Başını Vermeyen Şehit - Ömer Seyfettin

Yarın arifeydi Öbür günkü bayram için hazırlanan
beyaz kurbanlar, küçük Grigal palankasının etrafında
otluyorlardı Karşıda Yarım mil ötede Toygun Paşa'nın
son kuşatmasındân çılgın kışın hiddeti sayesinde kurtu-
lan Zigetvar Kalesi, sönmüş bir yanardağ gibi, simsiyah
duruyordu Hava bozuktu Ufku, küflü demir renginde,
ağır bulut yığınları eziyor, sürü sürü geçen kargalar tam
hisarın üstünden uçarken sanki gizli bir kara haber gö-
türüyorlarmış gibi, acı acı bağırıyorlardı Palanka kapı-
sının sağındaki beden siperinde sahipsiz bir gölge kadar
sakin duran Kuru Kadı yavaşça kımıldadı; ikindiden be-
ri rutubetli rüzgârın altında düşünüyor, uzakta, belirsiz
sisler içinde süzülen kurşuni kulelere bakıyordu Bunla-
nn hepsi Türklerin elindeydi Yalnız şu Zigetvar yıkıl-
maz bir ölüm seddi halinde "Kızılelma" yolunu kapatı-
yordu Sanki bu uğursuz kargalar hep onun mazgalla-
rından taşıyor, anlaşılmaz bir lisanın çirkin küfürlerine
benzeyen sesleriyle her tarafı gürültüye boğuyorlardı
Kuru Kadı içini çekti Sonra "Ah" dedi İncecik, sinirli
boynunun üstünde bir taş topuz gibi duran çıkık alınIı iri
kafasını salladı Yeşil sarığını arkaya itti Islak gözlerini
oğuşturdu Şimdiye kadar, asker olmadığı halde, her
muharebeye girmişti Birkaç bin yeniçeriyle dört beş to-
pu olsa bir gece içinde şu kaleyi alıvermek işten bile
değildi Şimdi vakıa müstakildi Ne isterse yapabilirdi
Palankanın kumandanı Ahmet Bey öteki boy beyleriyle
beraber Toygun Paşa ordusuna katılıp Kapuşvar fethine
gitmiş Kapuşvardan sonra Zigetvarı saran ordu kışın
aman vermez zoruyla, zaptı yarı bırakarak Budin'e dö-
nünce, o da askerleriyle tekrar palankasına gelmemiş,
Toygun Paşa'nın yanında kalmıştı Bugün Grigal'den al-
tı mil uzaktaydı Palankaya yalnız Kuru Kadı karışıyor-
du; esmer, zayıf yüzünü buruşturdu: "Palanka amma
topu tüfeği kaç kişi?" dedi Bütün genç savaşçıları Ahmet
Bey beraberinde götürmüştü Hisardakiler zayıflardan,
bekçilerden, hastalardan, ihtiyar sipahilerden ibaretti
Hepsi yüz on üç kişiydi! Düşman, galiba öteki palanka-
lardan çekiniyordu: Yoksa burasını bırakmaz, mutlaka
almağa kalkardı Biraz eğildi İnce yosunlu, soğuk sipe-
re dirseklerini dayadı Aşağıya baktı İki üç asker beyaz
koyunların arasında dolaşıyordu Bir tanesi karşısına
geçtiği iri bir koçu, başına dokunarak kızdırıyordu, tos
vuruyordu Öbürleri, elleri silahlarında, bu oyunu seyre-
diyorlardı Bağırdı:
- Oynamayın şu hayvanla
Askerler, başlarını tepelerden gelen sese doğru kal-
dırdılar Kuru Kadı'dan hepsi çekinirlerdi Gayet sert,
gayet titiz, gayet sinirli bir adamdı Adeta deli gibi bir
