Adın Kırmızı

Güncemde eski bir anarşistin anıları…
Hangi sayfaya savrulsam adın kırmızı

İlk harf de öfke son harf de isyan …
Satır aralarındaki parantez içi yeminleri saymaya sözüm yetmez
Sürüyorum kendimi, sana birikiyorum hücre hücre…
Utanmadan ağlayabiliyorum benden gidişlerine vursanda kelepçeni gözbebeklerime
Yakamoz başkaldırısı gibi geçtin ömrümden…
Yazgımın rahmine düşmüş kaç yaşanılası düş , kaç ayrılık sancısı var… bilmiyorum…
Dile vurulmuş ağıtlardayım bak şimdi
Sen damlıyorsun soluma, ılgıt ılgıt süzülüyorsun…
Çığ olup yuvarlanıyor, sevda kaçağı yokluğun göz çukurumdan

Göğsümdeki bu acının, yaranın üzerine bastıracağın, bu kanamayı durduracağın bir sevincin var mı?

alıntı