Karanlıktaki Çocuklar ' !

İstanbul sokaklarında yaşayan 18 yaş altında binlerce sokak çocuğu var Tarihsel sürece bakıldığında bugünkü biçimiyle sokak çocuklarının ortaya çıkışı 1980 sonrasına denk geliyor



Köklerine inildiğinde yoksulluk, göç, parçalanmış aile, aile içi şiddet ana sorunların başında yer alıyor Tüm bu temel sorunların 1980 sonrası ortaya çıkmasıysa kesinlikle rastlantı değil



Bu çocuklar iki taraflı bir terk edilişin sonucunda büyüyen sosyal bir yara, hem onlar ailelerini ve yaşadıkları çevreyi, hem de aileleri ve toplum bu çocukları terk etmiş



Çocukların çoğu sokakta yaşamaya başladıktan kısa bir süre sonra uçucu madde ve uyuşturucu bağımlısı oluyor Ömürleri çok kısa, gelecekleri ve kaybedecekleri hiçbir şey yok



Çocuklar sokakta gruplar halinde yaşıyorlar Kendi sosyal ilişkilerini ve kurallarını yaratmışlar Küçüklerle büyükler, güçlülerle güçsüzler arasında ilkel bir hiyerarşi var Şiddet onların yaşamının bir parçası haline gelmiş, birbirlerine acımasızca şiddet uyguluyorlar



Ancak kendi kendilerine uyguladıkları şiddet daha büyük, vücutlarındaki yara izleri bunların en önemli kanıtı Kendilerini acıtmaktan çekinmeyen bu çocukların, karşısındakini ne kadar acıtabileceğini hayal etmek zor



Sokak çocukları, görmezlikten geldiğimiz kendi karanlık yanımız Onları bu toplum yarattı, o halde suçsuz değiliz Her yıl sokak çocukları biraz daha artıyor, Türkiye’de büyük kentlerin en önemli problemlerinden biri bu



Bu fotoğraflar sokak çocuklarıyla bir yolculuk, içerde olmanın ağırlığı, taraf ve tarafsız olmak, kendini ve ötekini acıtmak, acıyı paylaşmak, ilkelliğin ak ve kara yüzü, aynı ruhta kurban ve cani, şiddetle sevginin sarmaş dolaş yürüdüğü bir yol, karanlıktaki çocuklarla karanlıkta yüzleşme…