Ozanlarımız - Fikret Dikmen

**Prof. Dr. Sinsi** · 06-23-2012

Fikret Dikmen
Her tarafı derin kaygı bürümüş,
İnsanlık kokuşmuş, dostluk çürümüş,
Çıkar, rüşvet, hile almış yürümüş,
Her şey gelip, maddiyata dayanmış

Para olmuş bu dünyanın kralı,
Böyle midir insanlığın kuralı?
Bu yüzden kulların bağrı yaralı

Fikret uyur iken kimler uyanmış?

1950 yılının bir güz ayında annesi kendi köyü olan Gökbez köyü'nden yakın bir köy olan Havuzlu köyü'ne düğüne gitmiş o düğünde doğmuş, annesi Ayşe, babası Hüsamettin'dir

İlkokul mezunudur

Askerliğini Denizli ve Muşta tamamlamıştır

Ankara, İstanbul gibi şehirlerde yedi yıl kadar çeşitli islerde çalışmış 1979 yılında memleketi Niğde’de Tarım İl Müdürlüğü’nde isçi olarak göreve başlamıştır

1997 yılında kendi isteğiyle emekliye ayrılmıştır

Evli ve iki kızı olan Fikret Dikmen halen Niğde'de ikamet etmektedir

Fikret Dikmen şiir yazmaya ilkokul yıllarında merak sarmış herhangi bir aşıktan ya da ustadan şiir yazma veya söyleme dersi almamış çocukken çobanlık yaptığı yıllarda Karacaoğlan kitabından okuduğu şiirlerin etkisiyle yazmaya davam etmiştir

Yetiştiği çevre tabiat ve insanlar duygu dünyasını besleyen unsurlar olmuş yani herhangi bir usta görmemiş eğer Fikret Dikmen bir usta bir aşık tarafından ya da halk şiiri geleneğinin içinde yetişmiş olsaydı bu günkü konumunun çok üstünde olurdu

Hece, vezni ve şiir tekniğini kendi kendine öğrenmiş şiir denemelerini de tek başına yapmıştır

Şiirlerinde görülüyor yetişme tarzı onu en çok sosyal konulara yönlendirmiştir

Sevgisinde çok samimidir, insanları güzellikleri karşılıksız sevmekte bütün canlıların mutlu yasamasını samimiyetle istemektedir

Şiirlerinde en çok sevgi, barış, dostluk ve insanlık gibi konuları ön plana çıkarmaktadır

Kitapları
1997 yılında ilk kitabi Duygudan Gönüllere,
2001 yılında ikinci kitabı Sulara Türkü Yazdım,
2002 yılında üçüncü kitabi Yüreğim Bir Anadolu,
2004 yılında dördüncü kitabi Pervane Misali
isimli kitapları yayınlanmıştır

Yüzlerce şiiri TRT tv ve radyolarında, dergilerde, gazetelerde yayınlanmıştır

On beş kadar şiiri çeşitli sanatçılar tarafından bestelenerek albümlere okunmuştur

Pervane Misali
Fikret Dikmen
Eserlerinden bazıları:

CAN GÖSTER BANA

Sultanlar paşalar nice beyleri,
Dünyada kalıcı şan göster bana

Adem’den Havva’dan ve Nuh’tan beri,
Ölümü tatmayan can göster bana

Tatlılar içinde bal başta gelir,
Canlılar içinde kul başta gelir,
Yedi renk içinde al başta gelir,
Kırmızı akmayan kan göster bana

Deryada buluşur ırmaklar çaylar,
Seneyi tamamlar haftalar aylar,
Boşa mı yapıldı kervansaraylar,
Yolcusu olmayan Han göster bana

Yaşamak istersen, insanca fakat,
Kibiri nefreti kalbinden sök at,
Bu yolda özünde bitse de takat,
İnsanlık aşkıyla yan, göster bana

Fikret’in serveti kendi aklıdır,
Bakışlar görüşler farklı farklıdır,
Gecenin bağrında şafak saklıdır,
Seheri olmayan Tan göster bana

NERDEYİM

İnsan aynasına camsız bakarım,
Arıyorum ben kendimi nerdeyim?
Bazen buharlaşır arşa çıkarım,
Bazen gök kubbede bazen yerdeyim

