Zaman Çarpılsa

Zaman çarpılsa ne olur, hayâletin elleri aynıysa! Aynalar kırıksa, acılar da kırılmaz ya
Vakit geçip sular bizi aydınlık vadilere ulaştırır diye ummak ne denli boş bir umutmuş
Suya ne yüklersen onu taşır ve tam tümsekte bulunan tekerlek, geriye, çukura doğru da yuvarlanabilir
Hoş, biz ne kadar çalıştık o tekerleği ileri, daha ileri taşımak için Kırıldık Üstümüze çöken ezici bir edilgenlik kırdı kolumuzu, kanadımızı Su damladıkça tepemize, suskumuzu büyüterek küçüle küçüle bir sürüngen olduk Oraya buraya savrulan, zaman zaman, ağzına şeker sürülen çocuklar gibi Şekeri elimize almak bile lükstü Şeker, bazen bir hayâldi, bazen bir serap Camın ardından yalanmış bir şekerdi ya da
Ne çok rüzgâr esti ve ne çok savrulduk Kırıldık, yaralandık Yaralarımızı acıyla bile saramadık, yaralar boğdu bizi Demeyin bu karanlık dünyanın neresinde aydınlık bir türkü var Yutkunmaktan türkü söylemeye mecâl mi kalmıştır