Dostuma Yakışayım Diye Susuyorum

"Dostuma yakışayım" diye susuyorum!


sırtımı sıvazlıyor,


-sırtıma yükle(n)diğim tüm yüklerim-


ağırlığına rağmen seviyorum sırtımdakileri,


seviyorum sorumluluklarımı,


seviyorum içime gelen soruları,


cevaplarını yüklüyorum arkamdaki heybeye


ve yürüyorum,


heybemdekiler, güç oluyor takatsiz ayaklarıma,


heybemdekiler hatrına güç veriliyor adımlarıma,


yürüyorum,


ardımda bıraktıklarım mahsûn olsa da,


ben mahsûn kalsam da arkalarda


yanımdakiler mesud,


ben o’nun yanında mesûd…




dostum ,


sırtımdakilerle kıymetliyim bir’in katında, inanıyorumşimdilerde semayı, yaslandığım bir omuz biliyorum; içimi çeke çeke hüznü yudumlasam da, içime inşirahı çekiyorum; içime çektiğim havadan inşirahı süzüyorum


kayboluyorum sokağımda; ama alışıyorum


dostum


”eslem” olmak yakışmadı bana hiç bu kadar; nokta’m hiç bu kadar mana kazanmamıştı; hiç bir cümlemin son buluşu beni bu kadar yıkmamıştı; ama hiç bir cümlem de bu kadar çabuk nokta’sıyla vuslatı yaşamamıştıân şahit dostum, gezdiğim mekanlar şahit, niyaza durduğum vakit simam şahit, yağmur şahit, kalem şahit, kelam şahit; talimdi benimkisibir talebe acemiliğinde yaşanan, kelimeleri hikmetle seçilememiş bir talep sonrasında yaşanan bir talim yürek ilminin kıyısında gezinebilmenin bedeli belki debilmiyorum dostum, bilemiyorum; sadece soru sormamam gerekiyor, bunu biliyorumbu yolda soru sormak edepsizlik imiş; bunu öğrenebildimbunu soludum; bununla nefes aldım; soru sormadan “eslem olarak halimi o’na anlatmakla”


dostum,


sokağıma o kadar çok yağmur dokunuyor ki şimdilerde; ama rahmet olamıyor sanırım sinemeben hala özlüyorumben hala “can” diyorumkorkularım var dostum, korkuyorum göklerin gürlemesinden; sokağımın lambaları kırılmış – karanlık olmuş havası-, pervaneleri aşk’ı öle öle anlatıp gitmişler artık; bir çakan şimşeğim var semada; yani korkum ve ümidim varsemamda çakan şimşekler ve duamı o’na ulaştıracak olan, rahmeti indiren meleklerdostum, ne demeli şimdisusmalı mısöz dokunur mu, yâr dediğime


dostum, bana bir şeyler söyle artık sükûtunla; bana bir’den bahset yaslandığım bir omuz biliyorum seni, ayağımı yaslayıp hasbihâl ettiğim kaldırımlar gibidostum, simama tebessüm yakışır imiş; dilime hamdin yakıştığı kadar; lâl olup içten içe niyaza durmak yakışırmış; bana hayret yakışırmış, hasretimi yoğuran her hal o’nun yedinden imiş


dostum, ben susuyorm artıksen iç-inle konuş; iç-ime haber yolla, niyazınla