Birikik İnsanin Şarkisi--Özdemir Asaf..

BİRİKİK İNSANIN ŞARKISI

Yapışa yapışa görüyorum
Evler sürtüne sürtüne geçiyor yanlarımdan
Duvarlar derilerimi kanatıyor
Kümelenip sırtıma biniyor bulutlar
Ben dimdik duruyorum, yürümekli
Yol ayaklarımın altından kayıp geri gidiyor

Bütün taşlar, topraklar, ağaçlar doluyor sonsuz gözlerime
Hepsinde sayısız gözlerimden biri kalıyor
Dönüp
Bütün bunları ben yaptım diyorum, inanıyorlar da
Durup,
Şu kendimi bu gördüğümüz gibi ben yaptım,
Diyorum
İnanmıyorlar

Gözümden düşüyoruz

ÖZDEMİR ASAF