Bülent Ortaçgil ''£Ylül Ak$Amı''

hiçbir neden yokken,
ya da biz bilmezken
tepemiz atmış ve konuşmuşuzdur …

onca neden varken
ve tam sırası gelmişken
hiçbir şey yapmamış
ve susmuşuzdur …

aynı anda aynı sessiz geceye doğru
“içim sıkılıyor” demişizdir …

aynı sabaha uyanırken kimbilir
aynı düşü görmüşüzdür …

olamaz mı? olabilir…

belki benim kağıt param,
bir şekilde, döne dolaşa
senin cebine girmiştir …

belki aynı posta kutusuna,
değişik zamanlarda da olsa,
birkaç mektup atmışızdır …

ayın karpuz dilimi gibi
batışını izlemişizdir
deniz kıyısında …

aynı köşeye oturmuşuzdur
köhnede
belki de birkaç gün arayla …

olamaz mı? olabilir…

Bostancı dolmuş kuyruğunda
sen başta, ben en sonda
öylece beklemişizdir …

sabah 7:30 vapuruna
sen koşa koşa yetişirken,
ben yürüdüğümden kaçırmışımdır …

aynı anda başka insanlara,
“seni seviyorum” demişizdir…

mutlak güven duygusuyla başımızı
başka omuzlara dayamışızdır …

olamaz mı? olabilir…

onca yıl sen burada …

onca yıl ben burada …

yollarımız hiç kesişmemiş
şu eylül akşamı dışında …