şeydi Sabahtan akşama kadar namaz kılar, zikreder,
geceleri hiç uyumazdı Daha yatıp uyuduğunu kalede
gören yoktu Vali Ahmet Bey ona "bizim yarasa" derdi
Zavallının sabahı bekleme denilen hastalığını kerame-
tine de yoranlar vardı Tekrar bağırdı:
- Haydi, artık akşam oluyor, içeri alın onları
Askerler koyunları toplamağa başladılar Kuru Ka-
dı'nın dirsekleri acıdı Doğruldu Tekrar Zigetvar'a bak-
tı Üst tarafındaki göl, kirli bakır bir levha gibi yeri
kaplıyordu Kargalar, havaya boşaltılmış bir çuval can-
lı kömür ellemeleri gibi karmakarışık geçiyorlar, sükû-
tu parçalayan keskin, sivri sesleriyle gaklıyorlardı
Kalbinde ağır bir elem duydu "Hayırdır inşALLAH" dedi
Canı o kadar sıkılıyordu ki Elleri arkasında, başı
önüne eğik, bastığı siyah kaplama taşlarına görmez bir
dikkatle bakarak yavaş yavaş yürüdü Derin bir karan-
lık kuyusunu andıran merdivenin dar basamaklarında
kayboldu
Arife sabahı, herkes uyurken, o, her vakitki gibi
yine uyanıktı! Mescit odasının önündeki taş yalakta, iki
büklüm, abdestini tazeliyordu Giden gece, daha gölge-
den eteklerini toplayamamıştı Bahçeye çıkan kapı ke-
merinde asılı kandil, sönük ışığıyla, duvarları titreti-
yordu
- Hey, çavuşbaşı Hey!
Elindeki ibriği bıraktı Kulak kabarttı Bu, kulede-
ki nöbetçinin sesiydi Kolları sıvalı, ayakları çıplak, ba-
şında takke, hemen yukarı koştu Merdivende çavuşa
rastgeldi Onu itti Yürüdü Nöbetçinin yanına atıldı:
- Ne var?
- Kaleden düşman çıkıyor
Erguvani bir esmerlik içinde siyah bir kaya gibi du-
ran Zigetvara baktı Bu kayadan yine koyu, uzun bir
karartı süzülüyor, palankaya doğru akıyordu
- Bize geliyorlar dedi:
Çavuşa döndü:
- Haydi, gazileri uyandır Kurban bayramını bu-
günden yapacağız Koş Bana da çabuk topçuyu gönder
Çavuş, bir eliyle bakır tolgasını tutarak, koştu
Merdivene daldı Kuru Kadı, uzakta, kara yerin üstün-
de daha kara bir leke gibi yavaş yavaş ilerleyen düş-
man alayına dikkatle baktı Gözlerini küçülttü, büyült-
tü Önlerinde birkaç top da sürüklüyorlardı Binden
fazla idiler Halbuki hisardaki gaziler? Kendisiyle bera-
ber yüz on dört kişi "Ama, yine haklarından geliriz!"
dedi Uyanan, yukarı koşuyordu Hisar kapısının iyice
bağlanmasını emretti Sarığını, cübbesini, kılıcını, tüfe-
ğini getirtti İhtiyar topçu gelince, ona da, hemen "ha-
ber topları"nı atmasını söyledi Bu bir adetti Taarruza
uğrayan bir palanka hemen "İşaret topu" atarak etra-
fındaki kuleleri imdadına çağırırdı
Biraz sonra düşman hisarın önünde, harp düzenine
girmiş bulunuyordu Zaplar başsız, gür ejderha yavru-
ları gibi siyah ağızlarını bedenlere çevirmişti Türkçe
bağırdılar:
- Size teklifimiz var Elçimizi içeri alır mısınız?
