İçim Acıyor.....

İcim acıyorYüreğim yaniyor
Aklımla yüreğimin çıkmaz sokağa girdiği zamandayım BaşarYaşamaya;nefes almaya seni sevdiğimi anladığım zaman başladımGözyaşı halinde yastığıma dökülenler sana olan özlemimdiSenden ayrıldıktan her saniye sonra hep aklımdaydın, senle olduğum zamanlar gibi
Gözümün önünde uzak bir gecenin hayali belirdi sana yazmadan evvelKaranlık, buruk,özlenen bir geceydi bu;her şeyi boş verip dönmek istediğim, özlediğim, özleneceğimi bilerek yaşadığım,zaten bu yüzden'buruk'olan bir gece
Unutamadığım,unutamayacağım,ellerimizin birleşip Antalya’yı izlediğimiz yani ‘kalbime yangın gibi düştüğün gece’Uçsuz bucaksız simsiyah bir sonsuzluk değildi şimdiki gibiYanında olduğum,tek o an vardı benim için, "neden", "niçin" sorularıyla bulandırmaya kıyamayacağım kadar dopdolu, sımsıcak,yaşanası bir an vardıSanırım sana aşık olmamın nedeni de buyduO geceydiGözlerin kadar güzel yıldızlarla doluydu gökyüzüArtık gökyüzünde yıldızlar yok! Kim çalmış?hepsi kayıp gittimi yoksa?Ben daha dileğimi dileyemedim oysa
Şimdi ise,Antalya'ya inadına uzak,senin hayaline inadına yakınımseni düşündükçe huzura dalıyorum;seni seviyorumYanımda yoksunyüzünü özledim Her baktığımda bambaşka görünen,bambaşka hisler uyandıran,seyretmekten bir türlü bıkmadığım bir yüzsenin yüzünyanındayken de sürekli seni seyretme isteğimin bu değişik hisleri çözümleme hırsımdanmı,sana doyamamaktanmı,bir daha hiç bakamama kaygısındanmı,yoksa'sevgilim'sandığım içinmi olduğunu nedense hala çözemiyorumYada biliyorum,ama bildiğimin farkında bile değilim Sadece ani bir kararla düşünmekten vazgeçtim, sormuyorum, hatırlamıyorum, galiba artık bilmek de istemiyorum
Seninle geçirdiğimiz günleri hatırlamak,seni hatırlamak artık içimi acıtmıyorÇünkü seninle birlikteyken,apaçık olmasına rağmen göremediğim şeyleri şimdi çok iyi anlıyorumSenden ayrıldıktan sonra çok mutsuz günler geçirdiğimi artık saklamayacağım Hayat dopdolu yaşamam için her şeyiyle önümde duruyordu,ve benim onu uzaktan seyretmekten başka bir şey yapmaya isteğimyoktuGünlerin hepsi aynıydı, yiyecekler de, giysiler de,insanlar daHatta arkadaşlarım bile Sabahları içimde derin bir acıyla kalkıyordum, sanki kocaman gri bir boşlukta asılıymışım gibi geliyordu hepGün ilerledikçe kendimi veya beynimi ne kadar çok yorarsam o kadar azalıyordu,ama akşam yatağıma döndüğümde bakıyordumki değişmemişSadece uzak bir yüz vardı gözümün önünde,uzak bir ses,uzak bir duyguHatırlamak istemiyorum seni,hatırlamak;yalnız kalmaktan korkmaktı çünkü Ben korkmuyordumSeni kendimi unuttuğum gibi u-nu-ta-mı-yor-dumÇoğu zaman gözlerimin dolmasını engelleyemi yordum,öyle ya,birşeyi unutmak istediğin ssürece imkansızdır bu,çünkü ondan kaçsan bile sen aynısındır,ve kendinden kaçamadıkça, kurtulamazsınEn kötüsü de hiç kimseyle konuşamamak,paylaşmak istememekÖyle derinde öyle zor bir yerdeydin ki içimde;ama yoktunyoktum
Zaten kimsenin anlayamayacağı kadar karmaşıktı herşeyAşkın bir hastalık olduğunu düşünüyordum artıkHani ateşler içinde kıvranırsın günlerce,hiç bitmeyecekmiş gibi gelir,sonra bir sabah uyanırsın ve şaşkınlıkla hiçbir izin kalmadığını görürsünYorgun,anlamsız,boş ama huzurlu,ve unutmuşBir de belki bir araba kazasıUnufak olmuş,kırılmış kemiklerle,parçalanmış dokularla ve yeniden aynı acıyı çekme korkusuyla başlarsın yaşamının geri kalanınaBence gerçek aşk "herşeye rağmen" sadece onu,o olduğu için sevebilmektirBelkide sendeki eksiklik oydubeni ben olduğum için sevmemiştinAşk,bize bir kez gelen bir şeydir,ya tarifsiz acılara sürükler, ya da benzersiz bir mutluluğaKimse ikinci kez gerçek aşkı yaşayamaz,çünkü aynı acıları tekrar yaşamayı göze alamayacak kadar bencildir insan,ve fırtınayı atlattıktan sonra yaşamının geri kalanında tuzağa düşmeden kendine ket vurmayı öğrenmiştir Haksız mıyım?
