Baba-Kız Diyalogları ve Zaman

mate · 11-10-2006

Baba-Kız Diyalogları ve Zaman

0 yaşında

Baba :
Ne kadar da güzel

Şimdi bu küçücük şey benim kızım mı

¿
Gözleri de bana ne kadar çok benziyor

Kızı :
Bu gözlerini benden hiç ayirmayan adam babam olsa gerek

5 yaşında

Baba :
Prensesim benim, güzel kızım

Söyle bakalım baban sana ne alsın

¿

Kızı :
En çok babamı seviyorum

Babam, niye annemle uyuyor

¿
Hep benimle uyusun, başkasını sevmesin

10 yaşında

Baba :
Gittikçe yaramaz oluyor, kime çekti bu kız

¿

Kızı :
Ben babama aşığım

Büyüyünce babam gibi erkekle evlenecegim

Babam bu ay harçlığımı arttırır mı

¿

15 yaşında

Baba :
Ne kadar da çabuk büyüdü

Eve de gittikçe geç kalmaya basladı, bu gidişle başına kötü bir şey gelecek

Sanırım daha sert konuşmalıyım

Kızı :
Babam yüzünden arkadaşlarımla istediğim kadar vakit geçiremiyorum

Bana baskı uygulamasından nefret ediyorum

Ne zaman özgür olacağım

¿

20 yaşında

Baba :
Artık sözümü dinlemiyor, benden giderek uzaklaşıyor

Kendi parasını da kazanmaya basladı ya, bana ihtiyacı kalmadı tabii

Uzun zamandır tatlı bir-iki laf geçmedi aramızda zaten

Evi de sürekli erkekler arıyor

Galiba kızım elden gidiyor

Kızı :
Her dediğime alınıyor, beni bir türlü anlamıyor

Hele geçen gün giydiğim mini eteğe karışmasına ne demeli

¿
Evden ayrılıp, kendi hayatımı kurmalıyım

Çocuk muamelesi görmekten bıktım artık!

25 yaşında

Baba :
Bir gün bunun olacağını biliyordum

İşte evleniyor

Zaten aramız eskisi gibi değildi

Şimdi bir de kocası var

Prensesim beni terkediyor

Kızı :
Böyle bir günde bile o mutsuz ifadeyi takınmasının ne lüzumu var ki

¿
Biliyorum, onu bir türlü içine sindiremedi

Bu yüzden yapıyor

Kendi hayalindeki damat degil ya!

Sanki birlikte yaşayacak olan o

30 yaşında

Baba :
Çok az görüşüyoruz

Daha sık biraraya gelsek ne iyi olur

Hem torunlarımı da özlüyorum

Kendi arkadaş çevrelerinden fırsat bulup da bize gelemiyorlar ki

Kızı :
Babamları da çok ihmal ediyorum galiba

Yine telefonda çok üzgün geldi sesi

Haftasonu onlara süpriz yapmak en iyisi

40 yaşında

Baba :
Kızım, benim entellektüel düzeyimi yeterli bulmuyor

Ona göre çağın gerisinde düşünüyormuşum

Oysa küçükken derslerine hep ben yardım ederdim

Anlayamadığı bütün problemleri bana sorardı

Şimdi beni beğenmiyor

Bir daha onunla asla politik tartışmalara girmeyecegim

Kızı :
Babam giderek daha da çocuk gibi davranıyor

Sürekli bir şeylerden yakınıyor

Gerçi son zamanlarda sağlığı da iyi değil ama

Ya ona bir şey olursa

¿
Zaten hiçbir zaman dilediği gibi bir evlat da olamadım

45 yaşında

Baba :
Kızımın mutlu bir yuvası olması ne güzel

Gözüm arkada gitmeyecegim

Her şeyi kendi başardı

Onunla gurur duyuyorum

Kızı :
Babam için çok endişeleniyorum

Onu kaybetmeye hazır değilim

İlaçlarını da hep ihmal ediyor zaten

Allah'ım onu benden alma!

50 yaşında

Baba :
Dünyada mutlu kal kızım !

Kızı :
Seni çok özleyecegim ve arayacağım babacığım

Şimdi ben kime danışacağım, kim yardım edecek bana

¿
Ne olur gittiğin yerde çok mutlu ol

Ve hep yanımda olduğunu hissettir,
Ne bileyim ben, arada sırada işaretler yolla mesela

Ah babacığım! Sensiz nasıl yaşayacağım

¿

55 yaşında

Kadın :
Sen gideli, seni daha iyi anlıyorum babacığım

Keşke seni hiç üzmeseydim demeyeceğim,
Çünkü "keşke"lerin hiçbir şeyi değiştiremeyeceğini biliyorum

Yine de beni duyuyorsan, lütfen seni
üzdüğüm her gün için çok ama çok pişman olduğumu bil olur mu

¿

gecekor · 11-10-2006

bence bu erkek çocuklar içinde böyledir
bir insanın değeri o gittikten sonra
çok daha iyi anlaşılır
teşekkürler mate