Kuru Kadı:
- Alırız Gönderin, gelsin! cevabını verdi
Bedenler, kalkanlı, tüfekli, oklu gazilerle dolmuştu
Palankanın ruhu, neşesi, keyfi olan iki arkadaş, bu es-
nada tuhaf tuhaf laflar söyleyip yine herkesi güldürü-
yordu Bunların ikisine de "deli" derlerdi: Deli Mehmet,
Deli Hüsrev Serhatın muharebelerinde, hayale sığ-
mayacak yararlılıklarıyla masal kahramanlan gibi ina-
nılmaz bir şöhret kazanan bu iki deli, hiçbir nizama
hiçbir kayda, hiçbir disipline girmeyen, dünya şerefin-
de gözleri olmayan Anadolu dervişlerindendi Her za-
ferden sonra kumandanlar onlara rütbe, hil'at, muras-
sa kılıç gibi şeyler vermeye kalkınca gülerler: "İsteme-
yiz, fani vücuda kefen gerektir Hil'at nadanları sevin-
dirir" derler, hak uğrundaki gayretlerine ücret, mü-
kafat, övgü kabul etmezlerdi Harp onların bayramıydı
Tüfekler, oklar, atılmağa; toplar gürlemeğe; kılıçlar,
kalkanlar şakırdamağa başladı mı, hemen coşarlar,
kendilerinden geçerler; naralar savunarak düşman saf-
larına saldırırlar alevi gözlerle takip edilemeyen bi-
rer canlı yıldırım olup tutuşurlardı
Kuru Kadı, onların herkesi güldüren münakaşala-
rını, saçma sapan sözlerini gülümseyerek dinlerken, el-
çiyi yanına getirdi, iki deli de sustu Herkes kulak ke-
sildi Bu elçi Türkçe biliyordu Küstahça tekliflerini
söyledi
Palankayı saran Zigetvar kumandanı Kıraçin'di
Yanında iki bine yakın savaşçısı vardı Grijgal'in "Vire
ile verilmesini istiyordu Ateşe, nura, haça, İncil"e, Ze-
bur'a yemin ediyor; çıkıp giderlerken muhafızlara hiç-
bir ziyanı dokunmayacağına dair söz veriyordu
Kuru Kadı:
- Pekâlâ! Haydi git Biz aramızda anlaşalım, ka-
rarımızı size öğleden sonra bildiririz! diye elçiyi aşağı
gönderip kapıdan attırdı Sonra etrafındakilere döndü
Şöyle bir göz gezdirdi Sırtının hafıf kamburu içeri çe-
kildi:
- İşittiniz ya, gaziler! dedi, Kıraçin haini bizim yüz
on kişiden ibaret olduğumuzu anlamış üzerimize iki
bin kişi ile geldi Teklif ettiği "Vire"yi kabul etmek iste-
yenler vârsa ellerini kaldırsın!
Kimsenin eli kalkmadı
- Öyleyse hazır olalım Haydi
Bir gürültüdür koptu;
- Hazırız
- Hepimiz, hepimiz
- Hepimiz, hepimiz hazırız
- Kılıçlarımız, kalkanlarımız yağlı
-(~klanmı~ havlı_
- Yatağanlanmız keskin
- Bugün nusret bizim
- Amin, amin
Kuru Kadı, "Ey alemlerin rabbi" diye ellerini kaldır-
dı Bir duaya başlayacaktı Deli Mehmet yalın kılıç kar-
şısına dikildi Palabıyık, gök gözlü, geniş beyaz çehresi,
yeni doğmuş bir ay gibi parlıyordu:
- Duayı bırak, efendi dedi, gaza duadan faziletli-
dir Gel Lütfet Bize şu kapıyı aç Kalbindeki korkuyu
at İşte hepimiz hazırız Şu ayağımıza gelen gaza fırsa-
tını kaçırmayalım
Kuru Kadı'nın elleri aşağı düştü Deli Hüsrev de ar-
kadaşının yanına sokulmuştu Bütün gaziler bu iki de-
linin arkasına üşüştü Sanki hepsi bir anda deli oldu-
lar bir ağızdan
- Aç bize kapıyı, aç diye bağırmaya başladılar
Kuru Kadı'nın iri patlak gözleri yaşardı Yüzü sap-
sarı oldu Uzun siyah sakalı kımıldadı İki deliyi bile
titreten, bütün gazilerin saçlarını ürperten ilahi bir
ağıt ahengi kadar etkili sesiyle haykırdı
- Meydan erleri! Ey mertler! Padişahımız Süley-
man Gazi aşkına şu sözümü dinleyin Benim muradım
sizi gazadan engellemek değildir Bugün can, baş feda
olsun Özellikle yarın kurban bayramı Fakat bakı-
nız maksadım ne? Bugün cuma hem de arife Bugün
hacılarımız Arafat'ta, diğer mü'minler camilerde bizim
gibi gazilerin zaferi için dua etmekteler Bunda şüp-
hesi olan var mı?