Ben sende bunu atlattığımı sanıyordum,ama şimdi anlıyorumki,sen farklı bir şeydin Çünkü seninleyken ne bir engel vardı,ne savaşmak zorunda olduğum bir şey,nede acıTüm güzellikleriyle hayatımdan geçip gittin,maalesef bende o duygu tuzaklarına düşmeden kendine ket vurmayı öğrenmiş insanların arasına katıldım artıkBelkide o gerçek "sen" değildin,sadece seninle özdeşleştirdiğim bir hayaldi Ama seni çok seviyordum
Sevgi kızgınlığa izin ver-mi-yor-duKızamıyordum
Biran kendimi garipsedim sana karşı duygularım öyle çabuk değişiyor,içimdeki kendimle küçük kız çocuğu öyle çabuk yer değiştiriyordu ki,şaşırmaktanda öte, korkmaya başlamıştım artıkTek bildiğim,baştan beridir seninle olmak istediğiydi, az mı çok mu bunu bile cevaplayamı yordum,başka isteyişlerimden öyle farklıydı ki! bazen arkadaşım gibi istiyordum,bazen sadece elini tuttuğum an huzur buluyordum Ciddiydim,samimiyetle paylaşıyordum seninle,fikirlerimi,sorunlarımı, kızdıklarımı,sevdiklerimi,inandıklarımıB azense-ki en tehlikeli "bazen"lerdi bunlar -sadece hissediyordum- seni Antalya’da seninleyken;gözlerine baktığımda hüzünlü bir şarkı duymuş gibi oluyordum İçimde yavaş yavaş bir şeylerin aktığını hissediyordum bu zamanlardaBoğazıma bir şeyler tıkanıyor,ama rahatsız etmiyordu
Senden kopacağım düşüncesi vardı belkideBu zamanların her karesinde,içimdeki hüzne tezat bir huzur vardıWe ne zaman bu olsa,gözlerim senden kaçıyordu Belki senden,belki kendimden,belkide hüzne dair,zamana dair,aşka dair herşeyden Belki de gözlerinin anlattığı her şeydenBilmiyordum
Sen demiştin‘biz konuşmasakta gözlerimizden birbirimizi anlıyoruz, aslında çok şey konuşuyoruz’yanında hem genç bir kadın;hem de bebeğim dediğinden olsa gerek küçük bir kız çocuğu gibi hissediyordumBelkide içimdeki benle,küçük kız çocuğu çok yakındı birbirine;yada içiçeydi,her an kenetlenmiş,her an birlikteydiler Hem çocuk hem büyüktüm, hem dişi,hem masumdum,hem sabırlı hem aceleci, hem iyi,hem kötüPeki doğuştanmı böyleydim, yoksa seni tanıdıkçamı böyle ikileşmiştim?Çok garip,senden önce ben böyle bir şey yaşamamıştım Senden kopup Ankara’ya dönme düşüncesi beni huzursuz ediyorduSadece yanındayken huzurluydum ama tedirgindim de,korkuyordum ama kaçacak kadar değil,bir yandan da cesurdum, ama meydan okuyacak kadar değil, özelliklede kendimeYaklaştıkça uzaklaşan, uzaklaştıkça yakınlaşılan ve ikilemin ortasında bende var olan tek şey yüreğimi kavrayan huzurVar'la yok arasında gidip gelen,beni başka dünyalara iten,ittikçe kanatan, ilerledikçe acıyla kavuran bir yürek yangını
Merak ediyordum ama bir şey sormuyordumHep içime attım ‘acaba sen bensiz yaşayabilecek miydin?’Ya senden ayrıldıktan sonra? Nefessiz kalsam dahi çırpınmayacaktım,oluruna bırakmıştım,kendimi,boşlukta çırılçıplak yüzüyor gibi hissediyordumBir kaybediş bir bitiş değildi,bir başlangıç da değildi, belki bir yarım kalmışlıktı, belki de tamamlanmışlıktı gereksizdi,ama bir taraftanda şarttı, önemi yoktu,ama heran aklımdaydınİhtiyacım yoktu,tek başıma değildim;
ama sana mecburdumHem vardın,hem yoktun,hem tanıdık hem yabancıydın HerşeydinHiçbir şeydinBaştan sona saçmalıktı, yada belki de çok mantıklıydı birlikteliğimizOlmamalıydı,ama olmuştu, olmak zorundaydı,olmasa olmaz mıydı?BilmiyordumNasıl bu kadar çok şey olabiliyordu? ve bu kadar hiçbir şey
Bil-mi-yor-dum
