Çocuklukta Saklıydı Mutluluk...

Çoçukken yarın neler oynayabiliriz diye düşünürdük,şimdi ise yarın bize hayat hangi oyunu oynayacak diye düşünüyoruz
çoçukken körebe'lerimiz vardı bizim,gözümüz her bağlandığında karşımızda duranları yakalama heyacanımız,
sonra belli belirsiz yerden gelen dokunuşlar ve sesler ''ali beni yakalayamaz''
Oysa hayatta yakalayamadığımız ne çok şey var
Çoçukken yakalayamadıklarımıza güler gecerdikŞimdi ise yakalanamayan herşeyin ardından bazen sessizce
bazen hıçkırıklarla ağlıyoruz
Büyüdükçe hayatın ne kadar zorlu olduğunu,büyüdükçe hataların ne kadar telafisiz olduğunu,
her gecen günün biraz daha acı olduğunu,ögreniyoruz
Saklambaçlarımız vardı bizim,dün gibi aklımda,sanki bugün yine ''yeşim aysel anıl yasin bekir esma ali''
akşam olacak gelecekler ve tekrar oynayacağızAysel sayacak önce ''haksızlık bu hep bana saydırıyorsunuz''diyerek
kızacakAnıl ''senin hayatın saymakla gecer''diyecek ve hep bir ağızdan güleceğiz sanki
Şimdilerde ise hayatımız gecen acı günleri saymakla geciyorOysa çoçukluğumda duymuştum bu sözüde gülmüştüm
Hayat işte güldüğün söze bazen ağlatabiliyor
Çoçukluğumuzda idi mutluluğumuz,heyacanlarımız,korkularımız
Küçükken karanlıktan çok korkardık her çoçuk gibi,ozamandan bu zamana değişmeyen tek şey
karanlıkta ağlamalarımızKüçükken korkudan büyükken kimse görmesin diye