- Hayır
- Hayır, asla
- Hayır
- O halde münasip olan budur ki, biz de namazla-
rımızı eda edelim Gözlerimizin yaşını dökelim Dua
edelim Birbirimizle helallaşalım Sonra gazaya girişe-
lim Kalanlarımız gazi, ölenlerimiz şehit olsun! Dünya-
da iyi nam ile anılalım Ahirette peygamberimizin âle-
mi dibinde toplanalım Ne dersiniz?
- Hay hay!
- Uygun
- Pekâlâ!
Gazilerin hepsi buna razı oldu Öğleye kadar durdu-
lar Abdest aldılar, namaz kıldılar, tekbir çektiler, helal-
laştılar Kıraçin'in askeri, sardıkları palankadan yükse-
len derin uğultuyu hep teklif ettikleri "Vire" münakaşa-
sının gürültüsü sanıyorlardı
Ansızın, uzaktaki Türk kulelerinden atılan "işaret
topları" işitildi Bu, "Biz, dörtnala geliyoruz" demekti
Kuru Kadı eliyle hisarın kapısını açtı Grijal gazileri
"ALLAH, ALLAH" naralarıyla müthiş bir taşkın deniz gibi
fışkırdılar İki koldan hücum olunuyordu Kollardan bi-
risine Deli Hüsrev, birisine Deli Mehmet baş olmuştu
Ovada, Grijgal'e gelen yollardan bir toz dumanıdır
kalkıyordu Nice bin atlı imdada koşuyor sanılırdı Düş-
man, bu hali görünce şaşırdı İki ateş arasında kaldığı-
nı anladı Halbuki toz duman içinde yaklaşan ancak
beş on gaziydi
Bozgun başladı
Deli Mehmet'le Deli Hüsrevin takımları düşmanı
kaçırmamak için iyice sarıyordu Kara Kadı cübbesini
atmış Elindeki kılıç, cesaretlendirdiği gazileri arkasın-
dan yürüyordu Deli Hüsrev, bir sarhoş gibi Kıraçin'in
alayına dalmış kesiyor, kesiyor inanılmaz bir çabuk-
lukla kaçanlara yetişiyor, ikiye biçiyordu
Kuru Kadı'nın gözleri Deli Mehmet'i aradı
Bakındı, bakındı
Göremedi
Acaba o muydu? Yüreği ağzına geldi Düşman safı-
na karışıp kaynaşan kolun arkasında iri bir vücut yere
uzanmıştı Elli altmış adım kadar kendisinden uzak-
tı Siyah, yüksek atlı bir şövalye, uzun bir kargıyı bu
uzanmış vücuda saplıyordu Durmadı İlerledi Koşar-
ken ayağı bir taşa takıldı Yuvarlanıyordu Kılıcı ile fır-
ladı Hemen toplandı Kalktı Düşen kılıcını aldı Doğ-
ruldu Koşacağı tarafa baktı Şövalye atından inmiş,
kargıladığı şehidin başını teninden ayırmıştı Bu anda,
bu kestiği baş elinde, yine siyah bir şeytan gibi şahla-
nan atma sıçradı Kaçacaktı Kuru Kadı, bütün kuv-
vetiyle ona yetişmek için koşarken, baktı ki sol ilerisin-
de Deli Hüsrev kalkanını sallayarak, avazı çıktığı ka-
dar bağınyor,
- Mehmet, Mehmet! Canını verdin! Bâşını
verme Mehmet!
