Uykusuz Kadın

**Şengül Şirin** · 05-13-2010

Uykusuz Kadın

Bilinmez yollara salındı çocuk yanı

Hayatın sırlarına kostu kadın!
Bütün iklimlerini hayatın, içinde barındırdı ve acıya kızıl gül açtı dalları, yüreğindeki sancıların

Dürüstlük ve temizlikle arınmalıydı ki temiz olmalıydı yarınları

Ki uzak durmalıydı kızıl gecelerden ve unutmamalıydı namusu arı

Her rengini aşk´ın ve sevda´nın tanımalıydı, lakin tek olmalıydı yolu

Çoktan öğrenmişti sadece pembe değildi rengi aşkın

Ve dahi bilmeliydi bütün gizlerini yaşamın ve sevdanın

Karar verdi ve kaprislerine yürüdü hayatın kadın!

Gününde asla tutulmadı, ona verilen sözler

Hep bekledi

Yarınlara verilen sözlere bağladı umutlarını

Doymalıydı yanı-başındakı hayata, tüm hüzün salkımı gecelerine ragmen yaşamının

Aldırmadan satılmışlığına iblise kadınlığının!

Yaşamalıydı tüm med-cezirlerini, al takke ver külah dünyanın

Uğurlarında binlerce defa öldü sevdiklerinin

Sevdikleri ise sadece yansımasıydı satıldığı hayatın

Hiç acısını cekmediler, gerekli olduklarında yanında olmadıkları,
olamadıkları yalnızlığa doğan kadının ve söz de "var-oluşlarıyla" övündüler kaybolmuşluklarının

Defteri ve kalemiydi en iyi dostları, azda olsa arada sırada, bir-seyler karalardı

Aylardır şarkılardan şiirlerden uzaktı

Haddinden fazla ağırlaşmıştı, o gün narin başı

Cesaretsizlikten değildi, kaleminden kara kaplı, defterinden bu kaçışı

Yazacakları yıllardır, yüreğinde sakladıklarıydı, onca ezayı bir çırpıda karalamak kolaymıydı?
öyle ya, can yangınlarını koyacaktı ortaya ve kayıp yıllarının hesabını soracaktı

__Ahh o ince yürek labirentlerinde yatan, can yangınlarım! Dedi halsiz, yorgun ve uykuya hasret sesiyle!
__Bu değme felek halimden bir çıkarsam, söylenmemiş nice figan kelamım yazarım,
feryad figan nafile, biliyorum ki çok canlar yakarım

Aynadaki hali karartılaşmış ve tanınmıyordu artık, mum ışığıda yetmiyordu, simasını net görmeye

Ayaga kalktı ve pencereyi açtı, sabahın ilk ışıklarıydı

Tan yeli okşadı, kıvrım buklelerini, sokağı seyre daldı

Terk´i diyar bir şehr-i andırıyordu, yeni taşındığı, sokak ve caddeler

Derin bir iç çekti

__Incittiniz incindi can yanım,lakin kıyamam-ki size ben

__Offff varsın sessiz geçsin bu Temmuz da, varsın size dokunmayan bu can bin yaşasın sizden uzakda

Gülümsedi günlerdir çalmayan telefonuna bakıp

__Nasılsa işiniz düsünce ararsınız, merhabadan önce neredesini sorarsınız!

__Mimozalarla bezemeli buraları ve birazda akasya bulmalı, bir yerlerden

Dedi ve geceden beri hiç uğramadığı, yatağına sokuldu usuldan

Elindeki o gece tek kelam yazamadığı, kalemini dahi bırakamadığına aldırmadan, derin uykuya daldı kadın

!!!
alıntı

05-13-2010	#1
Şengül Şirin	Uykusuz Kadın Uykusuz Kadın Bilinmez yollara salındı çocuk yanı Hayatın sırlarına kostu kadın! Bütün iklimlerini hayatın, içinde barındırdı ve acıya kızıl gül açtı dalları, yüreğindeki sancıların Dürüstlük ve temizlikle arınmalıydı ki temiz olmalıydı yarınları Ki uzak durmalıydı kızıl gecelerden ve unutmamalıydı namusu arı Her rengini aşk´ın ve sevda´nın tanımalıydı, lakin tek olmalıydı yolu Çoktan öğrenmişti sadece pembe değildi rengi aşkın Ve dahi bilmeliydi bütün gizlerini yaşamın ve sevdanın Karar verdi ve kaprislerine yürüdü hayatın kadın! Gününde asla tutulmadı, ona verilen sözlerHep bekledi Yarınlara verilen sözlere bağladı umutlarını Doymalıydı yanı-başındakı hayata, tüm hüzün salkımı gecelerine ragmen yaşamının Aldırmadan satılmışlığına iblise kadınlığının! Yaşamalıydı tüm med-cezirlerini, al takke ver külah dünyanın Uğurlarında binlerce defa öldü sevdiklerinin Sevdikleri ise sadece yansımasıydı satıldığı hayatın Hiç acısını cekmediler, gerekli olduklarında yanında olmadıkları, olamadıkları yalnızlığa doğan kadının ve söz de "var-oluşlarıyla" övündüler kaybolmuşluklarının Defteri ve kalemiydi en iyi dostları, azda olsa arada sırada, bir-seyler karalardı Aylardır şarkılardan şiirlerden uzaktı Haddinden fazla ağırlaşmıştı, o gün narin başı Cesaretsizlikten değildi, kaleminden kara kaplı, defterinden bu kaçışı Yazacakları yıllardır, yüreğinde sakladıklarıydı, onca ezayı bir çırpıda karalamak kolaymıydı? öyle ya, can yangınlarını koyacaktı ortaya ve kayıp yıllarının hesabını soracaktı __Ahh o ince yürek labirentlerinde yatan, can yangınlarım! Dedi halsiz, yorgun ve uykuya hasret sesiyle! __Bu değme felek halimden bir çıkarsam, söylenmemiş nice figan kelamım yazarım, feryad figan nafile, biliyorum ki çok canlar yakarım Aynadaki hali karartılaşmış ve tanınmıyordu artık, mum ışığıda yetmiyordu, simasını net görmeye Ayaga kalktı ve pencereyi açtı, sabahın ilk ışıklarıydı Tan yeli okşadı, kıvrım buklelerini, sokağı seyre daldı Terk´i diyar bir şehr-i andırıyordu, yeni taşındığı, sokak ve caddeler Derin bir iç çekti __Incittiniz incindi can yanım,lakin kıyamam-ki size ben __Offff varsın sessiz geçsin bu Temmuz da, varsın size dokunmayan bu can bin yaşasın sizden uzakda Gülümsedi günlerdir çalmayan telefonuna bakıp __Nasılsa işiniz düsünce ararsınız, merhabadan önce neredesini sorarsınız! __Mimozalarla bezemeli buraları ve birazda akasya bulmalı, bir yerlerden Dedi ve geceden beri hiç uğramadığı, yatağına sokuldu usuldan Elindeki o gece tek kelam yazamadığı, kalemini dahi bırakamadığına aldırmadan, derin uykuya daldı kadın !!! alıntı __________________ Arkadaşlar, efendiler ve ey millet, iyi biliniz ki, Türkiye Cumhuriyeti şeyhler, dervişler, müritler, meczuplar memleketi olamaz En doğru, en hakiki tarikat, medeniyet tarikatıdır