Bir Küçük Çakıl Taşı

Her yaratılmışın kabiliyeti ayrıdır, öyle değil mi? Mesela, bir kedi eğer derse: “Karanlığın içinde tuhaf şeyler oluyor!” Veya bir çoban köpeği; “Şu istikametten filan kimse geliyor Kokusunu duyuyorum, yarım saat sonra burada olur” diye mırıldansa Yahut bir kör yarasa, elinden tutmuş ve seni büyük bir hızla havada uçururken, aniden dönüp: “Ohhh, diye solusa Dönmesek çarpacaktık!” Bir hamamböceği deliğinden fırlayıp: “Çabuk, çabuk, diye telaşlansa Sen de kaç deliğinden dışarı Az sonra toprak sallanmaya başlayacak!” Veya güneşli bir havada ansızın, serçeler bir ağızdan bağırmaya başlasa: “Kaçın, fırtına geliyoor Kaçın fırtına geliyoor!” Bütün bunlara sence “ukalalık” denir mi?

***

Her yaratılan farklıdır
Ve her göz farklı açıdan baktığı için; bir diğerinin göremeyeceği noktaları görebilir!
Bütün bunlara rağmen Bütün bunları görebilme, düşünebilme, söyleyebilme ve yazabilme kabiliyeti ihsân edilmiş olan bir kişi de kim bilir belki, kendi farkında olmadan ve de istemeden, ukalalık yapmaya (bile) başlamış olabilir
İşte şimdi; bir sivri taşın Tam da bu vakitte Ve de yolun, tam da bu noktasında “neden” beklemekte olduğunun sırrı da çıkar ortaya!
Herkesin ve her şeyin vazifesi farklıdır! Bir çeşme alnı için inceden inceye işlenip şiir gibi yazılmış taşla, bir kale burcu için kesilmiş taş birbirinden farklı hizmetler beklenerek konulmuştur yerine Ve bazen Şu dağlardaki en iri kaya, becerebilemez; yolun tozu arasında görünmeyecek kadar küçük bir çakıl taşının başardığını!

***

Anlaşabiliyoruz,,, ve biribirimizin dilini çözebiliyoruz, değil mi? İnan ki sen harikasın; çünkü “battın” ayağıma! Hemen ardından aynaya baktım, ve: “Heeey, dedim Günaydın!”
Günaydın, “söyleyen” adam! İyi ki sana da “söylenebiliyor olmasından” şikâyetçi değilsin İyi ki “duymayı” seçiyorsun İyi ki “dinlemeyi” tercih ediyorsun İyi ki “anlamayı” istiyorsun İyi ki, iyi ki; doğru olan her kimden ve nereden gelirse gelsin, boyun büküp, kabûle gayret ediyorsun
Bunların birer “meziyet” olduğunu bilmiyordun, değil mi?

Muammer Erkul