Nihayetinde Bahşedildi Cana, Bir Aşkı Hayat!

Ne kadar anlamalıyım
Aklın ve idrakin şumulünde mi nefes almalıuyım, hevesleri kime bırakmalıyım
Nefsim için hangi tedrisatın rahlesinde sabır ve azimle yol alıp anlamlaşmalıyım
Bomboş bir kalple, ummana perdesini açmayan ruhu bizarlığı nerde bırakmalıyım








Başım dönerken, hal viraneşirken
Zafiyetler arzular için depreşirken ve mühler var nasıl olsayı o an sualleştirirken
Bir çare sunmayan olmayan aklımı, acziyet içinde ki iradeyi maslahatı anmalıyım
Ne kadar kanmalıyım, bir hukuk için mi yol bulmalıyım gönlü nasıl oyalamalıyım








Neden umutlar hazanı soluyor
Yolda kalmış yolcu misali gün yüzüne çıkmayı bekliyor, söyle kalbim mi tekliyor
İman etmek neleri kabul etmiyor, nefesi müddet avarelik için yoksa süre mi veriyor
Yolcu niyetiyle anlam bulmalı, gönül maksadın ecriyle ruhum için anlam yaşamalı








Neden karanlık feyzim için şevk ilga etmez
Gecem gün için kendinden geçerek, bahşeden aşka iltica ederek, kalbiyle yüzleşmez
Sanki ruhum zemheri esaretinde niye melalim bir renk vermez ve kendinden geçmez
Şek, şüphe içinde olmak aklıma selimlik vermez, aşk için vaktin geçtiğini söylemez








Kim yolda kaldı, gözler bakmaktan usandı
Sanki umut içinde yaşamak ve var olmak, ruhum için en mukayyetli bir zamandı
Suskun ve sürursuz bu gönlüm neden hicran ile bir yol aldı ve hüzün içinde yaşadı
Hali serdetmek hangi nefes için ibrete davet eden bir fermandı, aşk can içinde candı






Mustafa CİLASUN