Hissiyatımı Buğulayan Hasretin Edeb-işavkıyla!

**MustafaCilasun** · 10-29-2011

Artık
gönül sayfam
karanlık içinde meraktı
Kalbimin dinmeyen hüznü,
bahtım için ne muazzam sancıydı
Şevkim niye uzaklaştı,
kar yüreğimin
derinliğinde bekleyen bir kaftandı
Ölüm aklım için kardı,
ruhum hakikatin serencamında
aklanan sevdaydı, edep vardı

Sustum,
nihayetimin ayan olacak hüznüyle
Yutkundum durdum,
hissiyatımı buğulayan hasretin şavkıyla
Gözlerim bıraktı,
gam sinemi dağladı,
hicran her daim kapımda sabırdı
Ne gecem ve dahi gün içinde neşem vardı,
sürur sinem için pek çok uzaklarda kaldı

Ne vakit
vuslatı ansam,
titreyerek ağlasam
Kalbimin inşiraha hasretini
nasıl anlatsam ve iflahı koklasam
Ağlasam,
durmadan hakkın zikrine kanarak
yalvarsam, hiç usanmasam
Sermayem için kollarımı açarak,
kalbi lekelerimden aklanmayı,
ah affıyla başarsam

Vakıf olamadığım
lisanın kadriyle solusam
Dile delen ayetlerin
sağanağında kaybolarak
aşkına uzansam
Hiç değilse
gülün naifliğinde gönlümü buğulasam,
hasretimi bir anlatsam
Yazsam,
sinemin yangınlığında
aziz gönüllerin himmetiyle
niyazlaşsam ve ağlasam

Niye bencileyim,
varlığın nöbetçisi miyim
Hali sefilliğim için
sanki bir dilenciyim,
hangi yolda kalıcıyım
Veren belli,
sahibim kimdi,
kudretin azameti ah
nasıl görülmezden gelindi
Ömür tükendi,
hesap yakinleşti,
kefen biçildi,
ölüm ise dirilmek için, ihlâsla nasipti

Kimler geldi,
kimler derdi gam ile göçtü
Dareyn saadetinin
vaat edildiği belliydi,
lakin kim edeple meyletti
Düşündükçe içim tir tir titreyerek
nefesimi kesti,
umutlarım efkârla belendi
Kalbi fakirliğimle,
takatten arî dizlerimle,
fersizleşen gözlerimle
ellerimi açtım sessizce sahibime

Ne hevesim kaldı
ve ne de uhdem ardı
Yüreğimi dağlayan hançerin yarası,
sinemin fakirliğinde ibreti nazardı
Gönlüm,
hicranın sükûnetiyle,
elemin hüznüyle
kemalleşen bir sevdayı karardı
Hayat,
idrakim için en anlamlı bir kitaptı,
kitabeler mazime açılan en kutsi nazardı

Mustafa CİLASUN

10-29-2011	#1
MustafaCilasun	Hissiyatımı Buğulayan Hasretin Edeb-işavkıyla! *Artık* gönül sayfam karanlık içinde meraktı Kalbimin dinmeyen hüznü, bahtım için ne muazzam sancıydı Şevkim niye uzaklaştı, *kar yüreğimin* derinliğinde bekleyen bir kaftandı Ölüm aklım için kardı, *ruhum hakikatin serencamında* *aklanan sevdaydı, edep vardı* *Sustum,* nihayetimin ayan olacak hüznüyle Yutkundum durdum, hissiyatımı buğulayan hasretin şavkıyla Gözlerim bıraktı, *gam sinemi dağladı,* hicran her daim kapımda sabırdı Ne gecem ve dahi gün içinde neşem vardı, *sürur sinem için pek çok uzaklarda kaldı* *Ne vakit* *vuslatı ansam,* titreyerek ağlasam Kalbimin inşiraha hasretini nasıl anlatsam ve iflahı koklasam Ağlasam, *durmadan hakkın zikrine kanarak* yalvarsam, hiç usanmasam Sermayem için kollarımı açarak, *kalbi lekelerimden aklanmayı,* ah affıyla başarsam Vakıf olamadığım lisanın kadriyle solusam Dile delen ayetlerin *sağanağında kaybolarak* aşkına uzansam Hiç değilse *gülün naifliğinde gönlümü buğulasam,* hasretimi bir anlatsam Yazsam, *sinemin yangınlığında* *aziz gönüllerin himmetiyle* niyazlaşsam ve ağlasam Niye bencileyim, varlığın nöbetçisi miyim Hali sefilliğim için *sanki bir dilenciyim,* hangi yolda kalıcıyım Veren belli, *sahibim kimdi,* *kudretin azameti ah* nasıl görülmezden gelindi Ömür tükendi, *hesap yakinleşti,* kefen biçildi, ölüm ise dirilmek için, ihlâsla nasipti Kimler geldi, kimler derdi gam ile göçtü Dareyn saadetinin *vaat edildiği belliydi,* lakin kim edeple meyletti Düşündükçe içim tir tir titreyerek *nefesimi kesti,* umutlarım efkârla belendi Kalbi fakirliğimle, *takatten arî dizlerimle,* *fersizleşen gözlerimle* ellerimi açtım sessizce sahibime Ne hevesim kaldı ve ne de uhdem ardı Yüreğimi dağlayan hançerin *yarası,* sinemin fakirliğinde ibreti nazardı Gönlüm, *hicranın sükûnetiyle,* *elemin hüznüyle* kemalleşen bir sevdayı karardı Hayat, *idrakim için en anlamlı bir kitaptı,* kitabeler mazime açılan en kutsi nazardı Mustafa CİLASUN __________________ Aşk; halin demidir!