Bu Sefer Sen Kazandın Ruh.. Özgürsün

**gülgüzeli** · 05-18-2008

Ruhum, kapalı kapılar ardında kilitli
Denize nazır bir yerde bıraktım bedenimi
Benden ayrıldığında çok uzaklarda olacağını fısıldıyordu kulağıma
Korkmadım onsuz olmaktan ve belki de kavuşma ümidiydi benim ki
Dön deme çabası
Kırgın değilim ruhumu bedenimden ayırmayı başarana
Üzgün değildim kaldığım uzak diyarlarda
İnsan bazen vazgeçer sevdiğinden, ruhuna eşdeğer saydığı da olsa
Ayrılıklar da ölüm gibi gelmez mi zaten hep
Derin bir acı hissetmez mi insan
Çözümü zor olan sisli sokaklarda çaresizce dolaşmaz mı?
Mecbur hisseder kendini başını alır gider, geride sadece loş hüzünler, iç sızlatan anılar, kalır
Ne yapmalı sorusunu defalarca kendine sorar, o kadar sorar ki tek başına yalnızlık oyununu oynamak istemez
Sahneye çıkmak zorundadır ama
Perde açılır Ruh, kapalı kapılar ardında kilitlide olsa, biraz aralar kendini Ama yorgundur, ürkmüştür, kendinden emin değildir Yalnızlığı önünde sonunu göremediği bir yol olmuştur Karanlık bir sahnede başlar oyun, bu aslında ruhum bedene savaşıdırRuh söze başlar: Yıprandım ey beden Sevdim riyakarlık gördüm, sevdim sevdiğimden emin, ama ne buldum kırık dökük ruhlar gemisi Yıkıntı yürekler, kayıp düşler,kendi olmayıp başka maskeleri yüz seçenler Buna rağmen sende can bulmalı mıyım?
Ardından Beden söze girer : Biz bir insanı insan yapanız Bunun farkında mısın? Sen ve Ben birlikte olamazsak nasıl ayakta durur insanoğlu
Ruh sinirlenerek: İnsanoğlunun ayakta durup durmaması umurum da değil artıkNe gördüysem gene onlardan gördüm
Varlığımı bertaraf ettilerKendimi ağlar olarak buldum, gece yarıları sokak aralarında Sabahlara kadar dolaştım rahatlamak adına Sonra deniz Denizle dertleştim biraz Hırçın dalgalarında o bile kendine göre haklıydı ben haksızken Sonra rüzgar Bana dokunamazsın derken tam Sana dokunma gayreti içinde değilim diyerek geçti gitti Ben sensiz bir hiçmişimTüm varlığı idare eden ben Koca bir Hiç! Ben olmasam sen yoksun Soyut ve her şeyi çeken niye ben
Beden geri çekilir gibi olur ve : Evet, haklısın galiba, bu kadar çabuk pes etmek ama haklısın Ne zaman sen benden gitsen artık tutmayacağım seni! Bu sefer kazandın Ruh
Bu sefer sen Kazandın! Özgür olmayı hak ediyorsun sen Benden ayrı olmayı Ben insanı yürütürüm en durup, düşündürür, duygular buhranına sokar çıkarsın Bu sefer sen kazandın Ruh Özgürsün

alıntı

Konu Araçları	Bu Konuda Ara
Yazıcı Çıktısını Göster Sayfayı E-posta ile Yolla	Bu Konuda Ara: Gelişmiş Arama
Görünüm Modları

05-18-2008	#1
gülgüzeli	Bu Sefer Sen Kazandın Ruh.. Özgürsün Ruhum, kapalı kapılar ardında kilitli Denize nazır bir yerde bıraktım bedenimi Benden ayrıldığında çok uzaklarda olacağını fısıldıyordu kulağıma Korkmadım onsuz olmaktan ve belki de kavuşma ümidiydi benim ki Dön deme çabası Kırgın değilim ruhumu bedenimden ayırmayı başarana Üzgün değildim kaldığım uzak diyarlarda İnsan bazen vazgeçer sevdiğinden, ruhuna eşdeğer saydığı da olsa Ayrılıklar da ölüm gibi gelmez mi zaten hep Derin bir acı hissetmez mi insan Çözümü zor olan sisli sokaklarda çaresizce dolaşmaz mı? Mecbur hisseder kendini başını alır gider, geride sadece loş hüzünler, iç sızlatan anılar, kalır Ne yapmalı sorusunu defalarca kendine sorar, o kadar sorar ki tek başına yalnızlık oyununu oynamak istemez Sahneye çıkmak zorundadır ama Perde açılır Ruh, kapalı kapılar ardında kilitlide olsa, biraz aralar kendini Ama yorgundur, ürkmüştür, kendinden emin değildir Yalnızlığı önünde sonunu göremediği bir yol olmuştur Karanlık bir sahnede başlar oyun, bu aslında ruhum bedene savaşıdırRuh söze başlar: Yıprandım ey beden Sevdim riyakarlık gördüm, sevdim sevdiğimden emin, ama ne buldum kırık dökük ruhlar gemisi Yıkıntı yürekler, kayıp düşler,kendi olmayıp başka maskeleri yüz seçenler Buna rağmen sende can bulmalı mıyım? Ardından Beden söze girer : Biz bir insanı insan yapanız Bunun farkında mısın? Sen ve Ben birlikte olamazsak nasıl ayakta durur insanoğlu Ruh sinirlenerek: İnsanoğlunun ayakta durup durmaması umurum da değil artıkNe gördüysem gene onlardan gördüm Varlığımı bertaraf ettilerKendimi ağlar olarak buldum, gece yarıları sokak aralarında Sabahlara kadar dolaştım rahatlamak adına Sonra deniz Denizle dertleştim biraz Hırçın dalgalarında o bile kendine göre haklıydı ben haksızken Sonra rüzgar Bana dokunamazsın derken tam Sana dokunma gayreti içinde değilim diyerek geçti gitti Ben sensiz bir hiçmişimTüm varlığı idare eden ben Koca bir Hiç! Ben olmasam sen yoksun Soyut ve her şeyi çeken niye ben Beden geri çekilir gibi olur ve : Evet, haklısın galiba, bu kadar çabuk pes etmek ama haklısın Ne zaman sen benden gitsen artık tutmayacağım seni! Bu sefer kazandın Ruh Bu sefer sen Kazandın! Özgür olmayı hak ediyorsun sen Benden ayrı olmayı Ben insanı yürütürüm en durup, düşündürür, duygular buhranına sokar çıkarsın Bu sefer sen kazandın Ruh Özgürsün *alıntı* __________________