İki Sicilya Krallığı- Kingdom of the Two Sicilies

İki Sicilya krallığı- Kingdom of the Two Sicilies

İKİ SİCİLYA KRALLIĞi, 1442 1458 ve 1816-1861 arasında Güney italya'da krallık yy başındaki norman seferlerine kadar uzanır Ö tarihte birçok fief kuruldu Bunların en önemlisi Roberto Guiscardo'ya ve onun ardıllarına ait olanıdır XIII yy'da, Papalık' a karşı mücadelelerinde Hohenstaufen-ler'in başlıca dayanağı olan bu fief, Sicilya adasını ve italyan yarımadasının güneyini kapsamaktaydıi (Konrad IV'ün oğlu) bertaraf ederek bütün italya'da ghibelllno hareketinin başına geçti Sicilya krallığı'nın kuruluşu, XI
Bunun üzerine papa Urba-nus IV, Saint Louis'nin kardeşi Anjoulu Carlo'dan yardım istedi; Carlo, Manfredi'yi yenerek Sicilya krallığı'na egemen oldu (1266)


1258'de, imparator Friedrich ll'nin oğlu Manfred!, yeğeni Kon-radln'
Ne var ki, Hohenstaufenler'in hakları, Manfredl'nin kızı Costanza ile evlenen Aragön kralı Pedro lll'e geçmişti Pedro III Anjou aleyhtarı hareketin başına geçti ve bu hareket 1282 Sicilya kıyımı ve Anjoular'ın adadan uzaklaştırılmasıyla sonuçlandı Bu tarihten başlayarak, her biri eski Norman krallığı'nın öteki yarısı üzerinde hak iddia eden iki ayrı "Sicilya krallığı" ortaya çıktı

XIV yy sonu ve XV yy'da Napoli'deki Sicilya krallığı, Anjoulu Carlo'nun soyundan gelen Anjou-Durazzolar'la, Napoli kraliçesi Glovanna I tarafından evlat edinilen Anjou dükü Luigi l'in (iyi Jean II' nin oğlu) soyundan gelen Anjoular arasında çekişmelere sahne oldu Kraliçe Giovanna II, sırasıyla Aragönlu Alfonso V'i, Anjou dükü Luigi III'0 ve onun ölümü üzerine de kardeşi Anjoulu René'yi evlat edindi; bu önlemler Anjoulular'la Ara-gönlular arasındaki mücadelenin yeniden alevlenmesine yol açtı Sonunda, Alfonso V üstün geldi, "kral René"yi kovdu ve "iki Sicilya"yı, 1442'den ölümüne kadar (1458) tek bir krallık halinde birleştirdi

1458'de her iki krallığın kaderi, fiilen olmasa bile hukuken, birkaç yüzyıl İçin yeniden ayrılmış oldu; "iki Sicilya" terimi Napoli ve Sicilya'nın XVI - XIX yy'lar arasında oluşturdukları bütünü belirtmek için kullanılmış ve hâlâ da sık sık kullanıl-maktaysa da "iki Sicilya krallığı" resmen ancak 1815 Viyana kongresinden sonra kurulmuştur
1458'de Sicilya, Alfonso V'ln kardeşi, Aragön kralı Juan ll'nin, onun ölümünden (1479) sonra da oğlu Katolik Fernando II' nin yönetimine girdi

Napoli krallığiysa, Alfonso V'in evlilik-dışı oğullarından birine ve onun soyundan gelenlere geçti Charles Vlll'ln (1494) sonra da Louis Xll'nln (1500-1504), Anjou-lar'ın vârisi sıfatıyla, İtalya'ya yürümelerine neden olan Napoli krallığı, 1500'de, Fransa kralı İle Katolik Fernando arasında paylaşıldı (Fernando böylece gayrı-meşru yeğenini tahttan yoksun bırakmış oluyordu); daha sonra da, Fransızlar'ın ülkeden çıkarılmasıyla (1504) bütünüyle Aragön'a geçti

Bu tarihten ispanya Veraset savaşinın sonuna kadar her İki krallık, ispanya'nın gönderdiği kral temsilcilerince yönetildi: Utrecht ve Rastatt antlaşmalarıyla Sicilya Savoia'ya, Napoli de Avusturya Habs-burgları'na bırakıldı Avusturya Habsburg-ları, 1720'de, ellerinde tuttukları Sardinya ile Sicilya'yı değiştirdiler Polonya Veraset savaşları sırasında (1733-1735/1738), Parma dükü don Carlos (ispanya kralı Felipe V'ln oğlu) Napoli ve Sicilya'yı fethetti (1734) Don Carlos, Viyana barışı hazırlıkları sırasında (1735), ele geçirdiği bu iki krallığa karşılık, sahip olduğu Parma dü-kalığından vazgeçti