Sensizlik,seni çabuk unutturur gibi geldi bana,beni aramazsan ben hiç arayamam sandımaramadınyandım
Kendimi zamana bırakmaya karar verdimVe kendimi kendime bırakmaya Sorgulamadan,yargılamadan,merak etmeden,korkmadan,doğruluğunu yanlışlığını düşünmeden o anı yaşamayaKendi içimi,içindekilerle,olduğu gibi,hissettiğim gibi yaşamayaTüketmekten,tükenmek ten korkmadan,içimden geldiği gibi yaşamaya Sadece kendimi yaşamak istediğim için yaşamayaAnlamıştımki yapacağım tek şey vardı,hiçbir şey yapmamakİçimdekileri denetleyemiyorsam serbest bırakmalıydım,sen beni düşünmüyorsan ben seni hiç düşünmemeliydim Engelleyemiyorsam oluruna bırakmalı,unutamıyorsam hatırlamaya devam etmeliydimZaman bütün belirsizlikleri bilinir kılacaktıBelki hala yeteri kadar büyümemiştim,belki hiç büyümeyecektim,belkide çoktan büyümüş tüm,zaman bana söyleyecektiSöylemediŞebeğimi özlüyordum,kalbim Ba-şar Ba-şar diye atıyorduSonra meleklerle konuştum Bana sana mesaj atma konusunda cesaret verdilerSana,gururu,iyiyi, kötüyü, aşkı,yalanı,günahı,affı, kızgınlığı her ama her şeyi bir kenara fırlatıp yazdımEziyetti mesajını beklemek
Cevabın geldiiçimde sonbahar bittiokudumkelimeleri yuttumarkasından aradınEn son sesini 29 ekimde duydumGünler değil yıllar geçti belkiSende benim gibi mesaj geldimi diye acaba durmadan telefonuna bakıp,her seferinde kalbinin ağladığını hissediyor muydun?eline telefonu alıpta tuşlarına basamamak ne kadar acıymış meğer
Varlığına bu kadar alışmışken yokluğunun bu derece acıtacağını bilmiyordum Belkide hep yakınımda biyerlerde olmana alıştığım içindiAyrı şehirlerde olmak bu kadar zormuş meğer yağmur yağıyor olsa şimdi keşkeBeynimden sende o yağmur damlaları gibi akıp gitsen
Seni,Cennetten gelen ışığa sahip bakışlarını,gözlerini bir kez daha görebilecek miyim? kimbilir? İçim çok acıyor,gözyaşlarım gözpınarlarımdan akmak için,ben onları düşürmemek için oyun oynuyorum sankiHer gözlerimin doluşunda ailemden, hastalarımdan,cevreden saklamak için binlerce kırbaç vuruyorum yüreğimeOlmuyor aşkımyapamıyorumkopmaya çalıştıkca daha bir bağlanıyorum bakışlarına öyle çok ihtiyacım varkiSarılmana,ellerimi tutmana, balkonunda oturmaya,sahilde yürümeye,arabada sana her kırmızı ışıkta sarılmaya, bebeğim demene,dokunmana,öpmene,kollarında uyumaya bilsen ne çok muhtacım Ben aslında hala her gün 18:30 da aynı yerde bekliyorumAma sen görmüyorsunBenden gidişin Antalya’ya başka oldu,acı olduO gece ne çok ağladımDemek ki seni son görüşüm olduğu içindiŞu an yanımda olsaydında, elinin elime her değişinde,yüreğimden çıkan alevler bedenimi sarsaydı
Seni hiç kimse benim kadar se-ve-bi-le-mezseni çok özledim Kendime bakışların olmadan geçecek bi hayatı olduğunu söyleyemiyorumŞu kısacık ömrümü yanında geçirmeyi ne çok isterdimCanım acıyor,yüreğim yanıyor,sen yoksun!kimbilir kaç gece daha olmayacaksın?resimlerimize her baktığımda mahvoluyorum Elimdeki resmini milyarlarca defa öptümbelkiŞunu bil ki Başar,ben hiç kimseyi senin kadar se-ve-bi-le-mem
Senin bensiz nefes alabileceğini sanmıyordumYanımda olursun,elimi tutasın istiyordum OlmadıNedenini niçini ni sorgulamak istemiyorumKısa zamanda yaşanmışların etkileri belkide bu anlaşılmazlıkDoğru olan neyse o olsunher duamda hayırlısıysa olsun değilse olmasın dediğim;bir yandan da şiddetle istediğim sen; sevgimin karşısında erimiş kar taneleri gibisin artık
