Selim Güngören - Cennet.

Hani fani bu hayat ümit bağlayamam
Olmadı diye oturup ağlayamam
Gönlü geniş olan sükûtu öğrensin
Sevgimi yok yere ele bağlayamam
Gelir mi diye hayallere sığınamam
Kemale eren kendinden versin
Sevdiğim kaç kere bilemem
Yaşadığım yok inkâr edemem
Bıktığım senle baş edemem ben
Zaman öylede geçiyor
Hayat böylede bitiyor
Bitsin umudum cennetten
Sevdiğim kaç kere bilemem
Yaşadığım yok inkar edemem
Bıktığım senle baş edemem ben
Zaman öylede geçiyor
Hayat böylede bitiyor
Bitsin umudum cennetten
Ben dalkavuk olanı hizaya getiremem
Sorma bana ben görünmezi göremem
Merak eden kendine yönelsin
Boş yere kimseyi oyalayıp üzemem
Geçici şeylere heves edip üzülemem
Fikrim hevesimi alt etsin
Sevdiğim kaç kere bilemem
Yaşadığım yok inkar edemem
Bıktığım senle baş edemem ben
Zaman öylede geçiyor
Hayat böylede bitiyor
Bitsin umudum cennetten
Sevdiğim kaç kere bilemem
Yaşadığım yok inkar edemem
Bıktığım senle baş edemem ben
Zaman öylede geçiyor
Hayat böylede bitiyor
Bitsin umudum cennetten
Ben gözü görmeyene resim gösteremem
Değerimi bilmeze değer öğretemem
O önce e haddini öğrensin
Biten sevgiye imrenip özenemem
Boş sözü duyup düstur edinemem
Neden kendine ah etsin
Bildiğim lakin söyleyemem
Gördüğüm ama izah edemem
Dünya senle baş edemem ben
Zaman öylede geçiyor
Hayat böylede bitiyor
Bitsin umudum cennetten
Sevdiğim kaç kere bilemem
Yaşadığım yok inkar edemem
Bıktığım senle baş edemem ben
Zaman öylede geçiyor
Hayat böylede bitiyor
Bitsin umudum cennetten