsa’nın devridir Onun dininin sırlarını candan dinleyin!”

Vezir, bu hileyi, padişaha sayıp dökünce padişahın gönlünden endişeyi tamamiyle giderdi

Padişah vezire, vezir ne dediyse yaptıHalk, bu gizli ve hakikati meçhul hileden dolayı şaşırıp kaldı Onu hıristiyanların oturdukları tarafa sürdüVezir de ondan sonra halkı davete başladı

HIRİSTİYANLARIN VEZİRİN HİLESİNE İNANMALARI

Yüz binlerce hıristiyan, azar azar ozun etrafına toplandıO onlara gizlice İncil’in, zünnarın ve namazın sırrını anlatmaktaydıGörünüşte din hükümlerini anlatıyordu;fakat bu anlatış, hakikatte onları avlamak için ıslık ve tuzaktı

Bunun için (gizli hileyi anlamak müşkül olduğundan) bazı Ezhab, Peygamber’den, azgın ve hilekar nefsin hilesini sorarlar;

“Nefis, ibadetlere ve candan gelen ihlasa gizli garezlerden ne karıştırır?” derlerdi

Peygamber’den ibadetin faziletini ve sevabını arayıp sormazlar;”Apaçık ayıp hangisidir?”diye kötü huyları sorarlardı Gülü kerevizden fark edercesine kıldan kıla,zerreden zerreye nefis hilesini tanır, bilirlerdi Eshab’ın kılı kırk yaranları, umumiyetle o vaız ve beyana hayran olurlardı

Hıristiyanlar tamamı ile ona gönül verdiler Zaten avamın taklidinin kuvveti ne olabilir ki? Kalplerinin içine onun muhabbetini ektiler, onu İsa’nın halifesi sandılar O ise hakikatte tek gözlü melun Deccal’dı

Ey Tanrı, feryadımıza yetiş; sen ne güzel yardımcısın! Ey Tanrı, yüz binlerce tuzak ve yem var, bizler de yemsiz kalmış halis kuşlar gibiyiz Her an yeni bir tuzağa tutuluyoruz, istersek her birimiz, birer doğan ve simurk olalım

Sen bizi her zaman tuzaktan kurtarmaktasın Ey gani ve müstağni Tanrı, biz yine bir tuzağa doğru gitmekteyiz! Biz bu ambarda buğday biriktirmede, toplanan buğdayı yine kaybetmekteyiz Biz, bu vahşi mahluklar topluluğu, düşünmüyoruz ki buğdayın noksanlaşması farenin hilesindendir Fare, ambarımızı deldikçe, hilesinden ambar harab olmuştur Ey can, önce farenin şerrini defet, sonra buğday biriktirmeye çalış, çabala!

O büyükler büyüğünün haberlerinden birini dinle: “Huzuru kalb olmadıkça namaz tamam olmaz” Eğer bizim ambarımızda hırsız bir fare yoksa kırk yıllık ibadet buğdayı nerde?Her günlük azar azar sadikane ibadet taneleri niçin bu ambarımızda toplanmıyor?

Çakmak demirinden birçok ateş yıldızı sıçradı, o yanmış gönül, onları kabul edip çektiAma karanlıkta bir hırsız, gizlice kıvılcımlara parmak basmaktaOnları,felekte bir çırağ parlamasın diye, birer birer söndürmekte

İnayetlerin bizimle oldukça o bayağı hırsızlardan bize nice ve ne vakit korku olabilir? Bir adımda binlerce tuzak olsa, sen bizimle oldukça hiç gam yok! Her gece ten tuzağından ruhları kurtarmakta, tahtaları sökmektesin

Ruhlar her gece bu kafesten kurtulurlar, ne kimsenin hakimi,ne de mahkumu olmayarak feragate ulaşırlar Geceleyin zindan haberleri yoktur, sultana mensup davetliler, geceleyin devletten haberdar değildirlerNe gam var, ne kar ve ne zarar düşüncesiNe bu filan kadının hayali, ne o filan erkeğin kuruntusu!

Arifin hali , uyanıkken de budur, Tanrı”onlar uykudadırlar” dedi Bunu inkar etmeOnlar gece gündüz dünya ahvalinden uykudadırlar;Rabbin elinde evirip çevirdiği kalem gibidirlerYazı esnasında eli görmeyen kimse, kalemin hareketini kalemden sanırTanrı arifin bu halinden halka pek az bir miktarını gösterdi; halkı ise hisse mensup uyku kapladı(gaflete dalıp arifi anlamadılar) Onların canı:sırrına akıl almaz sahraya gittiRuhlarıda istirahatte, bedenleri deSonra tekrar bir ıslıkla onları tuzağa çeker, hepsini teklif kaydine düşürürsün

*Sabah vaktinin nuru baş kaldırıp feleğin altın gerkesi kanat çırpınca, Sabahı zuhura getiren, İsrafil gibi, herkesi o diyardan suret alemine getirir; Yayılmış ruhları cisim yapar, her cismide tekrar gebe bırakır Can atlarını eğersiz kor; bu, “uyku ölümün kardeşidir”sırrıdır