Aslında ne senden istediğim bir şey var ne sana dönüşümiçimde bir kurt beni yiyip bitiriyor konser günü yaptığını unutamıyorumBelki sen haklısın belki ben Sonuç neyi değiştirir?seni affetmeyeceğimYalanını bağışlamayacağımBen seni bana değer verir;beni sever sanıyordumYanılmışımEvinin her köşesine,her odasına bedenimi binlerce kere vursamda sana olan öfkem geçmezBilinçli bilinçsiz senle olan,senle yaşanan herşey boşa geçmiş bir zaman belliki
Hiçbir durakta durmayan bir otobüse atlayıp,senden binlerce km uzağa gitmek istiyorumHerşey, bu günübeklediğim içindiBana gelir benim doğumgünümde beni yalnız bırakmaz diyordumyanılmışımseni tanıdığımı sanıyordum Meğer tanıyamamışım
Gözlerim ağlamaktan acıyor oysa benim sevdiğim insan gözümden bir damla yaş akmasına kıyamazdı doğru!bukadar kısa zamanda sevebileceğine inanmıyorsun belkideAma benim için seninle yaptıklarımız yaşadıklarımız öyle güzeldiki Ben ömrüm oldukça unutmayacağımHayatımda ilk kez sevdimSeni sevdim Gözlerinide ömrüm oldukca unutmayacağımAnkara çok soğuk sen yoksun Seni çok özledim,hem de çılgın gibiölesiye
Seni içimden tamamen attığım gün sana ancak itiraf edebilecektim bunları,böylesi çok daha onurluydu benim içinİçimden atamadımuzun süre atabileceğimide sanmıyorumYarın yanımda olacak mısın?yazdımne sıfatla?dedin öylece dondum,kırıldım,parçalandım Ben bu cevabı beklemiyordum 'Şüphenmi war? ’elbette yanında olacağım’yazacaksın sanıyordum Seni seviyordum ki yanımda olmanı istiyordumHerhangi bir sıfat gerekmiyordu bunun için
İçimdeki bahar bitti, kış başladı olamazdı,benim sevdiğim insan böyle yazmazdı, doğumgünümde mesaj atmak yerine en azından aramalıydıyapmadın Doğumgünümde olsun yanımda olmalıydınOlmadınBu senden son kopuşumBana beni seviyorsan sahip çıkmalıydınAşk bahane aramıyorSeviyorsan uğraşmalıydın Benim gibi karşı gelmeliydin herşeyeNeye karsı geldin?diyeceksinNelere karşı geldiğimi bilsen;Bir bilsenAnlayamazsın bunuMesajlarını okuyorum sürekliBeni çok sevdiğini söyleyip doğumgünümü kutladığın mesaj ve bunun gibi içinde asla beni bırakmayacağına yemin ettiğin mesajlarınAslında bunları ispatlamanı isterdim ama daha doğum günümde yanımda olması gerekirken işlerini ve duygularını bahane eden birinden bunu beklemem doğal olamazHangi iş benden daha önemlidir?daha beni çok sevdiğini söylemenin üzerinden 1 gün geçmeden duygularının karmasıklıgından nasıl söz edersin?bu nasıl karmaşa? Verdiğin değeri gördüm gösterdin seninle bir daha karşılasmak istemiyorum neredeyse 15 gündür sesini duymadımbana telefon açıp doğumgünümü kutlayacağın yerde değersiz,uzaktan birine atılan bir mesajla bunu bildiriyorsun keşke onuda yapmasaydınmesaj da atmasaydın
Birbirine asla kavuşmaması gereken kelimeleri bir araya getirmekle iyi mi yaptım; kötü mü yaptım bilinmez ama içimde kalanları seninle paylaşmak istedim
Tüm akşam dışarda arkadaşlarımla eğlenmeyi reddedip bunları yazdım Oysa seninle bugün için neler planlamıştımBenim içimden geçenler bunlarSeni ömrüm oldukça çok seveceğimVe bugün yanımda olmadığın için nefret edeceğim Sen benim en yakınımdın,artık en uzağımsınGelmediğin için sen kaybettinEğer gelseydin elini bir kez tutup sonsuza dek hiç bırakmayacaktım
Cem Karaca’nın dediği gibi

BENCE ARTIK SENDE HERKES GİBİSİN!

alıntı