Hakikat yolundan ayrılmaz izim,
Dostluk dergâhında muhabbet bizim,
Madem kul kusursuz olmaz azizim,
İnsan ayıbını örten perdeyim

Hiç kimseyle olmadı ki hesabım,
Anlayana nasihattir hitabım,
Okumak istersen canlı kitabım
Ya bir şiirdeyim, ya nesirdeyim

Gün olur çırağım, gün olur usta,
Bakarsın damlayım ta okyanusta,
Bir gün Mevlana’da birgün Yunus’ta
Bir bakarsın Hacı Bektaş Pir’deyim

Varsın anlamasın cahiller beni,
Kitapta okudum bilimi feni,
Bulmak ister isen Fikret Dikmen’i
İnsanlık yolunda son seferdeyim

TÜRKÜLER

Ben ömrümü türkülere adadım,
Türkülerde dostluk, barış, sevgi var

Benliğimi türkülerde aradım,
Türkülerde dostluk, barış, sevgi var

Türküler sevginin temel taşıdır,
Türküler duygunun deste başıdır,
Türküler milletin can yoldaşıdır,
Türkülerde dostluk, barış, sevgi var

Sarı sıcakların serinliğinde,
Sevgi umanının derinliğinde,
Yaşar halkımızın öz benliğinde,
Türkülerde dostluk, barış, sevgi var

Türkü kutsal, emek alın teridir,
Çeliği toz eder, tuncu eridir,
Kin ile nefretin panzehiridir,
Türkülerde dostluk, barış, sevgi var

Halkın öz bağının yedi vereni,
Kaynaştırır eşi, dostu, yareni,
Göster türkülerden zarar göreni,
Türkülerde dostluk, barış, sevgi var

Fikret Türkülerden alır gıdayı,
Dost elinden içer türlü badeyi,
Türkülerde bulur aşkı sevdayı,
Türkülerde dostluk, barış, sevgi var NEREDESİN İNSANLIK

Her tarafı derin kaygı bürümüş,
İnsanlık kokuşmuş, dostluk çürümüş,
Çıkar, rüşvet, hile almış yürümüş,
Her şey gelip, maddiyata dayanmış

Körleşmiş insani bütün duygular,
Sözde kalmış hatır, gönül saygılar,
Günden güne çoğalıyor kaygılar,
Saygın insan, vatandaşı soyanmış

Defter isyan etti, yazmıyor kalem,
Herkes havasında bir başka alem,
Kardeşi kardeşe vermiyor selam,
Nifak gelmiş kapımıza dayanmış

Kullar misafirken bu köhne handa,
Acıma duygusu bitmiş insanda,
Yoksulluk bir yanda, savaş bir yanda,
Yeryüzü al kızıl kana boyanmış

Para olmuş bu dünyanın kralı,
Böyle midir insanlığın kuralı?
Bu yüzden kulların bağrı yaralı

Fikret uyur iken kimler uyanmış?

NEREDE KALDI

Eskiden Hoş Sohbetlik Yarenlik Boldu,
Bilmem Şimdilerde Bize Ne Oldu?
Her şey Para İle Ölçülür Oldu
Hani Nerede Kaldı Eski Dostluklar?

Araya Menfaat Girerse Hele
Daire Çiziyor Cetveller Bile
Kardeş Kardeşine Yapıyor Hile
Hani Nerde Kaldı Eski Dostluklar?

Ancak O Günleri Yaşayan Bilir
Yanından Geçerken Görmezden Gelir
İstersen Kafa Yor İstersen Delir
Hani Nerde kaldı Eski Dostluklar

Hele Bir Düşte Gör Darlığa dara
Din İman Peygamber Kesilir Para
Bulana Aşk olsun Mum Yak ta Ara
Hani Nerde kaldı Eski Dostluklar?

İnsanlar Aklını Paraya taktı
Hatır Gönül Saygı Ortadan kalktı
Menfaat Ateşi Toplumu yaktı
Hani Nerde Kaldı Eski Dostluklar?