Bu nara o kadar müthiş, o kadar tesirli, o kadar ya-
nıktı ki Kuru Kadı: "Vah Deli Mehmet'miş!" diye ol-
duğu yerde dikildi kaldı Durur durmaz, o an, kırk adım
kadar yaklaştığı kesik başlı şehidin yerden fırladığını
gördü Nefesi tutuldu Şaşırdı Bu başsız vücut uçar gi-
bi koşuyordu Kendi kellesini götüren zırhlı şövalyeye
yetişti Eliyle öyle bir vuruş vurdu ki Lanetli hemen
yüksek atından tepesi üstü yuvarlandı Götürmek iste-
diği baş elinden yere düştü Deli Mehmet'in başsız vü-
cudu canlıymış gibi eğildi Yerden kendi kesik başını al-
dı Hemen oracığa yorgun bir kahraman gibi, uzanıver-
di Bunu Kuru Kadı'dan başka kimse görmemişti Her-
kes kaçan düşmanı kovalıyordu Yalnız Deli Hüsrev,
- Yüzün ak olsun, ey yiğit! diye bağırdı Sonra Ku-
ru Kadı'ya doğru koşarak sordu
- Nasıl, gördün mü bu civanı?
- Görmedin mi?
Kuru kadı sesini çıkaramadı Gördüğü harika onu
dondurmuştu Olduğu yerde öyle dimdik kaldı Sanki
ölmüştü Deli Hüsrev, onu hızla sarstı
- Ne durursun be can! Ne olsun, haydi gazaya
Düşman kaçıyor Deli Hüsrev'in kalkması Kuru Ka-
dı'yı baştan can verdi, "ALLAH ALLAH" diyerek ileri atıldı
Mücahitlere karıştı
Cenk akşama kadar sürdü
Er meydanının kanlı yüzüne "gece siyah saçlarını"
dağıtırken çağırıcının
- Gaziler hisara!
Sesi duyuldu Dönen gaziler içinde kılıcından kan-
lar damlayan Kuru Kadı, birkaç sipahi ile dışarda kal-
dı Yaralıları taşıttı Şehit olanları saydırdı Bunlar tam
ondokuz kahramandı: Düşman altmış dört ceset bı-
rakmış, diğer ölülerinin hepsini kaçırmıştı Kuru Kadı
sabahtan beri yemek yememiş, su içmemiş, durup din-
lenmemişti Toplattığı şehitleri hisarın önündeki mey-
dana yığdırdı Şehit Deli Mehmet'in cesedini kendi bul-
du Kesik başı koltuğunda, uyur gibi, sakin yatıyordu
Olduğu yerde gömdürdü Sonra yanındakileri savdı Bu
taze mezarın başına çöktü Ezberden "Yasin" okumağa
başladı Dışarılarda kimse yoktu, yalnız uzakta palan-
ka kapısındaki nöbetçi dolaşıyordu Kuru Kadı okur-
ken, önündeki mezarın birden yeşil yeşil nurlarla tu-
tuştuğunu gördü Sesi kısıldı Dudaklarını oynatamadı
Çeneleri kitlendi Bu yeşil nurun içinde Deli Mehmet'in
kanlı boynuna sarılmış beyaz kanatlı bir melaike, hem
onu nurdan elleriyle okşuyor, hem açık alnını öpüyor-
du Bu sıcak, bu yeşil nur büyüdü, taştı, bütün âlem bu
nurun içinde kaldı Kuru Kadı'nın gözleri kamaştı Ru-
hu yandı Kendinden geçti
Onu, daha ilk defa böyle derin bir uykuya dalmış
gören yoldaşları zorla kaldırdılar Koltuklarına girdiler:
- Haydi, kapı kapanacak dediler, içeri gir
Kuru Kadı'nın dili tutulmuştu Cevap veremedi
Sarhoş gibi sallana sallana hisara girdi Hâlâ titriyor-
du Palankanın içinde Deli Hüsrev'in menzilinden ge-
çerken durdu Kulak verdi; ağlıyor mu, inliyor mu di-
ye Hayır, Deli şıkır şıkır atını kaşağılıyor, keyifli bir
türkü söylüyordu Seslendi:
- Hüsrev
- Efendim?
Kapı açıldı Kaşağı elinde, kolları, paçaları sıvalı,
başı kabak Deli Hüsrev daha Kuru Kadı bir şey sor-
madan,
- Gördün mü Deli Mehmet'in zevkini? dedi
- Siz de benim gibi buradan gördünüz mü?
- "Gözlüye hotti gizli yoktur!"
