Bir Ayrılığın Anatomisi|Makaleler-Denemeler

"İnsanların birbirini tanıması için en iyi zaman, ayrılmalarına en yakın zamandır", der Dostoyevski
Veda acısı, kabuğunu soyar insanın; yıldızını kazıyıp çırılçıplak ortaya serer
Birlikteliğin örttüğü tüm kusurları ayrılık sergiler
Bir ayrılık arifesinde helalleşilir ve o an hakiki tabiatlarıyla yüzleşilir
"Ölene kadar" diye söz verilmiştir, ama "ölüm yolunda" başka tercihler belirmiştir
Kararsız prensesin vicdanı azap çekerken 7 cücelerin somurtkanı "aklını başına al" diye fısıldar kulağına; haytası ise "kalbinin sesini dinle" diye cekiştirir eteğinden
Hep hayran bakan gözlere, hatalar takılmaya başlar
"Ama"yla biter alelade iltifat cümleleri: "Sen iyi bir insansın, ama arkadaşlarin kötü", "Seni seviyorum, ama bu ilişkide mutlu değilim", "Ben başka türlü bir beraberlik düşlemiştim" vsvs
Sonra gelsin uykusuz geceler bir türlü karar verememeler Ruhen gidip gelmeler "Hele biraz daha zaman geçsin" diye nikah ertelemeler
Birlikteymiş gibi yaparken, sevecek başka yüzler, yüzecek başka denizler kollamalar
"Aslında bütün bunlar bizim iyiliğimiz için"e kendini kandırmalar
Sonrası hep aynı:
Bekleyenin "Hani sonbaharda buluşacaktık Hazan geldi geçti, sen gelmez oldun" sızlanmaları
Bekleyenin "Geliyorum az kaldı" oyalamaları
Bittiğini bile bile işi uzatmalar; söyleyemedikçe hepten batağa saplanmalar Terke makul bir gerekçe ararken hepten çarşafa dolanmalar Veda konuşmasında süslü iltifat cümlelerinin arasına, o cümleleri
hiçleştiren mayınlar serpiştirmeler
Üzgün görünmeler bağış dilenmeler "ama kaçınılmazdı" demeler
"Sözünden caydın" yakınmalarını "Sen de eski sen değilsin Degişmişsin" diye göğüslemeler
asıl kendinin değiştiğini bilmezden gelmeler
Ve son sahne:
Terk edenin o mahçup "Gönlüm başkasında" itirafına karşılık terk edilenin kırık çalımı:
"uğurlar olsun! Ben yoluma devam ediyorum"
İhanetler hep böyledir: İlki, bir yenisine gebedir; ikincisi daha az acı verir
Ondan sonra dur durak yoktur: Güvenilmez aşık, sevdikçe kıran, gezdikçe ardında bir kırık kalpler mezarlığı bırakan bir dervişe döner
Artık acılara hapsolmuştur: Buluşmak istedikçe ayrılacak, birleşmeye çalıştıkça parçalanacak, sonunda terk ettiklerinin "ah"ı tutup terk edildiğinde mukadder yalnızlığına kapanacaktır
Can Dündar