Yumuşak kükredi Sertlik Üstüne
Namertlik Yürüdü Mertlik Üstüne
Fikret Dörtlük yazar Dörtlük Üstüne
Hani Nerde Kaldı Eski Dostluklar?

06-23-2012	#1
Prof. Dr. Sinsi	Ozanlarımız - Fikret Dikmen Fikret Dikmen Her tarafı derin kaygı bürümüş, İnsanlık kokuşmuş, dostluk çürümüş, Çıkar, rüşvet, hile almış yürümüş, Her şey gelip, maddiyata dayanmış Para olmuş bu dünyanın kralı, Böyle midir insanlığın kuralı? Bu yüzden kulların bağrı yaralı Fikret uyur iken kimler uyanmış? 1950 yılının bir güz ayında annesi kendi köyü olan Gökbez köyü'nden yakın bir köy olan Havuzlu köyü'ne düğüne gitmiş o düğünde doğmuş, annesi Ayşe, babası Hüsamettin'dir İlkokul mezunudur Askerliğini Denizli ve Muşta tamamlamıştır Ankara, İstanbul gibi şehirlerde yedi yıl kadar çeşitli islerde çalışmış 1979 yılında memleketi Niğde’de Tarım İl Müdürlüğü’nde isçi olarak göreve başlamıştır 1997 yılında kendi isteğiyle emekliye ayrılmıştır Evli ve iki kızı olan Fikret Dikmen halen Niğde'de ikamet etmektedir Fikret Dikmen şiir yazmaya ilkokul yıllarında merak sarmış herhangi bir aşıktan ya da ustadan şiir yazma veya söyleme dersi almamış çocukken çobanlık yaptığı yıllarda Karacaoğlan kitabından okuduğu şiirlerin etkisiyle yazmaya davam etmiştir Yetiştiği çevre tabiat ve insanlar duygu dünyasını besleyen unsurlar olmuş yani herhangi bir usta görmemiş eğer Fikret Dikmen bir usta bir aşık tarafından ya da halk şiiri geleneğinin içinde yetişmiş olsaydı bu günkü konumunun çok üstünde olurdu Hece, vezni ve şiir tekniğini kendi kendine öğrenmiş şiir denemelerini de tek başına yapmıştır Şiirlerinde görülüyor yetişme tarzı onu en çok sosyal konulara yönlendirmiştir Sevgisinde çok samimidir, insanları güzellikleri karşılıksız sevmekte bütün canlıların mutlu yasamasını samimiyetle istemektedir Şiirlerinde en çok sevgi, barış, dostluk ve insanlık gibi konuları ön plana çıkarmaktadır Kitapları 1997 yılında ilk kitabi Duygudan Gönüllere, 2001 yılında ikinci kitabı Sulara Türkü Yazdım, 2002 yılında üçüncü kitabi Yüreğim Bir Anadolu, 2004 yılında dördüncü kitabi Pervane Misali isimli kitapları yayınlanmıştır Yüzlerce şiiri TRT tv ve radyolarında, dergilerde, gazetelerde yayınlanmıştır On beş kadar şiiri çeşitli sanatçılar tarafından bestelenerek albümlere okunmuştur Pervane Misali Fikret Dikmen Eserlerinden bazıları: CAN GÖSTER BANA Sultanlar paşalar nice beyleri, Dünyada kalıcı şan göster bana Adem’den Havva’dan ve Nuh’tan beri, Ölümü tatmayan can göster bana Tatlılar içinde bal başta gelir, Canlılar içinde kul başta gelir, Yedi renk içinde al başta gelir, Kırmızı akmayan kan göster bana Deryada buluşur ırmaklar çaylar, Seneyi tamamlar haftalar aylar, Boşa mı yapıldı kervansaraylar, Yolcusu olmayan Han göster bana Yaşamak istersen, insanca fakat, Kibiri nefreti kalbinden sök at, Bu yolda özünde bitse de takat, İnsanlık aşkıyla yan, göster bana Fikret’in serveti kendi aklıdır, Bakışlar görüşler farklı farklıdır, Gecenin bağrında şafak saklıdır, Seheri