Evet, Sesiz Kalır Bazen Lisan!

Ansızın
Dalgalarının
Arasında çaresiz çırpınırken


Yine
Sen geliyorsun
Aklıma, hüznü yutkunsam da


Niye
Bu kadar
Bağlanmak sürekli bocalamak


Ümitsiz
Bir hayale kapılmak,
Aşkı anlamadan ütopi yaşamak


Anladım ki
Senin iradeyi azmin
Ulviyet sahnesinde anlamlaşıyor


Yüreğin
Tutsak, dilin
Aşk şarkısını yeisle mırıldansa da


Aşkı
Dalgalar eşliğinde
Yaşayarak gecelerde yorulsan da


Sen
Dili perişansın
Yüreği prangalar da olan hazansın


Her
Zerreni sarmışsa
Bir duvar sen hücrende çaresiz kal


Salma
Bir nefesi gülizar
Yazma mısrayı nazar hazanı kokla


Eyleme
Yüreği aşk için
Yanan gönülleri sen bir umut verme


Lisanı
Kalp ile söyleme
Hali ahvalin itirafında hislerini gemle


Senin
Yüreğini sarmışsa
Muhkem bir zırh zaten biçare figansın


Mısralarında
Acıyı yaşatan en nadide
Hengâme kalan nefesinle solgun şevkin


Sen
Ne bir gül
Ne de bir orkidesin sen saksıda tutsaksın


Sen
Kendini, hayalini
Hülyasını yalnızlığında yaşayan efsanesin




Mustafa CİLASUN