Pkk'ya Verdiğimiz İlk Şehit

**Prof. Dr. Sinsi** · 07-12-2012

Yazıyı Dikkatle Baştan Sona Okuyun

Ben Okudum

Çok Güzel Bir Yazı ;

Yıllardan 84

Günlerden Ağustos'un 15'i

Saat 21

30 suları

Kavurucu sıcaklık, ayaza dönmüş

Gecenin karanlığı örtmeye başlamış ortalığı, usul usul

Tok vuruşlar yırtıyor geceyi aniden, peş peşe

Kalleş "Kaleş" sesi duyuyor memleket, tarihinde ilk kez

Eruh basılıyor

Bölücü örgütün ilk silahlı saldırısıdır bu

Milat

"Kim yaptı?" desek, herkes PKK der

Peki, "O saldırıyı kim yönetti?" desek, pek bilen çıkmaz

Soruyu şöyle soralım o halde:

"Mahsun Korkmaz kim?"

Bildiniz değil mi

Bilirsiniz

Üzerinde "Mahsun Korkmaz Akademisi" yazan terör yuvasının fotoğrafı o kadar çok yer almıştır ki basınımızda, hemen herkes bilir

15 Ağustos 84'te PKK'nın yaptığı ilk silahlı saldırının elebaşıdır o

Örgüt tarafından "onore" edilmiş; Türk Basını tarafından da maalesef "reklamı" yapılmıştır defalarca

Bu nedenle bilirsiniz

Peki, "Süleyman Aydın kim?" diye sorsak, kaç kişi cevap verebilir?

Hiç mi? Hiç

Süleyman Aydın, Mahsun Korkmaz'ın yaptığı ilk PKK baskınında şehit düşen evladımızın ismidir

Var mı onun adına bir akademi? Yok

Sen örgüt celladının zırt pırt reklamının yapılmasına izin veriyor, kendi şehidinin unutulup gitmesine göz yumuyorsan eğer

Ne hakla bağırıyorsun ki, "Şehitler Ölmez" diye

Dün izliyorum, Gümüşhane'den gelen görüntüleri atv Haber'deki arkadaşlarımla birlikte

Hepsi yılların gazetecisi

Neler gördü gözleri

Doktorlar ölüme acıya alışır ya mecburen zamanla, onun gibi

Ama bu gördüğümüz, yüreği nasır tutmuş gazeteciler için bile katlanması çok zor bir tablo

Kimi dudağını ısırıyor çaresizce, kimi ağlıyor gizlemeden yüreklice

Gencecik Nihal öğretmen, sadece 1

5 ay önce evlendiği dünya yakışıklısı teğmen eşi Tuna'nın ay yıldızlı cenazesini kucaklamaya çalışıyor görüntülerde

Damatlıkla göndermiş, kefenle geri gelmiş

Sol kolunda yara bandı var; belli ki, sakinleştirici verilmiş talihsiz geline

Ama ne çare

Bir yumrukluyor tabutu sesini duyar belki diye, bir sürüyor ellerini, saçını okşar gibi

Ve hep aynı kelimeyi haykırıyor tekrar tekrar:

"Koçum

Koçum

"

Gitti Nihal'in koçu

O ömrü boyunca unutmayacak

Peki ya biz?

"Unutmamalı, sevgiyle anmalı" cümlesi, sadece Tarkan'ı hatırlatıyorsa bir millete

Elden ne gelir ki

Konu Araçları	Bu Konuda Ara
Yazıcı Çıktısını Göster Sayfayı E-posta ile Yolla	Bu Konuda Ara: Gelişmiş Arama
Görünüm Modları

07-12-2012	#1
Prof. Dr. Sinsi	Pkk'ya Verdiğimiz İlk Şehit Yazıyı Dikkatle Baştan Sona OkuyunBen OkudumÇok Güzel Bir Yazı ; Yıllardan 84 Günlerden Ağustos'un 15'i Saat 2130 suları Kavurucu sıcaklık, ayaza dönmüş Gecenin karanlığı örtmeye başlamış ortalığı, usul usul Tok vuruşlar yırtıyor geceyi aniden, peş peşe Kalleş "Kaleş" sesi duyuyor memleket, tarihinde ilk kez Eruh basılıyor Bölücü örgütün ilk silahlı saldırısıdır bu Milat "Kim yaptı?" desek, herkes PKK der Peki, "O saldırıyı kim yönetti?" desek, pek bilen çıkmaz Soruyu şöyle soralım o halde: "Mahsun Korkmaz kim?" Bildiniz değil mi Bilirsiniz Üzerinde "Mahsun Korkmaz Akademisi" yazan terör yuvasının fotoğrafı o kadar çok yer almıştır ki basınımızda, hemen herkes bilir 15 Ağustos 84'te PKK'nın yaptığı ilk silahlı saldırının elebaşıdır o Örgüt tarafından "onore" edilmiş; Türk Basını tarafından da maalesef "reklamı" yapılmıştır defalarca Bu nedenle bilirsiniz Peki, "Süleyman Aydın kim?" diye sorsak, kaç kişi cevap verebilir? Hiç mi? Hiç Süleyman Aydın, Mahsun Korkmaz'ın yaptığı ilk PKK baskınında şehit düşen evladımızın ismidir Var mı onun adına bir akademi? Yok Sen örgüt celladının zırt pırt reklamının yapılmasına izin veriyor, kendi şehidinin unutulup gitmesine göz yumuyorsan eğer Ne hakla bağırıyorsun ki, "Şehitler Ölmez" diye Dün izliyorum, Gümüşhane'den gelen görüntüleri atv Haber'deki arkadaşlarımla birlikte Hepsi yılların gazetecisi Neler gördü gözleri Doktorlar ölüme acıya alışır ya mecburen zamanla, onun gibi Ama bu gördüğümüz, yüreği nasır tutmuş gazeteciler için bile katlanması çok zor bir tablo Kimi dudağını ısırıyor çaresizce, kimi ağlıyor gizlemeden yüreklice Gencecik Nihal öğretmen, sadece 15 ay önce evlendiği dünya yakışıklısı teğmen eşi Tuna'nın ay yıldızlı cenazesini kucaklamaya çalışıyor görüntülerde Damatlıkla göndermiş, kefenle geri gelmiş Sol kolunda yara bandı var; belli ki, sakinleştirici verilmiş talihsiz geline Ama ne çare Bir yumrukluyor tabutu sesini duyar belki diye, bir sürüyor ellerini, saçını okşar gibi Ve hep aynı kelimeyi haykırıyor tekrar tekrar: "Koçum Koçum" Gitti Nihal'in koçu O ömrü boyunca unutmayacak Peki ya biz? "Unutmamalı, sevgiyle anmalı" cümlesi, sadece Tarkan'ı hatırlatıyorsa bir millete Elden ne gelir ki