1759'da İspanya tahtına vâris olunca da, italya'daki topraklarını ikinci oğlu Ferdinando IV'e bıraktı Ferdinando IV, Devrim ve imparatorluk Fransası'nın girişimlerine karşı koymak zorunda kaldı: Fransa'ya karşı birinci ve ikinci koalisyona katıldı, Partenopea Cumhuriyetini kuran (ocak 1799) Championnet tarafından Napoli'den kovuldu Ferdinando IV, haziran 1799'da eyaletlerini geri aldı Ancak, üçüncü koalisyona da girince, Napoleon, Pressburg antlaşmasinın (26 aralık 1805) ertesinde, Ferdinando IV'ü kovmaya ve yerine kendi kardeşi Joseph'i getirmeye karar verdi Nitekim Joseph, 30 mart 1806'da Napoli kralı ilan edildi; Ferdinando IV Sicilya'ya sığındı

1808'de Jo-seph'in yerine Joachim Murat geçti; ancak 1814'teki ihaneti, gaspedilmiş tahtı yitlrmesine yol açtı: Casalanza uzlaşmasıyla (20 mayıs 1815) Napoli, Bourbonlar'a verildi 2 mayıs 1815'te, Tolentlno'da Avusturyalılara yeniden yenilen Murat, Korsika'ya sığındı ve buradan Calabria'ya bir çıkartma yapmayı denedi (28 eylül), ama yakalandı ve 13 ekim 1815'te kurşuna dizildi Napoli kralı Ferdinando IV sonunda topraklarının iki parçasını birleştirdi ve 1816'da "iki Sicilya" kralı Ferdinando I unvanını aldı

Böylece resmen yeniden kurulan iki Sicilya krallığı, kırk dört yıl çeşitli olaylarla iç İçe yaşadı; zaman zaman birbirine karışan iki akım (Sicilya'nın bağımsızlığı hareketi ve liberal hareket), krallığı sarstı Birbiri ardınca tahta çıkan dört kralın merkeziyetçi mutlakıyeti her iki akımı da alabildiğine kışkırttı Ferdinando I, 1820 ayaklanmalarını (general Pepe) bastırmayı ve daha önce çıkarmak zorunda kaldığı anayasayı yürürlükten kaldırmayı, ancak Avusturya'nın Troppau ve Laibach kongrelerinin verdiği hakla işe karışması sayesinde başarabildi


Ferdinando l'in oğlu Francesco I, krallığı sırasında (1825-1830) önemli güçlüklerle karşılaşmadıysa da, Ferdinando II' ye (1830-1859) 1848-49 ayaklanmalarını bombardımanlarla bastırdığı için "Re Bomba" (Bomba Kral) lakabı verildi 12 ocak 1848'den başlayarak Ruggiero Set-timo yönetimindeki Sicilyalı özerklik yanlıları, Palermo'yu ayaklandırdılar; kralcı birlikler Messina'da kuşatıldı ve kurulan Sicilya hükümeti 1812 liberal anayasasını yeniden yürürlüğe koydu Kıta topraklarında, Ferdinando II, Fransız yönetsel özerklik belgesinden esinlenen bir anayasayı kabul etmek zorunda kaldı (10 şubat) Ama, Sicilya, 13 nisanda bağımsızlığını ilan etti Bununla birlikte, olaylara hâkim olamayan Ferdinando II, Sicilyalılarda Na-polllller'e, Avusturya ile savaşan Piemon-te birliklerini takviye etme iznini verdi Ama Pius IX'un papalık askerlerini savaştan çekmesinden sonra, 15 mayısta bir hükümet darbesi yaparak mutlakıyet rejimini yeniden kurdu ve takviye birliklerini 22 mayısta geri çağırdı
Piemonteliler'in Custoza'da bozguna uğramalarından (25 temmuz) sonra Ferdinando II, adayı yeniden egemenliğine almaya girişti (29 mart-11 mayıs 1849) Ferdinando II, 1859da öldü; oğlu Francesco II, bir buçuk yıl tahtta kaldı

Avusturya'nın Piemonte'ye savaş açmasının (26 nisan 1860) arifesinde Sicilya yeniden ayaklandı Cavour'un az çok desteklediği Garibaldi, 11 mayısta, 1 200 "Kızıl gömlekli"siyle ("Binler") Sicilya'da Mar-sala'ya çıktı; Palermo'yu (27 mayıs), Mes-slna'yı (8 ağustos) işgal etti ve 19 ağustosta Messina boğazını aştı Napoli üzerine yürüyerek 7 eylülde kenti ele geçirdi Kuzeyde, Villafranca ateşkesiyle kurtulan (istemediği halde) ve Garibaldi'nin ilerleyişinden kaygılanan Plemonte, isyan halindeki papalık devletlerini ezip geçtikten sonra Napolililer'i de Volturno kıyısında bozguna uğrattı (1-2 ekim) Ama 21 ve 22 ekim 1860'ta yapılan referandumla Napoli ve Sicilya yeni birleşik italya'ya bağlandı 7 kasım 1860' ta, Vlttorio Emanuele II, Garibaldi ile birlikte 17 mart 1861'de yeni Ulusal parlamento italya krallığı'nı ilan etti (- Anjoü, Aragön bourbon, NAPOLİ SİCİLYA) Gaeta'da ablukaya alınan Francesco II, ancak 13 şubat 1861'de teslim oldu ve sürgüne gönderildi görkemli bir biçimde Napoli'ye girdi