keşke çocuklarımıza anlatabilseydik / çocuklarımıza anlatabilseydik...

Keşke çocuklarımıza…

…duyguların özellikle kötü olanlarının sadece gelip giden duygular olduğunu ve bu duyguların izlenip isimleriyle çağrılıp serbest bırakılabileceklerini
kendini kötü ve yaralanmış hissettiğinde rahatsızlık veren duyguların derin nefes almak gibi basit yöntemlerle yatıştırılabileceğini…
kızgınlık hayal kırıklığı ve hüzün duygularıyla ilgili onları anlamalarına yardım edecek insanlarla güvenli bir şekilde konuşabileceklerini…
korkuların sıkıntı dolu mideleri ve midelerinde megafonları olan fareler olduğunu…

…bazen öğrenmenin hata yapmayı içerdiğini
hata yapmanın normal olduğunu ve hatalardan öğrenmeyi seçebileceklerini… sorumluluk almanın ve yaptıkları hatayı düzeltmenin özgüvenlerini arttıran en
büyük itici güç olduğunu…
yapıcı eleştirilerin bir dahaki sefere daha iyi olabilmek için dinlenebileceğini… problemleri çözen insanları sevmeyi seçebileceklerini ve hoşlanmadıkları durumları halının altına süpürmemelerini…

…başarısızlığın hayatın bir parçası olduğunu ve ayağa kalkmak ve tekrar denemek icin gösterilecek kararlılığın başarısızlıkla başa çıkmak için faydalı bir yöntem olduğunu…başarısız olunca kendi kendine yapılan negatif dialoğun durdurulabileceğini…
sadece vazgeçince ve kendini "başarısız" olarak tanımlayarak başarısızlığın onları aşağıya çekmesine izin verince başarısız olunduğunu…
dünyaya iyimserlik gözlüklerinin arkasından bakılabileceğini…
Bazı şeylerin değiştirebileceğini ve bazı şeyleri sadece kabul etmesi gerektiğini…

…büyüklerin kendi acılarından sorumlu olduklarını…
başkalarının negatif duygularını almalarına gerek olmadığını…
çocukların çocuk olması gerektiğini…
başkalarının canını acıtan veya bağımlılıklara takılıp kalmış büyüklere bakmak zorunda olmadıklarını…
yardımın sadece onu isteyenlere sağlanabileceğini…

…dünyada kendileri ile ilgili iyi hisetmeyenler olduğunu ve bunların kötü etiketler kullandığını…
nezaket içermeyen kelimelerin içselleştirilmek yerine reddedilebileceğini ve içeri alınmayabileceğini…

…hayatta karmaşanın kaçınılmaz olduğunu…
bu karmaşa ile yüzleşmenin ve tehditlerin adilane bir mücadele ve çeşitli
problem cözme teknikleri ile halledilebileceğini…
kızgınlığın reddinin hayatı mutsuz kılan bir savunma mekanizması olduğunu…
kızgınlığın normal bir insani duygu olduğunu ve uygun bir şekilde ifade edilebileceğini…

…karanlık yönlerinin insan olmanın bir parçası olduğunu ve rededip onlara karşı kürek çekmektense anlaşılmaları ve dönüştürülmeleri gerektiğini…
başkalarının karanlık taraflarına karşı empati göstermeyi öğrenirken onları kaba davranışlarından sorumlu tutmaları gerektiğini…

…her zaman herşeyin istediği gibi olmayabileceğini ve bunun kabul edilebilir olduğunu…
başkalarının üzerine çıkmayla veya onları yaralamaya çalışmayla elde edilen iyi hissetme duygusunun sahte bir özgüven olduğunu…
birisinin kaybetmesi ile hissedilen "kazandım" duygusunun geçici ve her iki taraf için de zarar verici olduğunu…

…hepimizin kocaman bir ailenin kız ve erkek kardeşleri olduğumuzu ve deri renklerinin ve kişisel farklılıklarının kutlanması gerektiğini…
hayatın her formu ile çok değerli olduğunu ve saygı duyulması gerektiğini…

…onların sevmek ve sevilmek için sevgi içinde yaratılmış Evrenin gerçek birer evladı olduklarını…
verebilenlerden sevgi almalarını ve veremeyenlerden almaya çalışmayı durdurmalarını…
sevginin doğumlarından itibaren hakları olduğunu

…sorun ne olursa olsun karmaşa ne olursa olsun SEVGİNİN DAİMA CEVAP OLDUĞUNU…

anlatabilseydik…