Fakat gündüzün geri gelmeleri için ayaklarını uzun bir bağla bağlarTa ki o çayırdan, onu geri çeke ve otlaktan yine yük altına getireKeşki Eshab-ı kehf gibi, yahut Nuh’un gemisi gibi bu ruhu koruyaydı Da bu fikir, bu göz ve kulak;şu uyanıklık ve akıl tufanından kurtulaydı Dünyada nice Eshab-ı Kehf vardır ki bu zamanda senin yanıbaşında ve önündedir Mağara da , dost da onunla terennüm etmektir Ne fayda, senin gözünde ve kulağında mühür var?

Halife, Leyla’ya dedi ki:”Sen o musun ki Mecnun, senin aşkından perişan oldu ve kendini kaybettiSen başka güzellerden güzel değilsin” Leyla, “Sus, çünkü sen mecnun değilsin” diye cevap verdi

Uyanık olan daha ziyade uykudadır Onun uyanıklığı uykusundan beterdir Canımız hak uyanı olmazsa uyanıklık, bizim için iki dağ arasındaki boğaz ve geçit gibidir Canın; her gün hayalin tekmesini yemeden, ziyandan, faydadan, elden çıkarma, kaybetme korkusundan Ne temizliği kalır, letafeti, ne kuvveti, ne de göklere çıkacak yolu!

Uyumuş ona derler ki o,her hayalden ümitlenir, onunla konuşur; Uykuda Şeytan’ı Huri gibi görür, sonra şehvetle Şettan’a erlik suyu dökerNesil tohumunu çorağa dökünce uyanır, kendine gelir, hayalde ondan kaçar O rüyadan elde ettiği baş ağrısı, beden pisliğidir Ah o zahirde görünen, hakikatte görünmeyen, aslı olmayan hayalden!

Kuş havadadır, gölgesi yerde kuş gibi uçar görünürAhmağın biri, o gölgeyi avlamaya kalkışır, takati kalmayıncaya kadar koşar O gölgenin havadaki kuşun aksi olduğundan; o gölgenin aslının nerde bulunduğundan haberi yok! Gölgeye doğru ok atar Bu araştırma yüzünden okluk bomboş kalır

Ömrünün okluğu boşaldı Ömür gitti; gölge avı ardında koşmada yandı eridi! Bir kişinin dadısı, tanrı gölgesi olursa onu gölgeden ve hayalden kurtarırTanrıya kul olan, Tanrı gölgesidir O bu alemden ölmüş, Tanrı ile dirilmiştir Fırsatı kaçırmadan ve şüphe etmeksizin onun eteğine sarıl ki ahir zamanın sonundaki fitnelerden kurtulasın

Tanrı gölgeyi nasıl uzattı (ayeti) evliyanın nakşidir Çünkü veli , Tanrı güneşi nurunun delilidir Bu yolda bu delil olmaksızın yürüme, Halil gibi “Ben batanları sevmem de”! Yürü, gölgeden bir güneş bul Şah Şems-i Tebrizi’nin eteğine yapış! Bu düğün ve gelinin bulunduğu yerin yolunu bilmezsen Hak ziyası Hüsameddin’den sor!

Haset yolda gırtlağına sarılsa bil ki İblis’in tuğyanı hasettir Çünkü o, haset yüzünden Adem’den arlanır Kutlulukla haset yüzünden savaşır Yolda bundan daha güç geçit yoktur Ne kutludur o kişi ki yoldaşı, haset değildir Bu beden, haset evi olagelmiştir Soy sop hasetten bulaşık bir hale düşer Ten haset evidir ama Tanrı, o teni tertemiz etmiş, arıtmıştır

“Evimi temizleyin” ayeti beden temizliğini bildirir Bedenin tılsımı toprağa mensupsa da hakikatte nur definesidir Sen (hakikatte) teni olmayana hile ve haset edersen o hasetten gönül kararır Tanrı erlerinin ayakları altına toprak at!

O vezirciğin yaratılışı hasettendi, onun için abes yere kulağını, burnunu yele verdi! O ümitle ki haset iğnesinden akan zehirle mahzunları ta canlarından zehirliye

Hasetten burnunu koparan kişi, kendisini kulaksız ve burunsuz bırakır Burun, odur ki bir koku alsın ve kokuda, koku alanı bir yüzün bulunduğu tarafa götürsün Kim koku almazsa burunsuzdur, koku da ancak din kokusudurBir koku alıp onun şükrünü eda etmiyen kimse, küfranı nimet etmiş ve kendi burnunu mahveylemiştir Hem şükret, hem şükredenlere kul ol Onların huzurunda ölerek ebedi hayat kazan! Vezir gibi sermayeyi, yol vuruculuktan edinme Tanrı kullarını namazdan menetme

O kafir vezir, din nasihatçisi olarak hile ile badem helvasına sarımsak karıştırmıştı!

