Sen sen sen ...

SEN SEN SEN


Bir dağ başı yalnızlığı yaşıyorum yeniden,
Dağ başı yalnızlığı ölümden beter
Hiç kimse aramasa sormasa beni
Sen gelsen yeter



Huzur ellerinin güzelliğidir
Gözlerin karşımda mutluluk denizi
Her sabah soframızda ekmeğimizi
Sen bölsen yeter



Yüreğim seninle yaylalar kadar serin
Ne bir çizgi hasret, ne bir nokta gam
Yayla dumanı gibi gözlerime her aksam
Sen dolsan yeter



Bende çaresizlik sonsuz kördüğüm
Bende sabır sende naz
Gündüzünden vazgeçtim düşümde biraz
Bir yüz görümlüğü sen olsan yeter



Duymasa da hiç kimse şâir gönlümün,
Sende karar kıldığını
Ve içimin şerha şerha yarıldığını,
Sen bilsen yeter



Bir gün duysan bittiğimi, tükendiğimi
Çıkıp gelsen uzaklardan korkulu ürkek
Bir incecik dal gibi üzerime titreyerek,
Eğilsen yeter


Yavuz Bülent Bakiler