Hep Ol ! Ama Ara Ara....

‎'

Küçük bir çocuğun içindeki o bisiklet sürme heycanı gibidir Aşk

Önce çok istersin

Hele ki ilk bindiğinde kalbin yerinden fırlayacakmış gibi olur

İçindeki o düşme korkusu işte

Sonra zamanla alışırsın, heycanın zamanla azalır

Artık sıradanlaşır bisiklete binmek,

Pek birşey ifade etmez

Hani artık binmek bile istemezsin

Sonra Gözün yükseklere uçar,

Motor sevdası başlar,

O biter

Araba Sevdası

Sonra daha üst modeli

Sonra daha daha üst modeli

Aşk'ta hep bir fazlasını isteriz

Çünkü Sahip olduktan sonra önemini kaybeder, o çok istediklerimiz

Ve biz hep biraz daha zoru daha imkansızı isteriz

Sebebi bu olsa gerek hiç sahip olmak istemem birşeylere

Kiralamak isterim mesela bisikleti,

Ara ara binerim, içimde hep bi ukde kalsın isterim

Ki o bisikleti hep aynı heycanla sürim

Mutlaka sahip olmak zorunda olduklarımda var,

Mesela Elbette sana sahip olmak istiyorum

Ama ilk günki heycanla,

Biraz kaybetme, biraz da gider mi kuşkusuyla

O yüzden ''Hep ol ! '' ama ara ara // EsaRet !

Yazan : Erdal Başıbüyük 'EsaRet'