Zevk sahibi olanlar onun sözünde acılık karışmış bir tat sezdilerO, garezle karışık latif sözler söylemekte, gül sulu şeker şerbetinin içine zehir dökmekteydi Sözünün dış yüzü, yolda çevik ol, diyordu Ardından da cana, gevşek ol demekteydi

Gümüşün dışı ak ve berraksa da el ve elbise ondan katran gibi bir hale hale gelir Ateş kıvılcımlarıyla kızıl çehreli görünürse de onun yaptığı işin sonundaki karanlığa bak! Yıldırım, bakışta saf bir nurdan ibaret görünür;(fakat) göz nurunu çalmak (gözü kamaştırmak) onun hassasıdır

Vezirin sözleri, uyanık ve zevk sahibi olanlardan başkaları için bir boyun halkasıydı(onun sözlerini kabul etmişler,ona uymuşlardı)Vezir padişahtan altı ay ayrı kaldı, bu müddet zarfında İsa’ya uyanlara penah oldu Halk umumiyetle dinini de, gönlünü de ona ısmarladı Onun emir ve hükmü önünde herkes, can feda ediyordu

Padişahla onun arasında haber gidip geliyordu Padişah, ona gizlice vahitlerde bulunuyordu

*Nihayet muradının hasıl olması, hıristiyanların toprağını yele vermesi için Padişah “Ey devletli vezirim, vakit geldi, kalbini gamdan tez kurtar”diye mektup yazdı Vezir de “padişahım; işte şimdicik İsa dinine fitneler salma işindeyim” diye cevap verdi

Hükümetleri zamanında, İsa kavminin on iki emri vardırHer fırka bir emre tabiydi; kendi beyine tamah yüzünden kul olmuştuBu on iki emirler kavimleri, o kötü vezire bağlanmışlardıHepsi, onun sözüne itimad ediyordu, hepsi onun mesleğine uymuştuO, öl, der demez her emir hemen o anda ölürdü

Vezir, her emrin adına birer tomar düzdü Her tomarın yazısı, başka bir olaydı

Her birinin hükmü başka bir çeşittir Bu baştan aşağıya kadar ona aykırıdırBirinde riyazat ve açlık yolunu tövbenin rüknü, Tanrı’ya dönüşün şartı yapmış

Birinde “Riyazat faydasızdır, bu yolda cömertlikten başka kurtuluş yoktur” demişti

Birinde demişti ki: “Senin açlık çekişin, mal verişin mabuduna şirk koşmadır Gam ve rahat zamanında Tanrı’ya dayanmak ve tamamiyle teslim olmaktan gayri hepsi hiledir, tuzaktır”
Öbüründe demişti ki: “Vacip olan hizmettir, yoksa tevekkül düşüncesi suçtan ibarettir”

Birinde; “Dindeki emir ve nehiyler, yapmak için değil, aczimizi bildirmek içindir Ta ki onlardan aciz olduğumuzu görelim de Tanrı kudretini bilelim, anlayalım” demişti

Öbüründe, “Kendi aczini görme, uyan, kendine gel; o aczi görüş, küfranı nimettir Kendi kudretini gör ki bu kudret ondandır Kudretini, nimeti bil ki, kudret odur” demişti
Birinde demişti ki: “Bu ikisinden de geç, nazarına her ne sığarsa put olur!”

Öbüründe; “Bu mumu söndürme ki bu görüş, meclise mum mesabesindedir Eğer nazardan ve hayalden geçersen gece yarısı visal mumunu söndürmüş olursun” demişti

Birinde demişti ki: “Söndür, hiç korkma ki yüz binlerce karşılığını göresin Çünkü nazar mumunu söndürmekle can mumu artar, kuvvet bulur Sabrının yüzünden Leyla’n Mecnun olur! Kim, zahitliği yüzünden dünyayı terk ederse dünya onun önüne çok, daha çok gelir!”

Başka birinde; “Hak sana ne verdiyse onu icat ederken tatlılaşmıştır, kolaylaştırmıştır Onu güzelce al; kendini zahmete sokma” demişti

Birinde demişti ki: “Kendine ait olanı terk et, çünkü tabiatının kabul ettiği, merduttur, kötüdür Birbirine aykırı yollar, nefse kolaydır, herkese bir din, can olmuştur,eğer Hak’kın din işlerini kolaylaştırması, doğru bir yol olsaydı her yahudi ve mecusi, Tanrı’yı duyar, anlardı” demişti

Öbüründe demişti ki: “Kolay, odur ki gönlü hayatı ve canın gıdası ola Tabiatın hoşlandığı her şey, vakti geçince, çorak yere ekilmiş tohum gibi mahsul vermez Onun mahsulü, pişmanlıktan başka bir şey olmaz; onun kazancı, sahibine ziyandan başka bir şey getirmez O zevk, sonunda da önünde olduğu gibi kolay ve hoş görünmez; nihayette adı güç olur, güçlenmiş bir hale gelir