Felsefe-Kalıplara Dökülmek/Sedat Akıncı

'Fark etmeliyiz kalıplara döküldüğümüzü;
Soğuyup sertleşmeden önce'…

Yaşamın iki yüzü var; biri nesnel, biri öznel
Birer birey olarak yaşam bizi her an, hem nesnel olarak, hem öznel olarak kalıplara döküyor
Yaşam, nesnel yanımız olan bedenimizi her an kalıplara döküyor ki; her an bedenimizden yüz binlerce hücre yaşamlarını tamamlayarak inorganik doğaya dönüyor

Her an doğadan aldığımız inorganik ve organik maddeler aracılığıyla bedenimizde yüz binlerce yeni hücre, yeni yaşam oluşuyor
Bedensel kalıplara dökülüşümüz diyalektik bir akış içinde her an kendini yeniliyor

Yaşam bununla sınırlı kalmıyor, öznel yanımızı da her an kalıplara döküyor Çünkü biz her an düşünüyoruz, çünkü düşüncelerimize her an yeni düşünceler ekleniyor Nesnel varlığımız olan bedenimizde her an var olan yaşam ve ölüm mücadelesi, öznel yanımızda eski düşüncelerle yeni düşüncelerin mücadelesini biçimlendiriyor Yeni düşünceler her an eski düşüncelerin yerini alıyor

Düşünmek felsefe yapmaksa eğer, bizler kafamızın içinde var olan bu eski ve yeni diyalektik çatışmasını her an yaşıyoruz Bu durumun bilincinde olup olmamamız bu gerçeği değiştirmez Doğanın nesnel yasaları böyle işliyor
Düşüncenin ve düşünmenin temel olarak iki kalıbı var, biri idealizm, diğeri materyalizm Düşünsel kalıba dökülüşümüz ancak bu iki kalıpta gerçekleşebilir Peki ne yapmalıyız?

bilimsel düşüncenin gerisinde kalacağımız açık değil mi

Sedat Akıncı