Küttedek kapıyı, kapadı Yine türküsüne başladı

Kuru Kadı palankada sabahı dar etti Güneş doğ-
madan, Deli Mehmet'in mezarına koştu Artık bütün
günlerini bu mezarın başında geçiriyordu Bu mezarın
daimi ziyaretçisi oldu Büyük bir taş yontturdu Yazdır-
dı Başına diktirdi Beş vakit namazlarını bile cemaati-
ne bu kabrin başında kıldırmak isterdi Artık ne hacet
dilese, ona nail oluyordu
Grijgal'de, komşu palankalarda Kuru Kadı için "De-
li oldu" diyorlardı Her an "sonsuzluk" badesini içmiş
ezeli bir sarhoş gibi nihayetsiz bir kendinden geçme,
sonsuz sınırsız bir şevk, sükûn bulmaz bir heyecan için-
de yaşıyordu Fakat nasıl "deniz çanağa sığmaz"sa,
onun büyük sırrı da ruhuna sığmadı Taştı Huruç gü-
nü gördüğü harikayı herkese anlatmağa başladı Hatta
daha ileri gitti, çok iyi okuduğu "Mevlid-i Şerif" lisanıy-
la o gün gördüğünü yazdı Yüzlerce beyitlik bir destan
düzdü
Ama o eski şevki kayboluverdi Ruhuna koyu bir
karanlık doldu Kalbine acı bir ağırlık çöktü Artık De-
li Mehmet'in yeşil nurdan mezan içinde sürdüğü ilahi
zevki göremez oldu Bu mahrumiyet onu delirtti Ye-
mekten içmekten kesildi Bir gün, yine perişan kırlarda
dolaşırken Deli Hüsreve rastgeldi Meğer o da gezini-
yormuş Elindeki yayıyla yavaşça Kuru Kadı'nın arka-
sına dokundu
- Ahmak, dedi, niye gördüğünü halka söyledin?
Adam gördüğünü kaale geçirirse kazandığı hali kaybe-
der Eğer sussaydın, gördüğün keramete ölünceye ka-
dar şahit olacaktın
Kuru Kadı yere diz çöktü, ağlamaya başladı:
- Çok perişanım diye inledi, lütfet Gel, beni gaflet
uykusundan uyandır Benim o görnüş olduğum durum
ne hikmettir? İçinde benimle senden başka onu gören
oldu mu?
- Bir gören daha var O "can" herkese görünmez
- Kimdir?
- Bilemezsin
- Başkaları görmedi de, biz ikimiz niçin gördük?
- a şehitlik müjdesidir!" İkimiz de mutlaka şehit
düşeceğiz!
Kuru Kadı, gittikçe öyle serseri, öyle perişan, öyle
berbat oldu ki kendisini o kadar seven Vali Ahmet
Bey bile Budin'den gelince, onun hallerine dayanamadı
Nihayet "bu deli bir kişidir Palankada hizmetinden is-
tifade olunamaz" diye geriye göndermeye mecbur oldu
Aradan epey zaman geçti Serhadde değil, hatta Grijgal
hisarında bile herkes Kuru Kadı'yı unuttu Yalnız yaz-
dığı destan okunuyor, hiç unutulmuyordu
On iki sene sonra
Zigetvarın zaptı akabinde yaralılar toplanırken, meş-
hur kahraman Deli Hüsrevin bir gülleyle parçalan-
mış cesedi yanında, uzun boylu, ak saçlı, ak sakallı,
yeşil cübbeli bir şehit buldular Kıbleye yüzükoyun
uzanmış yatan bu şehidin büyük, yeşil sarığı, henüz bo-
zulmamıştı Üzerinde hiçbir silah yoktu Yarası nere-
sinden olduğu belli değildi Günlerce süren kuşatma es-
nasında hiç kimse böyle bir adam görmemişti İnceden
inceye araştırma yapıldı Kim olduğu bir türlü anlaşıla-
madı
O vakit birçok gazilerin "gayb ordusundan imdada
gelmiş bir veli" sandıkları bu şehit, acaba, Grijgal hisa-
rının o eski deli kadısı mıydı?