Her Güne Kırık Kanatlı Harfler Bıraktım,Ölüme Bakta Anla Suretimi...

**Prof. Dr. Sinsi** · 06-23-2012

Gidilen mesafelerin geriye öksüz bir çığ yangını bırakacağını bilmeden yürüdü yüreğim,yarımdım

soluksuz beklenilen vuslat sevinçlerin gamzeleri görmeden ölüşüne şahitti,hüznü katmerleten şehir usul usul akardı eşiğime,aynasında bakışını güneşe yas'layan yüzüm görünenin ardındaki yaşamıma tükenen bir insan portresi gibi düştü

elma şekerine toprak bulanmış bir çocuk gibi her daim topraklara doydu açlığım,eylül sırtına ağır bir yüktü mevsimin,katran bir ağlayış oldu cam önleri bekleyişim,beyazdan ürktüm,nefesime gün ışığı deyse ölürüm!

Düşümde kurtlanan bi varlığın doğrulamayışı sayfalarıma aksi bir sureti tezyin etti,sevgi ve nefret aynı annenin çocuklarıydı,zaman birinin eksikliğinde diğerine ucube bir kardeşlik bırakırdı

bulutların alnında tutunamadan kaydı yağmurlar,şehrin üstüne ölü toprağı serpildi ve her yanı cenaze koktu sokakların

yüzümün uzakalarında olan içime cüzzam karanlıklar yetirirdi,adımda asılı kaldı hüzün,boğunç bi sevinç nakaratlandı dilime,serkeşti kalemim,namluya sözü sürüp aşka meydan okudu,bu kalp aşka taarruzda adına yenik düştü sevgili,hezimetlerdeyim

ben geldim "hoşgeldin nefesim" demeyi unuttu mu dilin

Şarkılar hüzün miraslı notalar devraldı bu şehirden,hüsran arkanı dönüp bakmadığında savaş ertesi sahneler çizerdi,bunca koşuşturma terkinin es'lerinde diz üstü çöktü

sandığımdaki kırık hatıralarım sızdı soluğuma,masalındaki susa cenk tutan kahramandım ben,incinmiş kalpler vakfına mı gitti emeğim neden acının zindanlarında duvarları kemirir oldu düşlerim

bu içime düşen boş tangırtılardı sesimde duyulan,titreyen ellerimdi yoksoğuna,boşluğunda sıtmalı bir çocuktu istanbul,her gece titrer oldu biçare d/üşüme

Düş yorgunu yolculuklardan geldim,amacımda rotası belirsiz fırtınalar,ölümün yan komşuma gelişini kıskandım,deliliğe meyleden aklım fütursuzca sapladı kalemi ciğerime,gecelerime kül serpen bir yalnızlığın avuçlarına döküldü yaşlarım,dilime dolanan dikenli tellerden kanarcasına kurtulmaktı "sen" deyişim

şeytan günahı tazeliklerde İbrahimi ateşlere kurban oldum,adımda saklı cana büktüm boynumu,sözümde devrildikçe ardına Hiroşima vari İstanbullar kustum,çatlak bir kalemden tutup tükenişin odalarına kapadım kendimi,her güne kırık kanatlı harfler bıraktım,ölüme bak da anla suretimi!

alıntı

06-23-2012	#1
Prof. Dr. Sinsi	Her Güne Kırık Kanatlı Harfler Bıraktım,Ölüme Bakta Anla Suretimi... Gidilen mesafelerin geriye öksüz bir çığ yangını bırakacağını bilmeden yürüdü yüreğim,yarımdım soluksuz beklenilen vuslat sevinçlerin gamzeleri görmeden ölüşüne şahitti,hüznü katmerleten şehir usul usul akardı eşiğime,aynasında bakışını güneşe yas'layan yüzüm görünenin ardındaki yaşamıma tükenen bir insan portresi gibi düştü elma şekerine toprak bulanmış bir çocuk gibi her daim topraklara doydu açlığım,eylül sırtına ağır bir yüktü mevsimin,katran bir ağlayış oldu cam önleri bekleyişim,beyazdan ürktüm,nefesime gün ışığı deyse ölürüm! Düşümde kurtlanan bi varlığın doğrulamayışı sayfalarıma aksi bir sureti tezyin etti,sevgi ve nefret aynı annenin çocuklarıydı,zaman birinin eksikliğinde diğerine ucube bir kardeşlik bırakırdı bulutların alnında tutunamadan kaydı yağmurlar,şehrin üstüne ölü toprağı serpildi ve her yanı cenaze koktu sokakların yüzümün uzakalarında olan içime cüzzam karanlıklar yetirirdi,adımda asılı kaldı hüzün,boğunç bi sevinç nakaratlandı dilime,serkeşti kalemim,namluya sözü sürüp aşka meydan okudu,bu kalp aşka taarruzda adına yenik düştü sevgili,hezimetlerdeyimben geldim "hoşgeldin nefesim" demeyi unuttu mu dilin Şarkılar hüzün miraslı notalar devraldı bu şehirden,hüsran arkanı dönüp bakmadığında savaş ertesi sahneler çizerdi,bunca koşuşturma terkinin es'lerinde diz üstü çöktü sandığımdaki kırık hatıralarım sızdı soluğuma,masalındaki susa cenk tutan kahramandım ben,incinmiş kalpler vakfına mı gitti emeğim neden acının zindanlarında duvarları kemirir oldu düşlerim bu içime düşen boş tangırtılardı sesimde duyulan,titreyen ellerimdi yoksoğuna,boşluğunda sıtmalı bir çocuktu istanbul,her gece titrer oldu biçare d/üşüme Düş yorgunu yolculuklardan geldim,amacımda rotası belirsiz fırtınalar,ölümün yan komşuma gelişini kıskandım,deliliğe meyleden aklım fütursuzca sapladı kalemi ciğerime,gecelerime kül serpen bir yalnızlığın avuçlarına döküldü yaşlarım,dilime dolanan dikenli tellerden kanarcasına kurtulmaktı "sen" deyişim şeytan günahı tazeliklerde İbrahimi ateşlere kurban oldum,adımda saklı cana büktüm boynumu,sözümde devrildikçe ardına Hiroşima vari İstanbullar kustum,çatlak bir kalemden tutup tükenişin odalarına kapadım kendimi,her güne kırık kanatlı harfler bıraktım,ölüme bak da anla suretimi! alıntı