Konu Araçları	Bu Konuda Ara
Yazıcı Çıktısını Göster Sayfayı E-posta ile Yolla	Bu Konuda Ara: Gelişmiş Arama
Görünüm Modları

11-10-2006	#1
mate	Baba-Kız Diyalogları ve Zaman Baba-Kız Diyalogları ve Zaman 0 yaşında Baba : Ne kadar da güzel Şimdi bu küçücük şey benim kızım mı¿ Gözleri de bana ne kadar çok benziyor Kızı : Bu gözlerini benden hiç ayirmayan adam babam olsa gerek 5 yaşında Baba : Prensesim benim, güzel kızım Söyle bakalım baban sana ne alsın¿ Kızı : En çok babamı seviyorum Babam, niye annemle uyuyor¿ Hep benimle uyusun, başkasını sevmesin 10 yaşında Baba : Gittikçe yaramaz oluyor, kime çekti bu kız¿ Kızı : Ben babama aşığım Büyüyünce babam gibi erkekle evlenecegim Babam bu ay harçlığımı arttırır mı¿ 15 yaşında Baba : Ne kadar da çabuk büyüdü Eve de gittikçe geç kalmaya basladı, bu gidişle başına kötü bir şey gelecek Sanırım daha sert konuşmalıyım Kızı : Babam yüzünden arkadaşlarımla istediğim kadar vakit geçiremiyorum Bana baskı uygulamasından nefret ediyorum Ne zaman özgür olacağım¿ 20 yaşında Baba : Artık sözümü dinlemiyor, benden giderek uzaklaşıyor Kendi parasını da kazanmaya basladı ya, bana ihtiyacı kalmadı tabii Uzun zamandır tatlı bir-iki laf geçmedi aramızda zaten Evi de sürekli erkekler arıyor Galiba kızım elden gidiyor Kızı : Her dediğime alınıyor, beni bir türlü anlamıyor Hele geçen gün giydiğim mini eteğe karışmasına ne demeli¿ Evden ayrılıp, kendi hayatımı kurmalıyım Çocuk muamelesi görmekten bıktım artık! 25 yaşında Baba : Bir gün bunun olacağını biliyordum İşte evleniyor Zaten aramız eskisi gibi değildi Şimdi bir de kocası var Prensesim beni terkediyor Kızı : Böyle bir günde bile o mutsuz ifadeyi takınmasının ne lüzumu var ki¿ Biliyorum, onu bir türlü içine sindiremedi Bu yüzden yapıyor Kendi hayalindeki damat degil ya! Sanki birlikte yaşayacak olan o 30 yaşında Baba : Çok az görüşüyoruz Daha sık biraraya gelsek ne iyi olur Hem torunlarımı da özlüyorum Kendi arkadaş çevrelerinden fırsat bulup da bize gelemiyorlar ki Kızı : Babamları da çok ihmal ediyorum galiba Yine telefonda çok üzgün geldi sesi Haftasonu onlara süpriz yapmak en iyisi 40 yaşında Baba : Kızım, benim entellektüel düzeyimi yeterli bulmuyor Ona göre çağın gerisinde düşünüyormuşum Oysa küçükken derslerine hep ben yardım ederdim Anlayamadığı bütün problemleri bana sorardı Şimdi beni beğenmiyor Bir daha onunla asla politik tartışmalara girmeyecegim Kızı : Babam giderek daha da çocuk gibi davranıyor Sürekli bir şeylerden yakınıyor Gerçi son zamanlarda sağlığı da iyi değil ama Ya ona bir şey olursa¿ Zaten hiçbir zaman dilediği gibi bir evlat da olamadım 45 yaşında Baba : Kızımın mutlu bir yuvası olması ne güzel Gözüm arkada gitmeyecegim Her şeyi kendi başardı Onunla gurur duyuyorum Kızı : Babam için çok endişeleniyorum Onu kaybetmeye hazır değilim İlaçlarını da hep ihmal ediyor zaten Allah'ım onu benden alma! 50 yaşında Baba : Dünyada mutlu kal kızım ! Kızı : Seni çok özleyecegim ve arayacağım babacığım Şimdi ben kime danışacağım, kim yardım edecek bana¿ Ne olur gittiğin yerde çok mutlu ol Ve hep yanımda olduğunu hissettir, Ne bileyim ben, arada sırada işaretler yolla mesela Ah babacığım! Sensiz nasıl yaşayacağım¿ 55 yaşında Kadın : Sen gideli, seni daha iyi anlıyorum babacığım Keşke seni hiç üzmeseydim demeyeceğim, Çünkü "keşke"lerin hiçbir şeyi değiştiremeyeceğini biliyorum Yine de beni duyuyorsan, lütfen seni üzdüğüm her gün için çok ama çok pişman olduğumu bil olur mu¿

11-10-2006	#2
gecekor	bence bu erkek çocuklar içinde böyledir bir insanın değeri o gittikten sonra çok daha iyi anlaşılır teşekkürler mate