olmayan Tan göster bana NERDEYİM İnsan aynasına camsız bakarım, Arıyorum ben kendimi nerdeyim? Bazen buharlaşır arşa çıkarım, Bazen gök kubbede bazen yerdeyim Hakikat yolundan ayrılmaz izim, Dostluk dergâhında muhabbet bizim, Madem kul kusursuz olmaz azizim, İnsan ayıbını örten perdeyim Hiç kimseyle olmadı ki hesabım, Anlayana nasihattir hitabım, Okumak istersen canlı kitabım Ya bir şiirdeyim, ya nesirdeyim Gün olur çırağım, gün olur usta, Bakarsın damlayım ta okyanusta, Bir gün Mevlana’da birgün Yunus’ta Bir bakarsın Hacı Bektaş Pir’deyim Varsın anlamasın cahiller beni, Kitapta okudum bilimi feni, Bulmak ister isen Fikret Dikmen’i İnsanlık yolunda son seferdeyim TÜRKÜLER Ben ömrümü türkülere adadım, Türkülerde dostluk, barış, sevgi var Benliğimi türkülerde aradım, Türkülerde dostluk, barış, sevgi var Türküler sevginin temel taşıdır, Türküler duygunun deste başıdır, Türküler milletin can yoldaşıdır, Türkülerde dostluk, barış, sevgi var Sarı sıcakların serinliğinde, Sevgi umanının derinliğinde, Yaşar halkımızın öz benliğinde, Türkülerde dostluk, barış, sevgi var Türkü kutsal, emek alın teridir, Çeliği toz eder, tuncu eridir, Kin ile nefretin panzehiridir, Türkülerde dostluk, barış, sevgi var Halkın öz bağının yedi vereni, Kaynaştırır eşi, dostu, yareni, Göster türkülerden zarar göreni, Türkülerde dostluk, barış, sevgi var Fikret Türkülerden alır gıdayı, Dost elinden içer türlü badeyi, Türkülerde bulur aşkı sevdayı, Türkülerde dostluk, barış, sevgi var NEREDESİN İNSANLIK Her tarafı derin kaygı bürümüş, İnsanlık kokuşmuş, dostluk çürümüş, Çıkar, rüşvet, hile almış yürümüş, Her şey gelip, maddiyata dayanmış Körleşmiş insani bütün duygular, Sözde kalmış hatır, gönül saygılar, Günden güne çoğalıyor kaygılar, Saygın insan, vatandaşı soyanmış Defter isyan etti, yazmıyor kalem, Herkes havasında bir başka alem, Kardeşi kardeşe vermiyor selam, Nifak gelmiş kapımıza dayanmış Kullar misafirken bu köhne handa, Acıma duygusu bitmiş insanda, Yoksulluk bir yanda, savaş bir yanda, Yeryüzü al kızıl kana boyanmış Para olmuş bu dünyanın kralı, Böyle midir insanlığın kuralı? Bu yüzden kulların bağrı yaralı Fikret uyur iken kimler uyanmış? NEREDE KALDI Eskiden Hoş Sohbetlik Yarenlik Boldu, Bilmem Şimdilerde Bize Ne Oldu? Her şey Para İle Ölçülür Oldu Hani Nerede Kaldı Eski Dostluklar? Araya Menfaat Girerse Hele Daire Çiziyor Cetveller Bile Kardeş Kardeşine Yapıyor Hile Hani Nerde Kaldı Eski Dostluklar? Ancak O Günleri Yaşayan Bilir Yanından Geçerken Görmezden Gelir İstersen Kafa Yor İstersen Delir Hani Nerde kaldı Eski Dostluklar Hele Bir Düşte Gör Darlığa dara Din İman Peygamber Kesilir Para Bulana Aşk olsun Mum Yak ta Ara Hani Nerde kaldı Eski Dostluklar? İnsanlar Aklını Paraya taktı Hatır Gönül Saygı Ortadan kalktı Menfaat Ateşi Toplumu yaktı Hani Nerde Kaldı Eski Dostluklar? Yumuşak kükredi Sertlik Üstüne Namertlik Yürüdü Mertlik Üstüne Fikret Dörtlük yazar Dörtlük Üstüne Hani Nerde Kaldı Eski Dostluklar?