Bağlaç Olan da, de’nin Yazılışı

Bağlaç olan da, de ayrı yazılır Kendisinden önceki kelimenin son ünlüsüne bağlı olarak ünlü uyumlarına uyar:

Kızı da geldi gelini de Durumu oğluna da bildirdi Sen de mi kardeşim? Güç de olsa Konuşur da konuşur

UYARI : Ayrı yazılan da, de hiçbir zaman ta, te biçiminde yazılmaz

UYARI : Ya sözüyle birlikte kullanılan da mutlaka ayrı yazılır: ya da

UYARI : Da, de bağlacını kendisinden önceki kelimeden kesme ile ayırmak yanlıştır: Ayşe de geldi (Ayşe'de geldi değil)

UYARI : Da, de bağlacının bulunma durumu eki olan -da, -de, -ta, -te ile hiçbir ilgisi yoktur Bulunma durumu eki getirildiği kelimeye bitişik yazılır: devede (deve-de) kulak, evde (ev-de) kalmak, yolda (yol-da) kalmak, ayakta (ayak-ta) durmak, çantada (çanta-da) keklik İkide (iki-de) bir aynı sözü söyleyip durma

Yurtta sulh, cihanda sulh (Mustafa Kemal Atatürk)

Bağlaç Olan ki’nin Yazılışı

Bağlaç olan ki ayrı yazılır: demek ki, kaldı ki, bilmem ki

Türk dili, dillerin en zenginlerindendir; yeter ki bu dil, şuurla işlensin

(Mustafa Kemal Atatürk)

Olmaz ki!

Böyle de yatılmaz ki! (Orhan Veli Kanık)

Ruşen Eşref Ünaydın'ın "Diyorlar ki" adlı eseri ne güzeldir!

Geçmiş zaman olur ki hayali cihan değer

Ki bağlacı, birkaç örnekte kalıplaşmış olduğu için bitişik yazılır: belki, çünkü, hâlbuki, mademki, meğerki, oysaki, sanki Bu örneklerden çünkü sözünde ek aynı zamanda küçük ünlü uyumuna uymuştur

Şüphe ve pekiştirme göreviyle kullanılan ki sözü de ayrı yazılır: Babam geldi mi ki? Başbakan konuşacak mı ki?